Al een tijdje komen berichten bij de redactie van Up binnen over de luchtvaart in Thailand, met name over Low-cost carriers. In deel 1 kijken we naar maatschappijen die hoofdzakelijk de binnenlandse markt bedienen.
Groei van Low-cost carriers in Thailand
In de eerste drie kwartalen van 2013 zijn er 26,6 miljoen reizigers via LCC’s door de 6 belangrijkste vliegvelden gegaan. Dat is 30,9% van de totale 86,1 miljoen luchtreizigers. Wat betreft aircraft movements waren 33,1% van LCC’s. 184.987 Starts en landingen van de in totaal 559.423. Ten opzichte van 2012 zijn dan 31% meer reizigers en 21% meer vliegtuig bewegingen. Het grootste vliegveld Suvurnabhumi zag het aantal passagiers stijgen met 20%, de LCC’s stijgen dus sneller. De goedkope maatschappijen landen op het oude vliegveld van Bangkok: Don Mueang. Sinds 2012 is dit verplicht, omdat Suvurnabhumi alweer aan zijn maximale aantal passagiers zit (48 miljoen). Suvurnabhumi moest in 2006 Don Mueang vervangen en het enige civiele vliegveld van Bangkok zijn. In 2012 is dit dus losgelaten en Don Mueang heeft inmiddels alweer 15 miljoen passagiers per jaar. In topjaar 2005 waren dit er 38 miljoen.
De huidige spelers
Grootste spelers in de Low-cost carrier markt zijn momenteel Thai AirAsia en Nok Air. Dan zijn er nog Bangkok Air (full service), en de kleinere Orient Thai Airways en City Airways. Daarnaast heb je natuurlijk nog flag carrier Thai Airways. Thai AirAsia en Nok Air groeien ten kosten van voornamelijk Thai en Orient Thai. De grafiek hieronder laat dit duidelijk zien.
Thai Airways heeft naast LCC Nok ook een ‘medium’ LCC: Thai Smile. Deze maatschappij vliegt voornamelijk op binnenlandse bestemmingen. De prijzen liggen lager dan moedermaatschappij Thai en de passagier kan wel check-in bagage meenemen. Ook wordt een snack en drinken geserveerd aan boord. Zeker voor de vakantieganger is het (gratis) meenemen van een koffer handig en een voordeel ten opzichte van de echte LCC’s.
In 2013 heeft Nok de oudere toestellen uitgefaseerd, wat de maatschappij (Thais voor vogel) een vloot geeft van minder dan 9 jaar oud. Nok air is onderdeel van Thai Airways. Het aantal passagiers was in 2013 bijna 45% meer dan in 2012. En bijna 3x zoveel als 2010. De winstgevendheid was 11% tegenover 9% bij Thai AirAsia. Ook andere Aziatische maatschappijen hebben lagere marges.
Nok Air heeft grootste plannen voor 2014. In februari dat jaar bestond de maatschappij 10 jaar. Het wil in 2014 4 tot 6 737-800’s toevoegen aan de vloot dit dan op 18 tot 20 737’s komt. Ook komen er twee Dash 8’s. In 2015 komen er 4 737’s en er wordt gezocht naar nog eens 3 toestellen van dit type.
Thai Air Asia heeft in 2013 de vloot met 33% vergroot. Ze noemen de verplaatsing van Suvarabhumi naar Don Mueang een ‘goldmine’ en zijn van plan verder te groeien. De hele AirAsia groep heeft ongeveer 270 A320’s in bestelling staan. Het binnenlandse netwerk van Thai AirAsia is aanzienlijk kleiner dan dat van Nok Air. De kracht van Thai AirAsia is de verbindingen met het buitenland, die Nok Air nauwelijks heeft. AirAsia wil de binnenlandse markt “domineren”. De vloot bestaat uit 36 toestellen en er staan er 57 in bestelling. Eind 2017 moeten er 61 A320’s zijn.
Bangkok Airways is de afgelopen 4 jaar winstgevend geweest. Ook hier zijn plannen om te groeien, maar wat minder aggressief dan Thai AirAsia. Er worden in 2014 5 A320’s verwacht. Bangkok Airways wil zich focussen op binnelandse uitbreiding en wil daarom 11 nieuwe bestemmingen toevoegen. Door 12 codeshare overeenkomsten met onder andere KLM zijn 75% van alle binnenlandse passagiers overstappers vanuit long-haul vluchten. De maatchappij groeit rustig en wil die voorlopig zo blijven doen (met circa 2 toestellen per jaar).
Toetreders
De concurrentie wordt heftig in 2014. Op 5 december is Thai Lion begonnen met vliegen. Dit is een dochter van het Indonesische Lion Air. Lion air heeft enorme plannen voor Zuid-oost Azië en heeft ruim 500 narrow-body’s in bestelling staan. Thai Lion vliegt ook vanaf Don Mueang, nu met 2 toestellen op Chiang Mai en twee buitenlandse bestemmingen. De maatschappij gaat zich in principe richten op vluchten van maximaal 3 uur, al zal Jakarta – Bangkok ook tot het netwerk gaan behoren. Thai Lion heeft net als AirAsia en Nok Air het geld om te groeien en concurreren. Lion Air heeft wel laten weten dat als de Indonesische markt snel groeit er meer nieuwe toestellen daarheen zullen gaan en minder naar Thailand. Lion Air heeft nog niet een bekende naam in Thailand, ze proberen dit te veranderen door extra lage prijzen aan te bieden. Lager dan Thai AirAsia en hopen zo ook marktaandeel te winnen. Bangkok – Chinag Mai is eerste prioriteit. Nu 2 vluchten per dag en per 6 januari worden dit al 4 vluchten. De volgende binnenlandse routes worden naar verwachting Bangkok – Hat Yai en Chiang Mai – Krabi in februari.
In 2014 wil VietJet ook beginnen in Thailand. VietJet vliegt nu al tussen Bangkok en Ho Chi Min city. Thai VietJet is een joint venture tussen VietJet en Kan Air. Kan Air is een zeer kleine regionale Thaise operator met 2 lichte toestellen. Het is in Thailand niet toegestaan als buitenlandsbedrijf een meerderheidbelang te hebben. Ook Lion en AirAsia zijn joint ventures.
VietJet heeft ruim 60 A320’s in bestelling staan.
Bangkok – Chiang Mai
De drukste binnenlandse route is Bangkok – Chiang Mai. Alles en iedereen stort zich op deze route. De geplande stoelen per 1 januari zijn ruim 100.000 per week. Nok air heeft 9 dagelijkse vluchten en 10.000 stoelen. Thai Air Asia doet 12 dagelijkse vluchten en 15.000 wekelijkse stoelen. Van Suvarnabhumi heeft Thai 9 dagelijkse vluchten, waaronder 7 met wide-body’s. Dat is 18.000 stoelen per week. Bangkok Airways heeft 5 vluchten en 7.000 stoelen. Oriental Thai heeft per week 9 vluchten en ruim 1.000 stoelen. Het nieuwe Thai Lion Air vliegt 2 keer per dag naar Chiang Mai, dat zijn bijna 6.000 stoelen. Vanaf 6 januari komen er nog eens 2 vluchten bij. Dat zijn in totaal dus 40 vluchten per dag. Thai VietJet gaat waarschijnlijk ook op deze route vliegen. Rest de vraag: is dit allemaal wel levensvatbaar?
Heftige concurrentie
Thailand heeft 67 miljoen inwoners en is bijna 12 keer zo groot als Nederland. Ondanks de af en toe terugkerende onrust groeit de touristische markt enorm. Het is de populairste bestemming in Zuid-Oost Azië. De middenklasse is zich aan het ontwikkelen en vliegt steeds meer. De LCC’s zien er in ieder geval brood in. De vliegvelden kunnen het ook aan. Suvarnabhumi is na lange steggelen bezig met het expansie project om te groeien naar een capaciteit van uiteindelijk 75 miljoen (nu 45 en zo goed als vol). Don Mueang is weer open (sinds 2012 ook voor buitenlandse vluchten) en verwerkt nu al 15 miljoen passagiers per jaar. Terminal 2 wordt opgeknapt en dan kan het vliegveld officiëel 27 miljoen passagiers aan. Met dezelfde terminals deed het vliegveld in 2005 38 miljoen passagiers. Daar zal het voorlopig niet aan liggen. Enigszins cru is wel dat Don Mueang dicht is gegaan om de stad te ontlasten en nu weer volop mee gaat draaien. Door de overcapaciteit van de twee vliegvelden is Thailand een goede keus voor maatschappijen. Zeker omdat andere steden met overvolle vliegvelden te kampen hebben.
De Thaise markt zal een belangrijk slagveld worden tussen Lion Air en AirAsia en interessant om te volgen. Dit zijn de krachtpatsers met het geld en de grote hoeveelheden vliegtuigen. Nok air heeft een sterk netwerk, ook door de kleine vliegvelden die ze met turboprops bedienen. Bangkok Airways is sterk door alle codeshare overeenkomsten met SkyTeam en OneWorld maatschappijen (Thai is een Star Alliance member). Oriental Thai zal het erg moeilijk krijgen. Het is de vraag of VietJet het geld heeft om overeind te blijven.
Bronnen: Skift, Centreforaviation, Wikipedia, Thai Airports, Don Mueang Airport
©Redactie upinthesky.nl
