Sterke verhalen
Wie elke week in het vliegtuig zit, gaat het vliegen na verloop van tijd vanzelf beschouwen als een busritje door de stad: de normaalste zaak van de wereld.
Dat wil wel eens botsen met het avontuurlijke, soms ronduit romantische beeld dat veel gelegenheidsreizigers ervan hebben. Minutieuze reisverslagen van de laatste keer dat zij zelf in het vliegtuig zaten gaan al snel vervelen. Een frequent flyer beleeft dit soort dingen wekelijks.
Maar om dat nou een beetje te gaan lopen uitleggen, en zo de pret voor de verteller verpesten, dat gaat natuurlijk ook weer niet. Dus luisteren we braaf naar al die verhalen van onze mederezigers, knikken we begrijpend bij het zoveelste relaas over de echt heel vervelende turbulentie die ze vorig jaar hadden. En ondertussen denken we aan die ene keer dat het, zelfs voor ons, écht even spannend was.
Die keer dat we, ondanks alle gewenning en ervaring, opgelucht ademhaalden toen het “Ladies and Gentlemen, welcome to…” uit de speakers klonk.
Ook frequent flyers wisselen natuurlijk ‘sterke verhalen’ uit. Maar vaak vallen ze nogal tegen: een doorstartje, een blikseminslagje, een landinkje bij storm – en daar blijft het wel zo’n beetje bij. Er gebeurt kennelijk weinig in de lucht. Weinig écht spannends, alle spectaculaire filmpjes op upinthesky.nl ten spijt.
Zelf heb ik ooit meegemaakt dat we terug naar Schiphol moesten omdat de kabinedruk was weggevallen. (Dat was althans wat ons verteld werd.) De zuurstofmaskers kwamen naar beneden en daar moesten we door ademen. Wat me vooral is bijgebleven dat ik nooit het gevoel had dat er echt iets ergs ging gebeuren. (Het ergste was dat ik met twee uur vertraging op mijn eindbestemming aankwam, waardoor ik een vergadering miste.)
Waar komt die behoefte dan toch vandaan om elkaar onze vliegavonturen te vertellen, steeds maar weer?
Aan de ene kant denk ik dat het een beetje is als praten over het weer: een neutraal onderwerp waar toch iedereen een mening over heeft. Maar in veel verhalen zit ook een serieuze ondertoon: een bevestiging dat er ondanks alles gelukkig weer niets gebeurd is. We hebben het weer overleefd.
Hoe vaker je vliegt, hoe vager dit gevoel wordt. De meeste stewards en stewardessen hebben wel voor hetere vuren gestaan dan een blikseminslag. En een beetje piloot begint pas te zweten bij een dreigende botsing met een ander toestel.
Maar de recente rampen met de MH17, QZ8501 en de MH370 hebben ons allemaal weer met de neus op de feiten gedrukt. Hoe luchtig we ook doen over vliegen omdat het zo veilig is, en hoe blasé we ook reageren als onze gesprekspartner weer eens begint over die turbulentie van vorig jaar – soms gaat het écht mis. En het is goed om daar af en toe bij stil te staan.
Column Lodewijk Oudshoorn
Vanaf Schiphol vliegt Lodewijk wekelijks naar diverse bestemmingen in Europa en Azië. In 2013 vloog hij voor zijn werk ongeveer 150.000 km en heeft onder andere een platinum Flying blue card. Deze frequent flyer schrijft een tweewekelijkse column op Upinthesky. Lees alle columns hier.