Op zaterdag 4 juli vindt op vliegveld Teuge de open dag plaats van MAF Nederland.
MAF staat voor Mission Aviation Fellowship. Deze grootste non-profit luchtvaartmaatschappij ter wereld brengt hulp in geïsoleerde gebieden in meer dan 30 van de armste landen. De vloot telt 130 vliegtuigen, variërend van kleine Cessna’s tot Pilatus PC12, Kodiak en Twinotter. MAF vliegt voor 1.000 (hulp)organisaties en kerken, zoals Flying Doctors, de Verenigde Naties, het Rode Kruis,
Dorcas, Tear en Unicef.
In de aanloop naar de open dag sprak Up in the Sky met een bevlogen MAF-vlieger.
Wil je jezelf even kort voorstellen aan de lezers van Up in the Sky?
Mijn naam is Reinier Kwantes, ik ben 34 jaar en woon samen met mijn vrouw Dagmar, dochter Emma en zoon Olav in Zuid-Soedan, waar we werkzaam zijn bij MAF.
Hoe is jouw vliegercarrière verlopen?
Van jongs af aan wilde ik F16-piloot worden. Tijdens de middelbare school ben ik gestart met de selectie bij de Koninklijke Luchtmacht en in 1999 mocht ik beginnen met de opleiding tot vlieger.
Na mijn opleiding aan de Koninklijke Militaire Academie in Breda en de Elementaire Militaire Vlieger Opleiding (EMVO) op Vliegbasis Woensdrecht, heb ik in 2001 op Sheppard Air Force Base (Texas) mijn ‘Wings’ gehaald. Daarna heb ik tot 2008 op de F16 gevlogen bij het 323 squadron op de vliegbasis Leeuwarden. Gedurende deze periode ben ik meerdere keren op uitzending geweest. Van 2008 tot 2011 was ik vlieginstructeur op de Pilatus PC7 op Woensdrecht.
Waarom de opmerkelijke stap van luchtmacht naar MAF?
Toen ik 12 jaar oud was hoorde ik in de kerk voor het eerst over het werk van MAF. Dat is altijd in mijn gedachten gebleven en leek mij iets om later misschien te gaan doen. De combinatie van bush-vliegen en mensen helpen trok mij daarbij sterk aan. Na een goede voorbereiding zijn we in 2012 voor MAF uitgezonden naar Tanzania. Daar hebben we ruim twee jaar gewoond. Vorig jaar zijn we naar Zuid-Soedan verhuisd, omdat de nood hier enorm hoog is en er te weinig piloten waren.
Hoe ziet een dag uit het leven van een MAF-vlieger eruit?
Dat hangt erg af van het land waar je als MAF-piloot bent geplaatst. In Tanzania ging ik vaak meerdere dagen op pad met een dokter, een dominee en enkele verpleegsters langs verschillende afgelegen dorpen. Ik bleef dan met het vliegtuig aan de grond terwijl de lokale mensen werden geholpen. Vaak kon ik meehelpen met bijvoorbeeld het wegen van de baby’s of de vaccinaties.
In Zuid-Soedan is het anders. Er woedt een burgeroorlog en we vliegen naar beide zijden van het conflict. We vliegen veel voedsel, medicijnen, bouwmaterialen en hulpverleners naar vluchtelingenkampen en geïsoleerde dorpen. Om 7 uur ’s morgens vertrek ik naar het vliegveld en ik vlieg zo’n drie tot zes uren per dag. Ik zie de hongersnood, de armoede en veel zieke mensen die lijden onder het geweld. Toch vertrek ik bijna altijd met een blij gevoel. De mensen zijn ontzettend dankbaar met de hulp die je komt brengen. Ik heb een paar keer gezien dat de mensen begonnen te zingen en dansen van blijdschap omdat er voor het eerst in lange tijd levensreddende hulp kwam.
Heb je wel eens spannende dingen meegemaakt als MAF-vlieger?
Het vliegen voor MAF in Afrika brengt genoeg uitdagingen met zich mee. In Tanzania waren de regenseizoenen in combinatie met het bergachtig terrein een aangename uitdaging. Zuid-Soedan is vlak, maar de zware regenbuien maken de kleiachtige landingstrips moeilijk begaanbaar. De vele vliegtuigwrakken rondom de strips zijn stille getuigen van de gevaren. Het is niet ongebruikelijk dat je een doorstart moet maken omdat er nog dieren of mensen over de baan lopen. Een poosje geleden rende vlak voor mijn landing nog een vrouw de baan op om haar baby te pakken!
De echt spannende momenten komen door de oorlog. Ik ben een keer een dag vastgehouden en ondervraagd door de lokale militaire leiders. Een andere keer ontstond er een verhitte discussie tussen een passagier die ik bracht en een groep mannen. Met pistool in de aanslag waren ze aan het ruziën. Ook evacuaties van hulpverleners uit conflictgebieden kunnen spannend zijn. Gelukkig zijn we bij MAF goed voorbereid op dit soort situaties en ook mijn geloof speelt een belangrijke rol. Ondanks de nood en grote vraag om hulp staat de vliegveiligheid altijd voorop. Als we twijfelen of we ergens veilig kunnen landen, dan keren we weer terug naar Juba (de hoofdstad van Zuid-Soedan) met de hulpgoederen nog aan boord.
Is er nog iets dat je kwijt wilt aan de lezers van Up in the Sky?
Ik ben heel dankbaar dat ik zowel voor de luchtmacht als voor MAF heb kunnen vliegen. Het is mooi als dromen uitkomen. Het is niet altijd gemakkelijk om je dromen werkelijkheid te laten worden, maar zet de stappen die je er dichterbij brengen. Voor mij begon dit met het invullen van de wervingsadvertentie voor vlieger bij de luchtmacht, die in de TV-gids stond.
Kijk voor meer informatie op www.maf.nl en www.kwantesonair.nl.
Tekst: Remco de Wit
Foto’s: ©LuAnne Cadd
Dit artikel is onderdeel van de Weekend Longread serie.
Verschillend
VWO