Marieke Poelmann verloor in 2010 op 22-jarige leeftijd haar ouders bij de Tripoli crash en moest in één klap volwassen worden. In Alles om jullie heen is er nog beschrijft ze hoe ze samen met haar broers alles moest regelen, van de repatriëring van haar ouders tot aan de verkoop van hun huis en alles daartussen in. De onmacht die dit opwekte weet Poelmann zodanig over te brengen dat wij als lezers ook af en toe bijna met de handen in het haar zitten. Want waar begin je als je vader nog altijd alles voor je regelde?
Begeleiding is er vanuit slachtofferhulp en de drie kinderen krijgen twee gezinsrechercheurs toegewezen die als tussenpersoon dienen in het hele identificatie- en repatriatieproces. Maar op bijvoorbeeld het moment dat het testament gezocht moet worden staan Poelmann en haar broers er alleen voor, aangezien de families van hun ouders zich onverzoenbaar opstellen. Wat er in het verleden is gebeurd waardoor de relaties nu zo bekoeld zijn wordt niet helemaal duidelijk in Alles om jullie heen is er nog, maar voor het relaas van de nasleep van een gruwelijke ramp is dat ook niet relevant. Feit is dat iedereen de ander zijn verdriet kwalijk lijkt te nemen, of misschien vooral het gedrag en de acties die uit dat verdriet voortkomen. Poelmann zegt kort na de ramp verwacht te hebben dat iets dergelijks mensen naar elkaar toe zou laten groeien, maar al snel blijkt dat dit in hun familie niet aan de orde zal zijn. Sterker nog, na de begrafenis zien zij de families niet of nauwelijks meer.
Poelmann laat in Alles om jullie heen is er nog het antwoord op de schuldvraag enigszins in het midden, al voelt zij zich uiteraard tekort gedaan door de mensen waarvan juist steun verwacht had mogen worden. Toch kan zij zich af en toe, zij het met moeite, verplaatsen in hun belevingswereld en het feit dat ook zij mensen hebben verloren stelt haar in staat zo nu en dan mild te zijn in haar oordeel. Niettemin laat ze in niet mis te verstane bewoordingen weten volledig klaar te zijn met de mensen door wie haar ouders zich vroeger al te veel hebben laten leven en weerhouden van hun eigen plannen en ideeën.
Alles om jullie heen is er nog is een boek dat een bijna voelbare pijn oproept. Dit is zeer knap gedaan, maar het maakt het lezen wel een uitputtingsslag. Dat is de realiteit van alle autobiografische rouwverslagen: zo is het nu eenmaal, maar dat maakt het nog niet per definitie plezierig om te lezen. Hoewel dit uiteraard het doel ook niet geweest zal zijn, snakt de lezer aan het einde van Alles om jullie heen is er nog naar iets van hoop. Poelmann gunt ons dit slechts in zeer geringe mate, omdat de wond nog steeds behoorlijk vers is en bovendien onlangs weer opengereten door de crash van MH17. We moeten dus net als Poelmann accepteren dat meer er nu gewoon even niet inzit, maar dat alles erop lijkt te wijzen dat er toch een weg omhoog en vooruit zal zijn.
[bol_product_links block_id=”bol_55c999b2596d7_selected-products” products=”9200000040876717″ name=”Alles om jullie heen is er nog” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
Boekrecensies
Elke dinsdag een recensie van een luchtvaartboek in de boekenrubriek.
Verschillend
VWO