Iedereen die veel reist – of het nu met het vliegtuig, de leasebak of het openbaar vervoer is – wil zo laat mogelijk van huis vertrekken en zo snel mogelijk op zijn plek van bestemming aankomen.
Vandaar dat een belangrijk deel van het leven van een forens draait om het voorspellen van “verrassingen” tijdens de reis. Op vrijdagmiddag wil je net vóór de file van kantoor weg, en tijdens de vakantietijd kun je een half uurtje langer in je bed blijven liggen. Voorspelbaarheid, dat wil de forens en dat is voor de frequent flyer niet anders.
Dat verklaart ongetwijfeld de populariteit van “speedy boarding”, maar ook van een dienst als Privium, waarmee je op Schiphol vlakbij de gate kunt parkeren en de lange rijen bij de bagagechecks omzeilt. Maar al die voorspelbaarheid stompt ook af en zorgt ervoor dat je met oogkleppen op van A naar B reist.
En dat is jammer.
Vorige maand vloog ik terug naar Nederland vanuit een stadje in Scandinavië. En zowaar, ik kreeg een upgrade naar Business Class. Dat is voor mij altijd al een klein stimulansje om wat beter op te letten want zo vaak gebeurt dat niet, al vlieg je nog zo veel. Maar toen ik de passagier zag die naast mij zat, was ik helemaal wakker.
Het was geen zakenman in driedelig grijs, geen luidruchtige Amerikaan met korte broek en grote gymschoenen, geen verliefd Russisch stel op huwelijksreis.
Het was een meisje van een jaar of achttien en ze had blauw haar. Ze droeg een hip jasje en een blauw rokje. KLM, maar dan anders. Bovendien had ze een ringetje in haar neus en een kleine tatoeage op haar rechterhand. Geen onleesbare naam, geen spin, geen bloem. Het was een opengeslagen boek.
Ze haalde een zilveren blikje drinken uit haar handtas: geen bier, maar een soort energiedrankje. (Het was negen uur ’s avonds.) Ze nam er een grote slok van en diepte een dik boek op uit dezelfde tas: The Collected Stories of Sherlock Holmes. De stewardess kwam langs en vroeg of we alvast wat wilden drinken. Ze koos champagne. Ik deed hetzelfde.
Terwijl het vliegtuig opsteeg naar de wolken en de bubbels naar mijn hoofd, vroeg ik me af wie ze was en waarom ze in ‘s hemelsnaam Business Class vloog.
Was ze de nieuwe Paris Hilton, verwende dochter van een schatrijke Noorse oliemagnaat die zich met haar rebelse uiterlijk wilde afzetten tegen haar pappie? Was ze een populaire Scandinavische zangeres die ik niet herkende? Of was ze gewoon een studente Engelse literatuur die, zoals ik, toevallig een upgrade gekregen had?
Net toen ik het haar wilde vragen, bedacht ik me. Ik was eindelijk bevrijd van de voorspelbaarheid die mijn leven als frequent flyer doorgaans zo kenmerkte! Mijn fantasie was eindelijk weer eens geprikkeld! Dit was een puzzel die erom smeekte niet te worden opgelost.
Ik besloot niets te vragen en gewoon te genieten van het mysterie van het blauwe meisje dat naast me zat. Het was mijn leukste vlucht in tijden.
Column Lodewijk Oudshoorn
Vanaf Schiphol vliegt Lodewijk wekelijks naar diverse bestemmingen in Europa en Azië. In 2014 vloog hij voor zijn werk ongeveer 150.000 km en heeft een onder andere een platinum Flying blue card. Deze frequent flyer schrijft een tweewekelijkse column op Upinthesky. Lees alle columns hier.
De nieuwe Bose A30-pilotenheadset: beter dan ooit?
Bestel nu in de webshop van Bose Aviation!
