Paul Theroux, schrijver van vele reisboeken, merkte ooit op dat “You define a good flight by negatives: you didn’t get hijacked, you didn’t crash, you didn’t throw up, you weren’t late, you weren’t nauseated by the food. So you are grateful.”
Ik geef hem geen ongelijk.
Van de meeste vluchten die ik tot nu toe heb meegemaakt kan ik me weinig positieve bijzonderheden voor de geest halen. Niet omdat die vluchten nou zo slecht waren, maar omdat ze allemaal op elkaar leken. Volgens mij komt dit omdat de meeste luchtvaartmaatschappijen zich nauwelijks nog van elkaar onderscheiden.
Ieder dubbeltje moet immers drie keer op zijn kant en dus kopen de meeste maatschappijen in bij de groothandels van Boeing en Airbus. Die leveren betrouwbare basisproducten. De optielijst is kort: twee of vier motoren. Niet vreemd dat vliegtuigen die aan de buitenkant op elkaar lijken ook van binnen niet noemenswaardig verschillen.
Omdat de meeste maatschappijen met elkaar concurreren op een wereldwijd speelveld vindt een globalisering plaats van vloot, seat pitch, films en maaltijden. Net als bij McDonald’s en Starbucks krijgen we een massaproduct voorgezet, tegen de laagst mogelijke kostprijs.
Natuurlijk kun je de vlucht opleuken in Business of First Class. Dan kun je wat sneller in- en uitstappen, meer eten en beter slapen. Voor de prijs van een tweedehands middenklasser, dus eigenlijk riekt dit nog steeds naar massaproduct.
Er zijn goedkopere manieren om als passagier zelf je vlucht net wat aangenamer te maken. Bijvoorbeeld door de juiste stoel te kiezen.
Als leidraad voor de stoelkeuze geldt dat een vliegtuig een klassenmaatschappij is. Volgens Orwelliaans principe zijn alle stoelen gelijk, maar sommigen zijn meer gelijk dan anderen. Dit werkt zowel in Economy als Business, overigens.
Het toesteltype is allesbepalend. Nieuwe toestellen zijn ‘gelijker’ dan oudere toestellen. Vlieg in een nieuwe 787 en denk maar eens terug aan je vorige vlucht in die uitgewoonde 767.
Daarnaast zijn niet alle maatschappijen gelijk. En dan heb ik het niet alleen over het verschil tussen lage kosten maatschappijen en full-service carriers. Ik heb zowel in gloednieuwe toestellen van low-cost carriers gevlogen als in smerige rammelbakken van premium carriers. In beide gevallen hoorde ik de passagier voor me binnensmonds vloeken, omdat mijn knieschijven noodgedwongen in een niet bestaande vraag naar een massagefunctie in zijn rugleuning voorzagen.
Het levert me regelmatig meewarige blikken op van geroutineerde frequent flyers, maar ik vlieg zelf graag met KLM. De Koninklijke zal me nooit het laagje bladgoud bieden dat ik bij hun concurrenten uit het Midden Oosten kan krijgen. Anderzijds, bij KLM vind je ook niet de belegenheid en desinteresse die ik te vaak bij hun concurrenten uit Noord Amerika heb aangetroffen. KLM biedt meestal een middle of the road ervaring, die ik aangenaam voorspelbaar vind. Dit geldt ook voor de stoelen. Ik kan mijn lange Nederlandse benen kwijt. Ik zie dat schoonmakers en monteurs hun werk gedaan hebben.
Binnen Europa leggen ze het wat prijs betreft natuurlijk vaak af tegen lage kosten maatschappijen, maar voor langere vluchten betaal ik bij KLM soms aanzienlijk minder dan bij hun concurrenten. Die vandaag pronken met een gloednieuwe A380 en een spotgoedkoop introductietarief in Economy. En morgen jouw rij overslaan bij de maaltijdservice in een uitgeleefde A330. In Business. I’ve been there.
Ik ben ook van mening dat vliegen met KLM een constructievere bijdrage levert aan de toekomst van KLM en Schiphol dan een pleidooi voor het weren van concurrentie, maar dit terzijde.
Het loont om zelf een indruk te vormen van de kwaliteitsverschillen tussen luchtvaartmaatschappijen. Websites als Skytrax.com maken dat makkelijk genoeg. Als je toch online bent, ga eens naar SeatGuru.com om te zien welke stoelen net wat meer rust, beenruimte of opbergruimte voor handbagage kunnen bieden. Vergeet ook niet dat veel maatschappijen de betere stoelen opzij zetten voor hun frequent flyers.
We hebben weinig invloed op zaken als ticketprijs en de kwaliteit van de maaltijd, maar met een slimme stoelkeuze kunnen we soms een klassenmaatschappij in een klasse maatschappij veranderen.
Ik wens je vele veilige vluchten toe, “defined by positives.”
Uddel
MBO
Bjorn houdt van schrijven en luchtvaart. En dus van Up! Bjorn is luchtvaartstrateeg, op Up vertelt hij over de passie, verbazing en, heel soms, frustratie die de dynamiek van een luchthaven bij hem oproept.