Een paar jaar later, waarschijnlijk rond 2005, werd ik weer uitgenodigd door Boeing, om op de hoogte gebracht te worden van de vorderingen die men inmiddels met het Dreamliner-project had gemaakt.
Ik weet nog maar vaag wáár het was: ik meen de hangar van de Dutch Dakota Association. Daar werd met behulp van een grote hoeveelheid powerpoint-grafieken duidelijk gemaakt dat een lichter vliegtuig minder brandstof gebruikt. Groot nieuws. De unique selling proposition was omgebogen van een comfort-verhogende naar een brandstof-besparende kunststof romp.
Tijdens de koffie-met-gebak kwam ik in gesprek met de ingenieur die de gehele presentatie voor zijn rekening had genomen. Een sympathieke meneer met een Duits accent, herinner ik me nog.
Ik meldde hem dat ik het allemaal best geloofde van dat gewicht en zo, maar toch ernstig teleurgesteld was in het project. De Dreamliner was namelijk intussen een stuk minder mooi geworden. Het enorme, dolfijn-achtige, naar achter zwiepende richtingsroer was op de nieuwe powerpoint-plaatjes alweer behoorlijk richting mainstream omgekat. Saaaai.
De Duitse meneer lachte een beetje meewarig. “Een gek”, zag ik hem denken. “Niet lachen, normaal reageren. Dat heb ik op de PR-cursus geleerd.”
Hij had wel een idee hoe het kwam. Geïnspireerd door de oneindige vormenrijkdom die kunststof mogelijk maakt, had de promotie-afdeling van Boeing bij de eerste artist impressions de vleugels en de staart lekker puntig vormgeven. Een beetje zoals Onze Lieve Heer, of zo u wilt Charles Darwin, dat met Flipper de Dolfijn gedaan heeft, zeg maar. De romp was ook al Luigi Colani-achtig. Geen bulkhead hetzelfde. Zoals bij de Constellation. Ook dat werd later teruggeschroefd: de Dreamliner kreeg al snel een conventionele romp. Model toiletrol.
Raar, en jammer. Want met kunststof kun je immers fröbelen en knutselen en zoveel je wilt. Terwijl een conventioneel vliegtuig van een soort quilt van aan mekaar gepopnagelde aluminium vierkantjes, rondjes en driehoekjes blijft. Zet maar eens een kunststof zweefvliegtuig naast een Cessna-172, dan begrijpt u meteen wat ik bedoel.
Weer een tegenvaller. Die revolutionaire Dreamliner, waar ik intussen toch een zekere liefde voor had opgevat, had weer wat glans verloren. Nu zelfs letterlijk.
Was tante Agaath destijds al overleden, dan weet ik niet of ik haar zorgvuldig bijeen gespaarde erfenis op deze Bijzondere Boeing gezet had. Waarom dan nu uiteindelijk wel? Volgende keer meer.
De nieuwe Bose A30-pilotenheadset: beter dan ooit?
Bestel nu in de webshop van Bose Aviation!
