Nu was het moment toch echt daar, na even stil te hebben gestaan op de startbaan voor een paar foto’s gingen de motoren vol gas, het moment waar ik eigenlijk al niet meer van heb durven dromen was daar, het vliegen in een MD-11, wat een heerlijk gevoel die kracht van de motoren, en dat geluid! Enkele minuten na het opstijgen werd het signaal stoelriemen los gegeven. Vrijwel meteen was het een drukte in de gangpaden, maar wel een gezellige drukte.
Iedereen wilde natuurlijk een foto hebben vanuit de ramen met zicht over de vleugel. Wilde je een foto maken vanuit een raam, dan stond de ander even op en kon je even genieten van het uitzicht. Pas toen besefte ik eigenlijk, we zitten hier met z’n allen voor maar 1 ding, het vliegen in de MD-11, het was enorm gezellig, veel gelach en hier en daar een traan, of dat van verdriet of vreugde was, niemand zal het weten.
“Pardon, pardon, lekkere taartjes” klonk het achter me, een kar vol met kleine taartjes met de tekst I Fly MD-11 kwam voorbij, daarna werd het Farewell MD-11 boek uitgedeeld. Ik had het boek al besteld toen bekend werd wanneer dat te verkrijgen zou zijn, niet wetende dat ik op de MD-11 vlucht zou zitten, en daar ook nog een exemplaar zou krijgen. Inmiddels waren we Den Haag al voorbij en waren we via de kust, via Spijkenisse onderweg naar Rotterdam. Eenmaal boven Rotterdam viel het me op dat we vrij laag vlogen, wat later ook te zien was op opnames. Door alle belevenissen en drukte was ik bijna vergeten dat ik mijn plastic model niet had laten signeren. Inmiddels waren we via Breda onderweg naar Zeist; het leek me een mooi moment om dat te doen, voordat de landing weer werd ingezet.
Via facebook was ik in contact gekomen met Oscar, hij zou die dag mee vliegen op de MD-11 als personeel. Ik had hem van te voren gevraagd of het mogelijk was om het model tijdens de vlucht te laten signeren. Gelukkig was dit geen probleem, maar dan moet ik het natuurlijk niet vergeten. Zoekend naar Oscar kwam ik verschillende bekenden tegen, die ik in de periode voor de Farewell Flights langs de baan had ontmoet. Bij Oscar aangekomen, wist hij precies waar ik voor kwam, hij pakt het model en stift en liep de drukte in, na enkele minuten kwam hij terug met het model vol handtekeningen van personeel dat op de eerste vlucht mee vloog. Helaas kon hij niet de cockpit in voor een handtekening van de twee vliegers, maar waarschijnlijk zou ik ze na de vlucht nog wel even zien was zijn advies. Inmiddels hadden we Lelystad al achter ons gelaten en draaiden we via Kampen richting Hoorn om de daling in te zetten.
Wat was dat snel voorbij gegaan zeg, maar heb wel een geweldige vlucht gehad. We werden vriendelijk verzocht weer naar onze stoelen te gaan en de riemen vast te maken, we waren al bijna bij Alkmaar en de landing werd voorbereid. Via Zaandam kwamen we weer aan op de baan 18 Center. Later hoorde ik dat er heel veel mensen bij baan 18 Right (de Polderbaan) hebben staan wachten en de landing hebben gemist. Weer aangekomen op het platform, was het moment toch echt daar: het einde van een geweldige vlucht. Gelukkig kwam ik bij het verlaten van dit prachtige toestel Charley, een van de vliegers, tegen en heeft hij ook nog mijn model gesigneerd. Deze heeft een mooi plekje gekregen bij de andere modellen.
Na het verlaten van het toestel, werden we nog in de gelegenheid gesteld om binnen een afgezet stuk platform rond te lopen. Daar stonden de KLM DC3 PH-PBA en de andere KLM MD-11 PH-KCB opgesteld. Na hier enige tijd te hebben rondgelopen en nog wat hebben staan praten met andere liefhebbers zijn we met de bus teruggebracht naar de gate. Eenmaal bij de auto snel gekeken of al bekend was wanneer en vanaf welke baan de volgende vlucht zou vertrekken. Dit zou met slechts een halfuur nog te gaan, de baan 18 Left (de Aalsmeerbaan) worden. Daar aangekomen, waren we net op tijd en hebben de MD-11 waar wij zojuist nog in hebben gevlogen zien vertrekken. Ik heb de aankomst en het vertrek van de derde vlucht ook nog gezien, helaas was ik te laat voor de landing van de derde vlucht, wat zou betekenen dat ik ook de laatste landing van een KLM MD-11 ooit op Schiphol zou missen. Na mijn teleurstelling aan de kant te hebben geschoven, zijn we snel naar taxibaan Q gereden waar we gelukkig nog op tijd aan kwamen voor het ererondje over Schiphol met de DC3 voorop.
Ondanks dat ik het lange tijd nog erg jammer vond dat ik de laatste landing heb gemist, heb ik een enorme topdag gehad, met als hoogtepunt uiteraard de vlucht in de MD-11. Door alle modellen, foto’s en herinneringen aan de geweldige vlucht, leeft de MD-11 bij mij in ieder geval nog jaren voort…
Dit was het laatste deel van het verhaal van Ralph Jaspers over de farewell flights. Deel 1 staat hier.
Verschillend
