Ik schoot weer onbedaarlijk in de lach, toen ik onlangs wat YouTube filmpjes bekeek van Diederik van Vleuten. Eerst bij ‘Kopspijkers’, en later in het sportprogramma ‘Studio Spaan’, heeft hij op magistrale wijze een paar onsterfelijke typetjes neergezet. Zoals Ronald Koeman, Rinus Michels en Boudewijn Büch.
Vooral die laatste heeft me altijd gefascineerd, en dan niet alleen in deze uitstekende immitatieversie. Pas na zijn dood, in 2002, werd duidelijk hoezeer complexiteit en controverse deel moeten hebben uitgemaakt van het leven van deze schrijver, dichter en televisiemaker. In de jaren negentig van de vorige eeuw gaf hij ons in De Wereld Van Boudewijn Büch een inkijk in zijn vele passies. Büch profileerde zich in dit programma als een bibliofiel en autodidact, met een fascinatie voor eilanden, Goethe, Mick Jagger en prehistorische dieren, zoals de Dodo.
Met vaste regelmaat reisde hij af naar het Einde van de Wereld, om zijn honger naar curiosa en feitjes te stillen in lokale bibliotheken en musea. Van Vleuten wist hem uitstekend te portretteren, met humor, respect en een luchtige sneer naar het excentrieke, en soms wat zelfingenomen, intellectualisme van Büch. Terwijl de Haagse tongval versmolt met ‘stoancoal English’, liet Van Vleuten hem oneliners als “Een jongensdroom gaat in vervulling” en “Whot a nais muusiejum” kraaien. Bijzonder vermakelijk.
Ik zal je niet vermoeien met een analyse van het associatieproces dat plaatsvond in mijn hersenpan, maar ik begon mijn zoektocht naar Van Vleuten / Büch op YouTube nadat ik vorige week Elvis tegenkwam. Yup, Elvis. Niet de zanger, een van Büchs idolen, maar de helikopter: een Erickson S-64 ‘Air Crane’.
Hier in Melbourne is het nu zomer. Dat betekent minstens 40 graden overdag, veel wind, en dus een voordurende dreiging van bosbranden. Om deze reden staan in de zomer een groot aantal blusvliegtuigen paraat. Omdat deze machines, zonder dramatisch te willen klinken, het verschil kunnen maken tussen leven en dood, hebben de ‘locals’ de vliegtuigen in hun harten gesloten. Ze krijgen namen, en daarmee een beetje een eigen persoonlijkheid.
Elvis komt uit de VS, waar hij jarenlang dienst deed bij de National Guard. Standplaats Memphis, het thuishonk van The King. Vandaar de naam. Elvis werd geboren tijdens de Vietnam oorlog. Toen vervoerde deze helikopter een container, uitgerust als een mobiel veldhospitaal. Nu is die container vervangen door een grote tank, waarin bijna tienduizend liter bluswater past. Elvis is overigens een kabouter in de wereld van de blusvliegtuigen. We hebben hier ook een 747 in ‘supertanker’ configuratie gehad. Die werd gevlogen door het Amerikaanse Evergreen, inmiddels ter ziele. De aanblik van een 747, die laag over de boomtoppen scheert en tienduizenden liters bluswater loost, hoort thuis in het lijstje van curiosa, die Büch zo dierbaar waren.
Ik zie nog een connectie, overigens: het Evergreen Aviation and Space Museum in McMinnville (VS). Een ontzettend ‘nais muusiejum’, gelegen in landelijk Oregon, pal tegenover het voormalige hoofdkantoor van Evergreen. Hier vind je, onder andere, de Hughes H-4 Hercules.
Deze unieke reus, de ‘Spruce Goose’, is een waar curiosum. Ik heb er, met open mond, onder gestaan. Voor Büch, en voor iedereen die geïnteresseerd is in luchtvaartgeschiedenis, gaat hier een jongensdroom in vervulling.