Column Lodewijk Oudshoorn: veiligheidsterrorisme

In mijn columns probeer ik doorgaans een blijmoedige en aangenaam verraste toon aan te slaan: ach, kijk die leuke gekke luchtvaartbusiness toch!

Maar dit keer ben ik boos, gefrustreerd en pessimistisch. Dat zit zo.

Het zal reizigers op Schiphol niet ontgaan zijn dat er laatste tijd allerlei mooie verbeteringen in de terminals zijn doorgevoerd. Er zijn meer security poortjes en de vertrekhallen en meer babagebanden in de aankomsthallen. Ook zijn er betere winkels en goede restauraties bijgekomen. Allemaal top.

Maar. Het lijkt wel of de veiligheidschecks strenger geworden zijn, en langer duren – ook voor Priority en Privium passagiers. Sterker nog, ik krijg sterk de indruk dat juist deze passagiers de dupe zijn van de strengere maatregelen. Waar de controle voorheen maximaal 5 minuten duurde (voor vluchten naar andere Schengen-landen), kan dit nu wel een kwartier in beslag nemen.

Vorige week was ik aan de late kant, maar normaal is dat geen probleem. Nu echter miste ik bijna mijn vlucht omdat het veiligheidspersoon het nodig vond om mijn jas, waar alleen een portemonnee in zat, tot drie keer toe door de scanner te halen. En ik was de enige niet. Natuurlijk werd er steeds niets gevonden. Het leek pure pesterij.

Dat is, met alle respect, belachelijk. Privium-klanten betalen meer dan 200 euro per jaar om sneller langs de security te komen. Als er strengere eisen zijn vanuit wet- en regelgeving, prima, maar dan moet de prijs van een Privium-abonnement dus naar beneden. Ook moet door Flying Blue gecommuniceerd worden dat het voordeel van snel boarden afgenomen is als gevolg van nieuwe regels.

Wat ook wringt, is dat je er natuurlijk niet over wilt klagen. Dat is niet alleen zinloos (“ik kan er ook niets aan doen, meneer”), maar ook verdacht. Je wilt niet riskeren dat je vertraagd wordt omdat je aan de marechaussee moet gaan uitleggen waarom je tijdens de security-checks moeilijk liep te doen. Dus zwijg je gedwee en laat je het allemaal maar gebeuren, als een mak schaap.

Het bizarre is dat de normen niet op alle (Europese) luchthavens hetzelfde lijken te zijn. In Nederland kan ik mijn riem omhouden, in Duitsland moet hij altijd af. In Engeland moeten mijn schoenen uit, in Noorwegen mogen ze aanblijven. Waar slaat dat op? Natuurlijk ga je als reiziger ook daar geen vragen over stellen. Go with the flow and keep your head low. Maar ik geloof niet dat er iemand is die het nog begrijpt, of op prijs stelt.

Ik begrijp best dat veiligheidcontroles belangrijk, ja essentieel, zijn maar wees er transparant over. En consequent. Waarom gaat de ene rij twee of drie keer sneller dan de andere? Waarom moet ik de ene keer alle snoertjes uit mijn tas halen en de andere keer niet? Waarom hoor ik bij hetzelfde paar schoenen de ene keer wel piep-piep-piep, en de andere keer niet?

Is dat omdat de medewerkers beter zijn, ze met het verkeerde been uit bed gestapt zijn, of omdat de langzame rij meer verdachte passagiers en bagage bevat? Of omdat die rij “aan de beurt” is om grondig gecontroleerd te worden?

Veiligheidsterrorisme, dat is het. En het voelt voor mij steeds vaker als passagiertje pesten.