Jaren geleden vertelde ik tijdens een lunch aan een Boeing-medewerker met de vreemde naam Roei Ganzarski dat ik in Nederland al jarenlang pleit voor de aanschaf van tweedehands Boeing A-10 Thunderbolts voor de Nederlandse Luchtmacht.
Ik vertelde dat ik al in 1998 een groot artikel van die strekking had geschreven in NRC/Handelsblad. Toch een medium met enige invloed in de politiek. Lachend vroeg Roei wat mijn beloning moest zijn, zou dit werkelijkheid worden. ‘Een type-rating voor dit toestel’, heb ik gevraagd.
Schijnt heel goed mogelijk te zijn in een lesje of wat. Want het vliegtuig heeft zeer dociele karakteristieken. Roei lachte. “Ik ga mijn best voor je doen!”. Helaas is hij al lang weg bij Boeing. Dat zag ik op Linkedin. En die A-10 komt er ook niet. We krijgen de JSF. Nog één keertje: voor één JSF heb je tien A-10’s. Een vliegtuig waar boeven echt bang voor zijn.
Ik meen zo rond 2004 zat ik met Rosana Dias, een PR-mevrouw van Embraer, aan een dinertje in Sao José dos Campos. Ik vertelde haar dat ik al lang ijverde voor de vervanging van de PH-KBX door zo’n fijne Embraer Lineage, of een Legacy.
Ik vertelde haar dat ik al eens een paar columns met die strekking had geschreven. Die kwamen er op neer dat zo’n mooi Braziliaans toestel onze Maxima veel eleganter zou staan dan zo’n klompige polderbomber. Mevrouw Dias vond het een leuke suggestie. Lachend vroeg ze wat ik voor beloning wilde hebben. “Een paar uurtjes op de Tucano”, antwoordde ik. “You’ve got a deal!”, zei ze.
Maar ook zij werkt er inmiddels niet meer. De volgende keer laat ik ze toch eens wat op papier zetten.
Goof Bakker