Hoewel ik mij voorgenomen had tijdens mijn vakantie de luchtvaart ontwikkelingen slechts op afstand te volgen, triggerde het artikel van afgelopen donderdag over de wens van Indonesië om drie luchtvaartmaatschappijen van de EU veiligheidslijst af te halen me zodanig, dat ik meende het artikel in een context te moeten plaatsen.
De Amerikaanse FAA heeft recentelijk op verzoek van Indonesië wederom een audit uitgevoerd en daarbij is gebleken dat de Indonesische luchtvaart autoriteit (kennelijk) aanzienlijk beter scoort vergeleken met de eerdere audit twee jaar geleden. Daarmee wil niet gezegd zijn dat de autoriteit inmiddels aan de vereisten van ICAO voldoet. De FAA eist onder meer dat er voldoende inspecteurs zijn die ook daadwerkelijk de toebedeelde taken kunnen uitvoeren. Jarenlang was er een tekort en ondanks druk (onder meer van Nederland dat technische assistentie verleent aan DGCA) bleef een extra aanname van inspecteurs uit. Nu de wens van Garuda Indonesia om naar de VS te willen gaan vliegen steeds prangender wordt, is het zaak zich dus maar te voegen naar de eisen van de FAA. Ook is gebleken uit de audit dat het trainingsprogramma ( voor inspecteurs) nog steeds te wensen over laat. Terecht heeft de FAA daar weer op gewezen en ook daar zal hard aan gewerkt moeten worden. 65 dagen krijgt de autoriteit er voor om de uitstaande punten tot tevredenheid van de FAA op te lossen. Zoals kan worden opgemaakt uit de berichtgeving van de Jakarta Post lijken dit de twee grootste zorgpunten te zijn in de bevindingen van de FAA.
Eind april vertrekt er een EU team naar Jakarta om een (eigen) EU audit te doen. Die audit moet onder meer de input geven aan de bijeenkomst van het Europese Veiligheidscomite (Air Safety Committee) in mei. De drie genoemde maatschappijen vliegen inderdaad niet naar Europa en zelfs op langere termijn is daar geen zicht op, hoewel Lionair A330 vliegtuigen heeft die voor het lange afstand vervoer kunnen worden ingezet.
De EU verordening heeft primair weliswaar als uitgangspunt het vliegen van en naar Europa, maar de bescherming van Europese burgers gaat verder dan dat. Waar het om gaat is de vraag of de Indonesische luchtvaart autoriteit haar toezichthoudende taken kan uitoefenen op alle maatschappijen die een AOC hebben. Kaasschaaf methodes werken mijns inziens niet. Of je voldoet of je voldoet niet. Zo zwart wit lijkt het me. Indonesië, zo meldde ik al eerder, wil graag in de ICAO Council gekozen worden. Dat zou moeten gebeuren in september van dit jaar tijdens de Algemene Vergadering van ICAO. De concurrentie in de verkiezing is groot en het is bij lange na niet zeker dat Indonesië ook daadwerkelijk wordt gekozen. Dat de Indonesische luchtvaartautoriteit een charme offensief inzet en breed de publiciteit kiest om aan te tonen hoe goed het met de vliegveiligheid gaat in het land lijkt me begrijpelijk, maar ik mag hopen dat Europa en met de Europese Commissie voorop, het hoofd koel houdt en de vorderingen die de afgelopen jaren wel degelijk zijn gemaakt in het toezicht op de bijna 60 AOC houders ook daadwerkelijk op zijn merites beoordeelt en niet toegeeft aan politieke druk als daarvoor geen of onvoldoende rechtvaardiging is.
Ik duik weer even het warme water van Bali in en kijk met meer dan oppervlakkige belangstelling naar de stijgende en landende toestellen. Alle drie de airlines doen dagelijks en met grote frequentie het eiland aan.
De Queen of the Skies is terug!
Dertig jaar lang vloog de PH-BFG in het KLM-blauw de wereld over. In 2019 ging ze met pensioen, maar nu is ze terug..
Een uniek stukje luchtvaartgeschiedenis. Bestel nu in de webshop van Up in the Sky - gratis verzonden!