EBACE was in z’n geheel stukken kleiner dan voorheen. Maar belangrijker: het gouden-kranen-gehalte was minder. EBACE was meer to the point. Motorenfabrikanten, vliegtuigfabrikanten, verzekeraars, serviceverleners. Zakelijker. Minder marmer. Minder tafelzilver. Minder bobo’s en minder bimbo’s.
Zelfs op het platform buiten, waar al het serious iron stond opgesteld. Minder blingbling. De toestellen waarin ik een kijkje neem lijken wat soberder, wat ingehoudener dan voorheen. Is dit een teken, een trend? Wordt de business aviation volwassen-er? Lager sheik-gehalte? Lager onderwereld-aandeel?
Vermeldenswaard als altijd: Cirrus, moedig met een propellerbakkie tussen toestellen waarvan het goedkoopste exemplaar vier keer zo duur is. Maar het kan nog kleiner, want we komen een eindje verderop Job Snel van IFly / Pipistrel tegen, de vertegenwoordiger van deze innovatieve club in Nederland. Snel praten doet hij sowieso. Pipistrel wil ook mee gaan toeteren in de zakenvliegerij, met de eventueel-elektrische vierzits Panthera, vertelt hij. Nog niet klaar, maar het wordt geweldig.
Wel net klaar, na lang wachten: de Honda Jet. Wordt al uitgeleverd. Gelukkig zag ik deze beauty op de valreep nog vertrekken. Nu heb ik de mooiste zakenjet van de wereld, bij wier mock up ik zo lang heb staan kwijlen, echt zien doen waarvoor zij gemaakt is. En inderdaad: de good looks bedriegen niet. De Japanner gaat zo rap van start als de Honda XR Enduro in mijn garage. En ook het geluid was indrukwekkend. Niet zacht. Lekker, gewoon. Op hoogte schijnt het geluid trouwens gedempt te worden door de vleugel. Dat moet ik nog eens niet-horen.
Ik vraag de piloot die er naast staat naar de bekende weg: of de motor op de vleugel geen invloed heeft op de pitch. Dat denk je toch onwillekeurig. Hij legt geduldig uit: het maakt voor de pitch niet uit of het stokje waarmee de motor vast zit aan de onderkant of aan de zijkant zit. Het gaat om de hoek ten opzichte van de langsas. Domme vraag, bij nader inzien.
De mooie meisjes van Honda zijn helaas niet Japans, maar gewoon lokaal ingehuurd in Genève. Maar ze willen toch graag op de foto. We laten ze elegant en koket wijzen naar het slimste deel van het vliegtuig, die merkwaardige motor op de vleugel. Dat is goed voor het verhaal, later. Honda. Fijn merk, fijn vliegtuig. Kan er wel over blìjven doorlullen. Dat slimme muizekoppie, net even weer wat anders. Gedurfd, in die primaire kleuren. Rood, geel, groen, blauw. Een verademing tussen al dat foute goud en posh parelmoer. Chapeau Honda, en succes. Ik begrijp trouwens dat het wel goed komt.
Op de stand van Boeing moet ik natuurlijk even etteren, over dat met Willem Alexander. U weet wel. Geruchten zijn er genoeg, antwoordt de directeur van BBJ, David Longridge, mij slim. Heeft hij geleerd op de PR-cursus: geruchten moet je aandikken. “Ik heb gehoord dat het een B747-VIP wordt!” zegt hij breed lachend. “Met een Wooden Cabinet for the Wooden Shoes! En meer dan genoeg ruimte voor twee Dutch Soccer Teams!” Maar zonder dollen, hij komt wel met een nieuwtje: er ligt een RFP, request for proposal, in Chicago of Seattle, van de Nederlandse overheid. Ik heb het bekend gemaakt via UP, maar er wordt nauwelijks op gereageerd. Merkwaardig, want dit is toch een belangrijke aanvulling op wat eerder in de media hierover is gemeld.
Sterk bovendien, want bij Embraer weten ze van niks. Ik vertel dat ik op de Nederlandse radio geweest was, met een soort interview. Radio 5! Het zegt ze niks. Dat ik Embraer daar nog flink gepromoot heb, zeg ik met een vette knipoog. Dat vinden ze leuk om te horen. Trouwens: ze wisten het al, want ik had het in een privé-mailtje naar mijn vriend Kevin in Sao José dos Campos gestuurd. Die werkt ook voor de club. En dat was al bij deze meneer terecht gekomen.
Wilt u nog wat nieuwtjes: Dassault komt met een Wegenwacht van pakweg vijftig miljoen. Staat u waar ook ter wereld met panne, dan komt er heel rap een vrolijke, oranje-witte 7X aangevlogen. ‘RESPONSE’, staat er met grote letters op. Erin zitten mechanics om het euvel te verhelpen. Als het niet snel lukt, vliegt u verder met dit toestel. Kan, want met die drie motoren is de wereld te klein voor u.
Nederland was er ook, met ‘Fokker Interiors’ en vooral ook Lelystad Airport. Die mannen hadden de bekende Playmobil-verkeerstoren opgeblazen tot een soort luchtballon van een meter of vier hoog op de stand. Leuk gedaan, Pieter van der Ham!
Buiten jatten we twee stoeltjes van de beveiliging, met uitzicht op de BBJ-787. Opeens wil je zìtten, na al dat gesjok. Vliegtuigjes kijken. Wat een schoonheid is het toch, die Dreamliner. Hij schijnt van de eigenaar van Dell-computers te zijn. Gelukkig wel een wat serieuzere gebruiker. Want ik zei al: EBACE was wat meer business dan vroeger. Ja, misschien dat er met al die jets in de toekomst eindelijk eens een echte zakenman vervoerd gaat worden!
Goof Bakker
De nieuwe Bose A30-pilotenheadset: beter dan ooit?
Bestel nu in de webshop van Bose Aviation!
