Castro dood, hoor ik vanmorgen vroeg op CNN. Mijn gedachten gaan terug naar 2001, toen ik vanuit Florida met een aantal Cubaanse ballingen meevloog in een nogal aftandse Piper Twin Comanche, tot precies de territoriale grenzen van hun vaderland.
Beweerdelijk betrof het een herdenking van vier gevallen kameraden. Die waren precies vijf jaar eerder neergeschoten tijdens één van de geregeld vanuit Miami uitgevoerde plaagvluchten richting Cuba. Daarbij werd standaard de Cubaanse luchtmacht uitgedaagd, en werden opruiende pamfletten uitgegooid, die bij gunstige wind in Havana zouden moeten belanden. Eveneens de positie van de bootjes met vluchtende landgenoten doorgegeven aan hulpverleners, en soms voedsel en water afgeworpen.
Onze vlucht wat eigenlijk ook weer zo’n plaagstoot richting de baardige dictator. Mijn vriend Ralph Fisher verklaarde me voor gek, want de kans dat de ‘Defensa Anti Aérea de las Fuerzas Armadas Revolucionarias’ weer in actie zou komen was volgens hem niet denkbeeldig. Dat gebeurde niet, en ik schreef er een dag later kerngezond een artikel in de NRC over.
Saillant detail: de mannen die herdacht vlogen vrijwel hetzelfde toestel dat ik nu geregeld vlieg voor de Postbellum-Stichting. U weet wel, op Teuge: de Cessna O-2 N590D.
Goof Bakker
[email protected]
Verschillend
VWO