Nog geen jaar geleden stonden beide partijen tegenover elkaar voor de Duitse rechter omdat Etihad haar codes wilde plakken op de Europese bestemmingen van Air Berlin. Lufthansa was mordicus tegen en was van oordeel dat dit tegen de bilaterale afspraken was die Duitsland had gemaakt met de VAE. De Duitse regering werd (zoals altijd) voor dit karretje gespannen en de rechter werd er bij gehaald.
De Duitse regering, samen met onze Franse vrienden hebben zich van meet af aan kritisch opgesteld ten aanzien van een verdere uitbreiding van het rechtenpakket dat de carriers uit de VAE grotere markttoegang moeten gaan verschaffen in het luchtverkeer tussen het Midden Oosten en respectievelijk Duitsland en Frankrijk. De stok om mee te slaan: de oneerlijke concurrentie vanwege staatssteun en ongeoorloofde subsidies die deze maatschappijen krijgen.
Beide landen hebben eveneens een belangrijke rol gespeeld in de totstandkoming van de onderhandelingen tussen de EU als blok aan de ene kant en de landen uit het Midden-Oosten aan de andere. Dat is niet van harte gegaan kan ik u verzekeren en volledige vrijheid van markttoegang is zeker niet het uitgangspunt geweest. Wel het bewaren van een level playing field (lees de bescherming van de nationale belangen van deze legacy carriers).
Groot was dan ook mijn verbazing om te lezen dat Lufthansa en Etihad “opeens” zakenpartners zijn geworden. Het kan verkeren. Het gaat in deze vrijage niet alleen om een bilaterale codeshare op de trunk routes tussen Duitsland VAE, maar ook een third country Codeshare maakt deel uit van de deal. Etihad mag haar code plakken op twee belangrijke Lufthansa bestemmingen in Latijns Amerika. Daarnaast is er ook nog eens om een wet-lease overeenkomst van maar liefst 38 Air Berlin A319/320 toestellen. Als de vrijage niet ergens strandt, dan zitten beide partijen maar liefst zes jaar aan elkaar vast. Sommige huwelijken houden het minder lang vol.
Eerder berichtte Up al over de interessante eigendomsconstructies waardoor Etihad een belangrijke vinger in de pap krijgt op het Europese speelveld. If you can’t beat them, join them, moet James Hogan hebben gedacht. Duitsland is een strategische markt stelde Hogan. Dank je de donder. Opeens is mijnheer Carsten Spohr, CEO van Lufthansa, veranderd van een hyena in een krolse kater. “We will consider our cooperation in other areas.” Het moet toch niet gekker worden.
Bij Air France vinden ze nog steeds dat het grote kwaad van buiten op een andere manier moet worden bestreden. Daar is de afgelopen weken voldoende over geschreven, dus verder inwrijven heeft weinig zin lijkt me. Of het (achterhoede) gevecht tegen de carriers uit het Midden Oosten echter de juiste strategie is valt te betwijfelen. Zowel de IAG groep als Lufthansa hebben inmiddels eieren voor hun geld gekozen en hebben een pact met de “duivel(s)” hebben gesloten. Over de codeshare van Etihad met KLM hoor ik overigens niet veel. Meestal betekent geen bericht, goed bericht, maar ik wens dat in dit geval te betwijfelen. De assertieve benadering van de krolse kater Spohr zou wel eens kunnen betekenen dat Etihad moet kiezen of kavelen. Ik denk dat ik het antwoord wel weet.
Met Willie Walsh en Carsten Spohr in de voorhoede van het nieuwe denken gaat 2017 zeker een interessant luchtvaart jaar worden; zeker voor wat betreft de verhoudingen tussen Europa en het Midden Oosten. Nu maar hopen dat deze halleluja stemming in 2017 doorzet.
Ik wens de lezers van Up alvast een fijne Kerstdagen.
Uddel
MBO