Zelf vliegen is een gillend dure hobby, en alle vliegscholen doen hun stinkende best om het betaalbaar te houden, maar toch lukt dat maar mondjesmaat.
Mijn vriend Cees Quist slaagt er al jaren in om de goedkoopste te zijn (Hallo, andere aanbieders? Correct me if I’m wrong!). Hij doet dat door vliegtuigen vanaf negentig euro per uur te verhuren, waar anderen soms eerder richting het dubbele gaan. Dertig euro’s erbij voor de instructeur, goed je best doen om binnen de verplichte uren te blijven, en je kunt fly-wise een brevet hebben voor net 4000 euro.
Kosten voor theorie, materialen en keuring moet u zelf maar even opzoeken, dat weet ik zo niet. En wat voor brevet u krijgt weet ik al helemaal niet, JAA of EASA RPL of Light of SEP of PPL of TMG of PG, gooi maar in mijn pet, ik ben de draad al vijftien jaar volledig kwijt.
Maar in elk geval mag u wel alleen de lucht in, en uw verloofde meenemen naar Texel. En daar gaat het om.
Enfin, ik had me al voorbereid op de beperkte werkomgeving van de Scheibe Falke, sinds jaar en dag Cees’ bread and butter, maar de man duwt me in de richting van een spiffe, Cessna-150 look-alike. Mooi hoog op de pootjes, trots staartje, Tsjechisch van oorsprong, en met een prachtige naam: Sirius.
Nou heb ik best een flink aantal uurtjes op de ‘150’, dus nieuwsgierig werd ik terstond! De Cessna-150 is bepaald krap voor mij, met mijn six feet five, maar in deze Sirius glij ik binnen als een zijden sok in een Engels-lederen schoen. Sterker nog: ik moet de rudder pedals met een touwtje naar me toe trekken – niet eens de uiterste stand! – en dat is me nog nooit gebeurd.
We hobbelen een stukkie gezellig over het groene gras van EHHV en doen de run-up. Uneventful; het Rotax-motortje ronkt tevreden door alle verplichte nummers. Cees geeft me alleen een indicatie van de rotatiesnelheid en laat me zelf de take off doen. De Sirius stijgt als een reiger, 1200 fpm bij 130 km/u, ondanks twee zware kerels en de voor een derde gevulde tanks! Boven gekomen laat ik de snelheid erin lopen tot een kilometertje of 170, bij pakweg 65% vermogen. Op die manier hebben we genoeg peut om pakweg twee uur te vliegen. Met volle tanks dus zes uur; zeg: Parijs.
Dat doen we niet, want ik wil wat dingen proberen. Welaan: de stall is goedmoedig (alleen wat doorzakken met de neus hoog), en de steile bocht is opmerkelijk makkelijk constant te houden, qua pitch en bank. “Komt omdat de Cessna-150 een volkomen vlakke vleugel heeft. Deze Sirius heeft een lichte V-stelling. Dus hij is lekker stabiel om de langsas”, doceert Cees. Ondanks de lichte bouw voelen de controls prettig stevig aan. Lekker leskistje.
We naderen EHHV alweer. Ik melk het toestelletje uit tot een kilometertje of zeventig, en daarna is het mijn gebruikelijke privé-riedeltje: mooie snelheid = mooie landing, point the nose with your toes, en het neuswiel gedecideerd maar met zachte hand verbieden om als eerste de grond te raken.
Landen is zó simpel mensen, met deze beschrijving doet zelfs ù het de eerste keer goed!
Goof Bakker
De Queen of the Skies is terug!
Dertig jaar lang vloog de PH-BFG in het KLM-blauw de wereld over. In 2019 ging ze met pensioen, maar nu is ze terug..
Een uniek stukje luchtvaartgeschiedenis. Bestel nu in de webshop van Up in the Sky - gratis verzonden!