Ik wil het vandaag eens hebben over ‘tijd’.
Bijvoorbeeld 11:57 p.m. Onlangs maakten wetenschappers immers bekend dat het einde van de wereld opnieuw twee minuten naderbij is. Het is bijna middernacht op de symbolische klok van de dag des oordeels. Het geklooi met, en op, deze planeet vormt in hun ogen de grootste bedreiging voor de mensheid sinds het einde van de Koude Oorlog. Dat heeft niet alleen te maken met klimaatverandering, maar ook met het toenemende risico op een nieuwe nucleaire wapenwedloop. Zo’n apocalyptische mokerslag is bedoeld om ons allemaal een trap onder de kont te geven. En een extra harde onder de derrières van iedereen die ervoor gezorgd heeft dat Trump nu met zijn enge vingertjes aan de nuclear football kan zitten.
Maar goed, je zit op Up voor de luchtvaart dus laat ons gauw een blikje hangartalk opentrekken. De tijd waarover ik het hier ga hebben, is 05:53 a.m. Die vier cijfers zag ik een paar weken geleden op het schermpje van mijn telefoon. Ik heb namelijk geen wekker. Meer cijfers had ik niet nodig om van ‘slapend’ naar ‘wakker’ te gaan in minder dan vijftien seconden. Geen recordtijd, maar zonder meer in mijn persoonlijke top drie.
De vier cijfers die ik de vorige avond in het schermpje van mijn telefoon had ingetoetst waren 05:00. Zodat ik de volgende ochtend mijn vlucht niet zou missen. Om een lang verhaal kort te maken: ik sliep vrolijk dromend door het gemompel van mijn mobieltje heen. Als je thuis wakker wordt, welgeteld 37 minuten voordat je vlucht gaat boarden, sta je voor een vrij simpele keuze: je geeft op, of je geeft alles wat je hebt. Ik geef nooit op, dus bring on the afterburner!
Mijn Extreme Makeover van T-shirt en boxershort naar kostuum en stropdas vond plaats binnen de drie minuten. Dat past mooi binnen de attentiecurve van de gemiddelde SBS6 kijker, dus ik zie mogelijkheden om mijn concept commercieel uit te melken. Sta ik straks geprogrammeerd tussen die Smaakpolitieagent en het Fake News.
De auto was ijsvrij om zes uur precies. De buitentemperatuur lag nog steeds vijf graden onder het vriespunt, dus het lichaam was wakker en de geest scherp. In de volgende 18 minuten werd mijn oude Volvo weliswaar een beetje uit zijn comfort zone gedrukt, maar om 06:19 reed ik het parkeerterrein van de luchthaven op. Met dezelfde zweem van ongeloof in mijn blik als Verstappen na zijn F1 zege in Barcelona.
De terminal ligt hier op loopafstand. Schengen-vluchtje, mobiele instapkaart en cabin-luggage only doen de rest: binnen tien minuten stond ik aan de gate.
Van je voordeur tot aan de vliegtuigdeur binnen drie kwartier. Het kan. Op Brussels Airport!
Verschillend
VWO