Deze week vond de eerste jaarvergadering plaats van de vorig jaar opgerichte belangenvereniging Airlines4Europe (A4E). Deze afscheiding van de Association of European Airlines (AEA) is nu, gelet op de statuur van de leden, de belangrijkste spreekbuis van de Europese luchtvaartsector.
Een mooi Nederlands spreekwoord schoot me te binnen toen deze schijnbaar onmogelijke alliantie van andersdenkenden het levenslicht zag. “Twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen”. Voorlopig lijkt daar echter nog geen sprake van. Zelden heb ik een zo tot tranenroerende eensgezindheid gezien.
“De Europese Commissie spant zich nog steeds niet hard genoeg in om de luchtvaart in Europa optimaal te laten presteren”, stelde managing director Thomas Reynaert. De opmerking, hoe diep die dan ook uit het hart gegrepen mag zijn van de CEO’s van de betrokken leden, lijkt me enigszins als mosterd na de maaltijd te komen.
Met veel tamtam werd nu meer dan een jaar geleden de Europese luchtvaartstrategie ontvouwd door de Europese Commissie. Alle verantwoordelijke bewindspersonen van de 28 EU-lidstaten omarmden deze strategie als zijnde dè oplossing voor alle problemen waar de Europese luchtvaartsector mee kampt. Er is niet veel terug te vinden in de maatregelen die voortvloeien uit de luchtvaartstrategie en die maar enigszins raken aan de cri de coeur van A4E. Het lijkt dus een beetje op een woordenwisseling tussen de blinde en de dove, maar iedereen is, als ik de berichten goed gelezen heb, weer blij naar huis gegaan.
Dat brengt me op de ontwikkelingen aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. President Trump heeft zich in de eerste dagen na zijn beëdiging van zijn kordate kant laten zien en tekende het ene decreet na het andere. De helft van het Amerikaanse electoraat in vertwijfeling achterlatend. Afgelopen donderdag ontmoette hij de CEO’s van de drie belangrijkste Amerikaanse airlines. Hoog op de agenda: de oneerlijke concurrentie van de boze buitenwereld (het gaat dus niet alleen om de carriers uit het Midden Oosten, maar ook om bijvoorbeeld Norwegian).
Bij deze president moet, als ik naar zijn standpunt over liberalisering kijk, het pleidooi van de bezoekers aan het Witte Huis voor het terugdraaien van allerlei beslissingen van de regering-Obama in goede aarde vallen. ALPA (vertegenwoordiging van vliegers) was altijd al tegen, dus deze eensgezindheid kan rekenen op een breed draagvlak als de voortekenen niet bedriegen. Dat kan dus lachen worden. Concurrentie is goed, als het maar volgens de Amerikaanse spelregels is. Het blijft dus tobben met het ongelijke speelveld.
Brazilië dient een officiële klacht in bij de WTO over de financiële impuls van de Canadese regering om Bombardier te helpen. Misschien wordt het tijd dat we erkennen dat het behoud van een level playing field een utopie is. Je mag er van dromen, maar jezelf blijven realiseren dat je als je s ’morgens wakker wordt, weer geconfronteerd wordt met de realiteit van alle dag en die is in vele gevallen hard.
Carsten Spohr van Lufthansa neemt het estafettestokje over van easyJet-CEO McCall als voorzitter van het bestuur van A4E. Na zijn mooie afspraken met Etihad over samenwerking eerder deze maand, zijn hopelijk ook af van dat eeuwige gezeur over de Golfcarriers. Misschien wordt A4E nog eens echt vernieuwend want de grijs gedraaide plaat van de luchtvaartsector in het pleidooi om overheden te bewegen meer ruimte te geven om te groeien blijft -en misschien helaas- een gesprek tussen de dove en de blinde.
Verschillend
VWO