We staan stil. We denken dat we voorwaarts gaan, maar dat is onzin. We staan stil. Hoogtepunt is de B-58 Hustler. Kijk dat ding eens. Vloog in 1958.
De studenten in Delft proberen iets nieuws te bedenken. De Duuc. Maar hoe nieuw is het? Een buis met twee motoren. Wat me genoegen doet is dat alle staartvlakken verdwenen zijn. Dat heb ik vijf jaar geleden voorspeld. Is natuurlijk belachelijk om van die louter induced drag genererende kastdeuren door het luchtruim te sleuren. De studenten blijven echter bij aerodynamische stuurvlakken, die in de propellerbaan gehangen worden. Lijkt mij lapwerk. Die taken dienen te worden overgenomen door thrust vectoring. Niet alleen daarom gaan de motoren trouwens (terug!) naar de staart. Ook omdat daar grotere diameters van de primary fan mogelijk zijn, zonder dat het toestel – onhandig – hoog op de pootjes komt te staan.
Maar al met al: slaapverwekkend weinig ontwikkeling. Zelfs het materiaal blijft aluminium, schat ik. Het maximum kunststof gehalte is met de B787 bereikt, of misschien zelfs al overschreden. Het heeft geen spectaculaire voordelen opgeleverd. Airbus en Boeing blijven hun rompen gewoon met losse plaatjes aluminium patchworken. Ouwe koek.
Daarom: kijk nog maar eens goed naar dat plaatje van die B-58 uit 1958. Dat was vooruitgang. Achtenvijftig jaar eerder had de mens nog niet eens gevlogen. Achtenvijftig jaar later is er niks bij gebeurd.
Goof Bakker
Verschillend
