Soms verbaas je je over de ontwikkeling die een land doormaakt. De eerste keer dat ik Hanoi bezocht (in 1997) werd ik bijna omver gereden door de fietsers die met duizenden door de straten van Hanoi reden. Nu moet je oppassen voor de auto’s en scooters die van alle kanten op je afkomen. Verkeersregels lijken er niet en toch gebeuren er relatief weinig ongelukken. Met een door RVO georganiseerde missie deden ook een aantal Nederlandse luchtvaart consultants en opleidingsinstituten mee, waaronder de Hogeschool van Amsterdam.
Vietnam heeft op dit moment een bevolking die de 90 miljoen overschrijdt. In de eerste jaren van de 21e eeuw is de economische groei van Vietnam één van de hoogste in de regio. Er is een snel groeiende middenklasse en het gevolg is dat de luchtvaart een groei kent waar Europa alleen maar van kan dromen. In totaal zijn er 22 luchthaven voor commercieel gebruik, waarvan 9 voor internationaal gebruik. Met man en macht wordt gewerkt om de toeristenindustrie te ontwikkelen. De nationale groei in het passagiersvervoer is het hoogst en het aantal passagiers groeide in de periode 2014 – 2016 met maar liefst 30%!!. Het mag dan ook geen verwondering wekken dat de twee grootste luchthaven, Hanoi en HCMC met de nodige uitdagingen worden geconfronteerd om de infrastructurele groei die nodig is om deze toename van het aantal passagiers (maar ook vracht) te kunnen blijven accommoderen. Kort en goed: dat lukt dus ook niet. De Communistische Partij van Vietnam heeft als enige politieke partij alle macht in handen. Bij dat systeem hoort uiteraard een bouwwerk van vijf jaren plannen. Voor de luchtvaart bestaat een dergelijk plan ook, maar dat plan is, gelet op de geldigheid, meer van operationele dan van strategische aard.
In de formele bijeenkomsten is het moeilijk om door de politieke correctheid heen te prikken en het jongleren met cijfers wordt tot kunst verheven om te verdoezelen dat er enorme uitdagingen liggen, zowel bij het luchtvaart bedrijfsleven als bij de overheid. Als dit rookscherm is opgetrokken, dan blijkt ook de dynamiek van dit land in transitie en van een jonge werkzame bevolkingsroep. Men is zich overigens heel bewust van deze nationale dynamiek, maar weet soms ook tegelijkertijd onvoldoende raad met de uitdagingen en de wijze waarop het politieke systeem invulling moet geven aan deze uitdagingen. Leuk was het te zien dat een aantal alumni die in Nederland had gestudeerd tijdens deze missie – en onder genot van een drankje – nog eens in het zonnetje werden gezet, waaronder de DG van de Vietnamese luchtvaart autoriteit. De leden van de missie, waaronder NACO, Intervistas, MovingDot, Vanderlande etc. hebben in de verschillende workshops hun kennis, visie en ervaringen kunnen delen met de aanwezige Vietnamese deelnemers. Ook Geert Boosten van de Hogeschool van Amsterdam en Dr. Pablo Mendes de Leon van het Instituut voor Lucht- en Ruimterecht van de Leidse Universiteit hebben een visitekaartje kunnen afgeven, dat wellicht leidt tot een versterking van de positionering van de overdracht van kennis door onze beide luchtvaartopleidingsinstituten. We hebben er uiteindelijk goede ervaringen mee.
De oriëntatie op de nabuurlanden zoals Japan door Vietnam is groot, maar men erkent de kennis, ervaring en het succes van de Nederlandse Luchtvaartsector. De hoeveelheden geld die Japan meebrengt om een vinger in de pap te krijgen kan in geen lichtjaren door Nederland worden geëvenaard en dat moeten we niet willen ook. De kunst ligt er dan ook in om zoveel indruk op onze gastheren (en dames) te maken dat ze ”niet om ons heen kunnen”. Ik denk dat ik voorzichtig kan concluderen dat we daar redelijk in geslaagd zijn. “The proof of the pudding is in the eating”.
Daar moeten we nog even op wachten, maar ik koester goede hoop.
Verschillend
