Waterballet | Column Goof

Ryanair en Easyjet zijn welkom, als het aan Twente-directeur Meiltje de Groot ligt. Maar ze verwacht geen tientallen pax-pakkers per week. ‘Het moeizame gedoe van Eelde en Beek moeten we hier op Twente niet willen dupliceren’, zie ik haar denken.

Nee, veel meer mikt ze met Twente op een positie als luchtvaart-onderzoekcentrum. Dat wordt meteen mooi geïllustreerd met live action. Want via het raam van het gebouwtje, waar een gemoedelijk-Twentse persconferentie plaatsvindt, zien we de A400M Grizzly twee of drie keer door een waterbak stuiven. Een dubbele test. Eentje om te kijken of deze plane niet gaat aqua-planen. En de andere om te zien of de door de NLR ontwikkelde Natte Startbaan wel goed functioneert.

Dan gaat het in optocht naar buiten, om dat allemaal nader te gaan bekijken. Helaas: de security van Airbus heeft opeens anders beslist. We staan er nog maar net, en dan moeten we alweer weg.

Ik denk bij mezelf dat de enorme telelenzen en de onnodig grote camera van RTV-Oost er wel iets mee te maken hebben. Een onopvallend groepje, dat was geen probleem geweest. Maar dit foto- en videogeweld? Te midden van nogal concurrrentiegevoelig onderzoek?

We worden weer het gebouwtje binnengeleid, met zachte hand. Koffie, en catering. Terwijl er buiten druk besproken wordt wat er nu nog wèl mag, en kan. Zitten. Wachten. Gedachten. De overige journalisten hangen lodderig-kijkend over hun iphone.

‘Twente Technology Base’, dat vind ik wel een slimme, mijmer ik. Hans Heerkens zit met zijn PUCA om de hoek, hier op de TH Twente. Wat mij betreft de enige echte levensvatbare innovatie van de laatste vijftig jaar luchtvaart. Ja, dat moet een machtig gezicht zijn, om straks die enorme onbemande vliegende vrachtbakken hier traag te zien opstijgen boven de Tankenberg en het Lonnekermeer.

Wel grappig ook dat die UCA’s hier op de TU Twente ontwikkeld worden, en niet in Delft.

Ik droom verder. Het heeft iets goeds ook. De drie kilometer baan werd ooit aangelegd met als doel dood & vernietiging. Dat van datzelfde beton nu vredig vliegende vrachtschepen het zwerk gaan kiezen is mooi. Vol met kadootjes voor de mensen. Van Ebay, van Bol.com en van Ali Baba. Goeie zaak. De wereld wordt steeds vrediger, mensen, geloof het nou maar.

Hoewel: de Airbus die daarginds getest wordt is wel even een uitzondering. Want die is in principe militair. Al durf ik de stelling aan dat er door voorganger Lockheed Hercules meer mensenlevens gered zijn dan vernietigd, dus de vooruitzichten zijn goed.

‘Grizzly’, peins ik verder. Zou het opzet zijn geweest om deze Euro-concurrent juist de naam van een Amerikaanse beer te geven? Zou me niet verwonderen. Bij de introductie van de A380 werden er op de persconferentie – met een zwaar Frans accent – ook sneren uitgedeeld richting Boeing. Weinig chic.
En achteraf ook vrij onbenullig – zo’n succes was het niet. Met de Jumbojet zijn miljarden verdiend. De A380 heeft ze voornamelijk gekost.

En dat met die Grizzly daarginder de tweeduizend Amerikaanse Herculessen die momenteel nog vliegen weggesaneerd gaan worden? Dat is gezien de rammelende reductiekasten daar in Sevilla ook steeds minder waarschijnlijk.

Maar oké, hier voor de deur worden wel stappen in de goeie richting gezet. Flatsch! Daar gaat de Grizzly weer door het pierebadje. En kijk! Hola! De grote brombeer komt het platform opgedraaid, voor de lunch. Vlak voor ons gebouwtje. We mogen foto’s maken, van dichtbij. Maar niet van de binnenzijde. Daar staan te veel geheime computers. Een serieus kijkende meneer staat op wacht voor de openstaande deur. Buiten wel. Buiten mogen we fotograferen.

Dat gaat best lukken, want de Grizzly kijkt tevreden. Ze heeft het best naar haar zin hier in Twente. Nog wel wat natte voeten, maar ze droogt al lekker in het voorjaarszonnetje.

Goof Bakker