De oude piloot op het terras klaagt dat de Missing Man Formation – een van de oudste en meest eerbiedwaardige tradities uit de luchtvaart – aan kracht begint in te boeten.
Oorspronkelijk bedoeld om in de strijd gevallen kameraden te herdenken, wordt het langzamerhand het een eerbetoon aan jan en alleman.
Wat is een Missing Man Formation precies? Wel: een formatie van vier toestellen, waarbij nummer twee of nummer drie ter hoogte van het treurende grondvolk steil ten hemel klimt. Symbool voor de – gewenste – tenhemelopneming van de gevallene.
Edoch, deze gouden munt begint door het vele gebruik te slijten. Aan glans in te boeten. Althans volgens de oude piloot.
Allereerst wordt de Missing Man Formation ook steeds vaker toegepast door burgers. En zelfs door burgers die niet door een luchtvaartincident aan hun einde zijn gekomen, maar simpelweg in bed overleden.
Ja, het komt voor dat de nabestaanden van een sportvlieger, door het storten van duizend euro in de vliegclubkas een Missing Man Formation laten uitvoeren. De piloot op het terras heeft daar moeite mee.
Ik twijfel, moet ik eerlijk zeggen. Ik ken spotters die léven voor de luchtvaart. In de gloeiende zon en ijzige wind op hun spottersheuvel staan. Met petje, verrekijker, en opschrijfboek. In een eenzaamheid hun avonden slijten voor een computer met een miljard vliegtuigfoto’s.
Mag voor zo’n jongen geen MMF worden uitgevoerd? Georganiseerd door zijn kameraden van de spottersplek die zijn gigantische kennis en zijn smeuïge anekdotes node missen?
Toegegeven, bij zo’n Gewone Man is de Missing Man Formation minder toepasselijk dan bij een USAF A-10 piloot die, zijn zesloops Gatling leegschietend op een konvooi van geaberreerde geloofsradicalen zèlf getroffen wordt. En als beloning rechtstreeks naar de eeuwige jachtvelden gaat.
De spotter en de ace. Twee uitersten van het rijke scala aan mensen die voor de luchtvaart leven en sterven.
Wie verdient een ‘Missing Man’, en wie niet?
Wat vindt u? Ik hoor het wel.
Goof Bakker
Verschillend
VWO