Wat uw de grootste ergernis in de trein? Wacht, niet meteen “vertraging!” roepen: vertragingen zijn vooral ergerlijk als je op de trein staat te wachten, niet als je er al inzit.
Bij mij is ergernis nummer 1 in de trein het eindeloze geklets van medereizigers, waar je – als je tenminste geen koptelefoon bij je hebt – gedwongen bent naar te luisteren. “Zinloze babbelarij” noemde Cor van der Laak, een typetje van Kees van Kooten, dat lang geleden al.
In het vliegtuig kwebbelen mensen een stuk minder, is mij opgevallen. Waarom? Mensen zijn tenslotte mensen, en mensen hebben nu eenmaal de onbedwingbare neiging om hun muil open te trekken zodra ze er de kans toe krijgen.
Maar veel notoire kwebbelkousen zwijgen opeens bedremmeld zodra ze een vliegtuig binnen stappen. Misschien zijn ze stiekem bang, zijn ze geïntimideerd, hebben ze een jetlag of reizen ze in het gezelschap van andere mensen dan in de trein. In elk geval zijn de meesten redelijk stil. Niet allemaal natuurlijk, helaas, maar het is niet om gek van te worden. Zoals in de trein.
Dat wil nog niet zeggen dat het in een vliegtuig echt stil is. Integendeel. De motoren maken natuurlijk een hoop herrie, en dan heb je nog de veiligheidsinstructies van de stewardessen, de welkomstboodschap van de captain, de muzak die passagiers met vliegangst gerust moet stellen, en de zakenman naast u, die om een praatje verlegen zit.
Maar al die geluiden zijn normaal, en eerlijk gezegd hoor ik ze niet eens meer. Ze horen zogezegd bij het meubilair. Totdat die geluiden opeens wegvallen – dán valt het op. Zoals in het bekende verhaal van die vuurtorenwachter die elke nacht op hetzelfde tijdstip een scheepsbel hoort en daar gewoon doorheen slaapt – totdat die bel op een nacht niet klinkt, en hij prompt wakker schrikt.
Het naarste geluid dat kan wegvallen is uiteraard dat van de motoren zelf, maar dat heb ik nog nooit meegemaakt. Wel komt het regelmatig voor dat de piloot “prepare for landing” vergeet te zeggen. Ach, het cabinepersoneel heeft wel voor hetere vuren gestaan.
Ongeveer een keer per jaar komt het voor dat ik niet hoor dat het landingsgestel uitklapt voordat we gaan landen. Echt schrikken, zoals die vuurtorenwachter, doe ik daar niet van, maar merkwaardig blijft het wel. Het is overigens nog nooit misgegaan, dus het zal wel aan mij liggen.
Het grappigste geluid dat me opvalt als ik het niet hoor, is ongetwijfeld snurken. Snurken? Jazeker. U moet er maar eens op letten als u de volgende keer een wat langere vlucht maakt. Bijna iedereen die slaapt in het vliegtuig, snurkt. Misschien ik ook wel! Hoe dat komt? Misschien door de luchtkwaliteit, of het gebrek daaraan. Er zou eens onderzoek naar gedaan moeten worden.
Zelf ben ik er inmiddels aan gewend geraakt, en heb meestal gewoon een koptelefoon met noise reduction mee. Want hoezeer ik ook mijn medereizigers hun rustmomentjes gun, er gaat niets boven het geluid van stilte. Zelfs als ze niet praten, maken mensen meer geluid dan machines.
Hilversum
Columnist. Lodewijk Oudshoorn werkt bij een internationale financiële instelling. Hij is frequent flyer bij loyaliteitsprogramma’s van KLM, Emirates en British Airways. Vanaf Schiphol vliegt hij wekelijks naar diverse bestemmingen in Europa en Azië.