Voor ons belangrijke educatieve werk in het kader van de Stichting Postbellum richtten wij deze keer de neus van onze ouwe, trouwe ‘Oscar Deuce’ naar Noorwegen, alwaar ons verhaal over de Koude Oorlog bijzonder welwillende oren trof.
Geen wonder: de Noren hebben als geen andere natie in Europa te stellen gehad met de Russen, die constant zaten te klieren rond hun ruige rotskusten, en zelfs ongevraagd met onderzeeërs hun fjorden binnenvoeren, om daar soms plagerig een paar dagen op de bodem te blijven liggen. Dat gedoe gaat zelfs tot de dag van vandaag door.
Onze reis voerde via Denemarken, waar ik kort over kan zijn: het is geen toeval dat LEGO in dit land is uitgevonden. Het land bestaat uit popperige huisjes rondom kling-klang-kerkjes, te midden van groene weitjes met koetjes-boe, en smalle weggetjes met tuut-tuut-autootjes.
We maken een landing op Thisted, in het uiterste noorden van Denemarken, eigenlijk alleen om even de benen te strekken en de blaas te ledigen. We omcirkelen met veel misbaar het vliegveld, roepen drie keer op, horen niks, en landen dan toch maar. Eén man is vijftig meter van ons vandaan een Aquila in een loods aan het duwen, maar komt niet eens een handje schudden. Een speelgoedland met rare poppetjes, Denemarken.
Landschappelijk kan het contrast met Noorwegen, dat we na een uurtje vliegen à 130 kts indicated bereiken, niet groter zijn. Ruige rotsen, met lukraak neergeslingerde huizen, soms angstig weggedrukt tegen een bergwand bij al dit natuurlijk machtsvertoon, of samengedreven rond een natuurlijk haventje met vier of vijf vissersboten.
Aangezien ik vanzelfsprekend de meteorologisch meest uitdagende tracks van de reis voor mijn rekening had genomen heb ik nu, bij volle zon en wolkenloze hemel, alle tijd om te kijken en te fotograferen.
Ik ben geen fan van het GA-vliegtuig als vervoermiddel, het gaat me te langzaam, de wereld lijkt te veel op die vanuit een airliner, maar àls het dan buiten een keer mooi is wil ik kijken, en niet sturen, dus dat kwam goed uit. Wat een brute schoonheid, dit Noorwegen!
De ontvangst hìer is allerhartelijkst. Een spotter die komt aanrennen zegt zelfs dat we de ster van de show zijn, aangezien alle aanwezige toestellen elk evenement maar weer opduiken, en hij de usual suspects allemaal al tweeëntwintig keer gezien heeft.
Dat is natuurlijk volledige onzin: ster van de show is de F-104! Eindelijk weer een vliegende Starfighter in Europa. Hèt icoon van de Koude Oorlog, alleen maar vergelijkbaar met de Spitfire van de Tweede, en de Fokker Triplane van de Eerste Wereldoorlog. Waar die verschijnt, moet Postbellum zijn!
De rest van het verhaal vertellen de foto’s.
Goof Bakker
Verschillend
VWO