Dat de Catalina niet mocht komen tijdens de viering van 100 jaar MLD was natuurlijk een gotspe. Ik begreep via-via dat de wieldeuren van het neuswiel na een reparatie (nog) niet waterdicht gemaakt waren, terwijl het toestel verder tiptop in orde was. En er zou gewoon op beton geland zijn geworden!
Mocht dat zo zijn, dan liet de overheid zich van zijn meest Hekkink-achtige kant zien, om Kees van Kooten maar weer eens te citeren. Af en toe wat mediterraner met de regels omgaan, dames en heren, is het verzoek. Er gaan echt niet onmìddellijk viaducten instorten.
Dat MLD-optreden was een prachtige afsluiting geweest van een heerlijke periode. Want de Catalina, de Moeder aller Nederlandsche Warbirds, gaat NL waarschijnlijk verlaten.
Zal geen vrienden maken, maar toch vind ik het niet zo héél héél erg. Toen ik het toestel destijds op EHLE zag verschijnen kon ik van pure opwinding mijn Flantua Clubsandwich nauwelijks meer aanroeren. En mijn eerste en enige vlucht? Magistraal, kan niet anders zeggen.
Maar ik moet zeggen dat ik de laatste tijd nauwelijks meer opkeek als ik die luisterrijke lobbes over zag komen. Zo gaan die dingen. Als je elke avond Doutzen Kroes zich ziet ontkleden aan het voeteneinde van het echtelijk bed, kijk je op een gegeven moment niet ook meer op uit je sportkatern.
Marketing-wise is er ook nog een dingetje: iedereen die het ambieert om mee te vliegen in een tachtig jaar oud historic significant watervliegtuig hééft dat inmiddels gedaan. De vijver droogt op, en de Catalina ligt op de bodem. De Cat heeft in Amerikaanse dienst twee Duitse onderzeeërs tot zinken gebracht. Goeie zaak dat ze die kant op gaat. Ontelbare Yanks popelen om mee te gaan.
En bedenk het ook eens zo: duizenden kleine jongetjes gaan daar ergens in Wisconsin of Wyoming omhoog wijzen, en met glimmende oogjes zeggen: “Daddy look at thàt plane!”.
En duizenden papsen daar gaan dan zeggen: “Yes Davy, look at the shape. It is a boat that can fly.”
Goof Bakker
Verschillend
