Ruim twee jaar geleden publiceerde Up in the Sky een artikelenreeks onder de noemer ‘Studenten in de luchtvaart’. Eén van de geïnterviewden was Marijn de Zwart uit Apeldoorn. Hij vertelde over zijn opleiding aan de vliegschool Mission Aviation Training Centre op vliegveld Teuge en zijn plan om bushpiloot te worden. Na het behalen van zijn EASA CPL-brevet en zijn Instrument Rating is hij in mei 2017 met het gezin verhuisd naar Mareeba in Australië, waar een trainingsbasis is van Mission Aviation Fellowship (MAF). Up in the Sky sprak met De Zwart over zijn leven en avonturen in Arnhemland, aan de andere kant van de aardbol.
Afgelegen
MAF is een hulpverleningsorganisatie voor mensen in afgelegen gebieden. De vloot omvat 130 vliegtuigen, die in meer dan 25 landen actief zijn. MAF wordt wel de grootste niet-commerciële luchtvaartmaatschappij ter wereld genoemd. MAF Australië biedt al 40 jaar hulp in Arnhemland, momenteel met 13 vliegtuigen. Daarmee worden zo’n 80 bestemmingen in de vorm van airstrips aangevlogen. De staf bestaat uit 33 personen. Arnhemland maakt deel uit van Northern Territory en is vernoemd naar het Nederlandse schip ‘De Arnhem’, dat in 1623 de Australische kust verkende. Het schip was op zijn beurt weer vernoemd naar de Nederlandse stad Arnhem.
Welvarend
Eerst maar eens opheldering over een hardnekkig vooroordeel. MAF is een hulpverleningsorganisatie, een rijk land als Australië heeft die hulp toch helemaal niet nodig? Marijn de Zwart legt uit: “Het klinkt misschien vreemd, maar ook in een welvarend werelddeel als Australië is hulp van MAF in sommige gebieden onmisbaar. Wij zijn uitgezonden naar het gebied van de Aboriginals in Arnhemland, helemaal in het noorden. Door de overvloedige regenval is het gebied de helft van het jaar onbereikbaar over de weg. Bovendien is het gebied erg uitgestrekt (700 kilometer gravelweg voordat je weer op asfalt komt), dus afstanden over de weg zijn enorm. Het vliegtuig is dan een noodzakelijk vervoermiddel. Niet alleen om mensen te vervoeren (bijvoorbeeld medisch personeel en leerkrachten), maar ook voor transport van medische hulpgoederen en levensmiddelen.”
Papieren
Eenmaal aangekomen in Australië moest Marijn de Zwart nog flink aan de bak voor zijn conversies en typeratings: “In Mareeba heb ik eerst mijn CPL en Instrument Rating licence conversion gedaan. Daarna heb ik een standaardisatietraining gedaan (op een Cessna 206), wat gebruikelijk is voor de piloten die vliegen voor MAF. Na het behalen van al de Australische papieren zijn we verhuisd naar onze definitieve bestemming Yirrkala in Arnhemland. Ik woon 10 kilometer van het vliegveld Gove (YPGV) dat nu mijn home base is. Vandaar vlieg ik met de GippsAero Airvan GA8. Ook hebben we een Cessna Caravan voor de wat grotere ladingen,” aldus De Zwart.
Wereldberoemd
De familie De Zwart woont samen met een aantal andere MAF-gezinnen aan de rand van het dorp Yirrkala, een dorp met ongeveer 800 inwoners, voornamelijk Aboriginals. Het dorp heeft een wereldberoemd kunstcentrum (Buku-Larrnggay Mulka) waar Aboriginal Art te zien en te koop is. Tegenover het huis van de familie De Zwart begint de bush en lopen de buffels en kangoeroes. Yirrkala ligt aan de kust van de Arafura zee. De traditionele leefwijze van de lokale bevolking is jagen op vissen, buffels en kangoeroes. Vissen doet men met speren, waarna deze op een vuurtje worden klaargemaakt.
Boodschappen
De Zwart beschrijft hun woonomgeving en de dagelijkse gang van zaken: “Vanaf Yirrkala gaat er een asfaltweg naar Nhulunbuy. Dit is het dichtstbijzijnde dorp met ongeveer 4.000 inwoners, waarvan de meesten werken of verbonden zijn met de bauxietmijn. In Nhulunbuy doen wij onze boodschappen en gaan onze kinderen naar school. Om 07.15 uur worden de kinderen met de schoolbus opgehaald. Daarnaast doen we drie keer per week Nederlandse homeschool. Onze ander optie voor boodschappen (of McDonald’s…) is een 700 kilometer lange gravelweg. Deze is een paar maanden per jaar onbegaanbaar, omdat de weg beschadigd is door hevige regenval of de rivieren die overgestoken moeten worden te hoog zijn. In deze tijd van het jaar zijn we volledig afhankelijk van bevoorrading met de boot of spullen die worden ingevlogen. Het klimaat is hier tropisch, met een droge tijd en een regentijd. Vanwege de hoge luchtvochtigheid is het hier benauwd en de gevoelstemperaturen liggen in het natte seizoen boven de 40 graden. Dat maakt het vliegen en het leven hier soms behoorlijk intensief.”
Thuis
Marijn de Zwart geeft aan dat het lastig was om hun families en vrienden achter te laten in Nederland. Ze hebben wel de beschikking over een goede internetverbinding, waardoor er regelmatig contact is via Facetime, Skype en social media. De Zwart: “Vorig jaar zijn er al een stel vrienden, die op wereldreis waren, bij ons langsgekomen. Dat is wel echt heel gaaf! Dit jaar willen onze beide ouders en een broer en schoonzus op bezoek komen. Hier kijken we erg naar uit, het is bijzonder om aan hen te laten zien hoe ons leven er hier uitziet. Eind 2019 hopen we zelf een aantal weken terug te gaan naar Nederland (tegen die tijd zijn we al 2,5 jaar weg). In Nederland hebben we een groep van zeven man (vrienden en familie) om ons heen staan, een Thuis Front Commissie. Zij helpen ons met het organiseren van een heleboel dingen, waaronder financieel support.” 
Eilanden
Een werkdag van De Zwart ziet er als volgt uit: “Om 07:15 uur ga ik samen met mij collega’s naar het vliegveld. Wij beginnen de dag met een dagopening, gebed en overleg. Daarna preflighten we de vliegtuigen, om vervolgens rond 09.00 uur de eerste passagiers weg te brengen naar de ‘homelands’. Dit zijn hele kleine afgelegen dorpjes in de bush, waar ongeveer 10 tot 20 gezinnen wonen. Deze zijn soms op eilanden en dus alleen met vliegtuig en boot te bereiken. Naar sommige homelands kun je ook met de auto rijden, al kost dat meestal heel veel tijd omdat de off-road wegen alleen maar te berijden zijn met 4×4 auto’s. Zeker als het gaat om medische evacuaties is het belang van MAF vliegtuigen groot.” 
Gatenweg
“Persoonlijk vind ik medische vluchten het mooiste om te doen, omdat je dan direct op een praktische manier hulp kunt bieden in soms kritische omstandigheden. Ik mocht een keer een jongetje ophalen dat uit een boom gevallen was. Hij was buiten bewustzijn en moest voor een scan naar het ziekenhuis. Doordat we hem konden ophalen met het vliegtuig, bleef hem (met een hersenschudding) een drie uur durende autorit over een hobbel- en gatenweg bespaard. Nu was hij in 20 minuten op het vliegveld en vandaar nog 10 minuten met de ambulance naar het ziekenhuis. Een ander keer moest een jongetje van vijf worden opgepikt van een homeland. Hij was aan het spelen aan het strand en gestoken door een gevaarlijke kwal. Het kereltje had erg veel pijn en gelukkig konden de ambulancebroeders die ik ingevlogen had hem wat geven tegen de pijn. Daarna zijn we met de jongen teruggevlogen naar Gove, vanwaar hij met de ambulance naar het ziekenhuis is gebracht,” aldus De Zwart.
Speren
Moeiteloos komt Marijn de Zwart aanzetten met een voorbeeld, op de vraag of hij kan vertellen over een anekdote die hij heeft meegemaakt: “MAF doet ook wel ‘bodycharters’ als er mensen zijn overleden. Voordat ik de overleden persoon ging terugbrengen naar het dorp waar hij vandaan kwam, was er een uitgebreide ceremonie. Met dansen, clapsticks en ingesmeerd met allerlei kleuren en patronen verf worden er rituelen uitgevoerd om boze geesten te verjagen. Tijdens deze ceremonie kwamen er een aantal mannen met speren op het vliegtuig af gerend. Op zo’n moment denk je wel even, ‘houd je mijn vliegtuig heel?.’ Deze cultuur staat zover af van de westerse cultuur (het gaat vooral om relaties, geld heeft een totaal andere waarde, spiritualiteit speelt een belangrijke rol), waardoor er dagelijks wel kleine of grote, grappige of frustrerende cultuurverschillen zijn.” 
Luchtvaart
De familie De Zwart heeft nog geen idee wat de toekomst gaat brengen. “Momenteel hebben wij het goed naar onze zin in Australië. We hopen hier nog wel een paar jaar voor MAF te kunnen werken. Een en ander hangt natuurlijk af van de omstandigheden in ons gezin, de mogelijkheden voor scholing voor de kinderen etc. Het werken in de luchtvaart doe ik met passie en ik hoop in de toekomst zeker iets te kunnen blijven doen wat hiermee te maken heeft. Lezers van Up in the Sky, die meer over ons werk willen weten, kunnen een kijkje nemen op www.dezwart4maf.nl.” 
Verschillend
VWO