Precies vandaag, maar dan gisteren, bezocht ik twee airparks in de buurt van Groveland, Florida. Het was over de dertig graden celcius, en stapelwolkenweer, maar het waaide te hard om te gaan deltavliegen. De tow-plane zou een negatieve grondsnelheid hebben. Dat mag ik niet zo zeggen van de deskundigen, maar u begrijpt wat ik bedoel.
Wel is het heerlijk weer om in de cabrio met mijn maat Donald Spratt (ex Lockheed Martin raket-afdeling!) een paar airparks te gaan bezoeken. Vlak bij Quest Airport liggen er twee: Grass Roots, en Gator.
Florida heeft de meeste airparks van alle staten: een stuk of zeventig. Er wonen enkele tienduizenden mensen. U kent het principe: de huizen hebben behalve een garage ook een hangar. Daarin staat een Cessna. Vanuit je bed zó in het vliegtuig springen, om op een Bounty-eiland een visje te gaan eten. Dat is het idee.
En: je het hele jaar door bevinden te midden van gelijkgestemden. Lees: piloten. Sommigen zullen het een akelig idee vinden, mij spreekt het aan. Ik hoef niet met de buren praten over de tuin, het klimaat (vroeger heette dat ‘het weer’) en de problemen die hun kinderen op school hebben. Ik wil standaard praten over vliegen en vliegtuigen. Zo niet, wat ook geregeld voorkomt, dan onderneem ik zelf actie om elders met iemand anders over iets anders te gaan praten.
Grass Roots Air Park is duidelijk gericht op de vermogende piloot. We kloppen aan bij een prachtig, onder architectuur gebouwd Florida Style huis, waar volgens een sleutelaar even verderop de Park Manager resideert.
Duidelijk voorzichtig laat deze meneer vallen dat hij de architect is van het airpark, maar ook dat hij veel huizen in Celebration ontworpen heeft. Ik merk dat hij beseft dat daar mixed feelings over bestaan.
Celebration is namelijk beetje enge community van rijke blanken, die er een soort Walt Disney-Walden of Walhalla van hebben willen maken. Wat deels gelukt is. Google het maar eens. Deze meneer wil klaarblijkelijk wel pronken met dit feit, maar niet suggereren dan Grass Roots een soort Celebration is.
De prijzen vallen mee. Hij zegt dat je vanaf 100.000 dollar een stuk grond kunt kopen van 150 bij 150 meter. En vanaf pakweg twee ton kun je er een huis op bouwen. Dat moet wel langs een commissie. Ik verdenk hem ervan dat hij de commissie is. En dat het huis natuurlijk automatisch goedgekeurd is als hij het ontworpen heeft. Maar eerlijk is eerlijk: hij laat mooie voorbeelden zien. Houten huizen, met een porch er voor, waar je ‘s-avonds een Yuengling kunt drinken, met uitzicht over het vliegveld. En met uitzicht op de kraanvogels, die hier overal zorgeloos rondbanjeren.
Na het verkooppraatje rijden we over een immense vliegvlakte, met hier en daar een huis. Niet zo levendig als andere airparks die ik al eens bezocht heb. Vliegtuigen staan er wel een paar, en niet eens zo heel dure. Leuke, mooie plek, maar wel wat stil.
Op Gator Airpark is het een half uur later een heel ander verhaal. Hier geen hangars, maar een soort afdakjes met veel wapperend zeildoek, waaronder een uiteenlopende verzameling nogal morsige ultralights, waaronder veel amphibians. De huizen zijn meer van het type stacaravan. Ik schat dat je hier vanaf 30.000 euro kunt wonen, en op Grass Roots vanaf 300.000. Zeg: prijsniveau rijtjeshuis Nieuwegein.
Beide leuk om niet te doen. In een stacaravan wonen, dat kan ook op Quest. En in NL woon ik al op een vliegveld.
Goof Bakker
Lees meer in Piloot&Vliegtuig, op www.goofbakker.nl, www.upinthesky.nl
Verschillend
