Precies vandaag, maar dan gisteren, vertelde vriend Adri me in het cafeetje op vliegveld Teuge wat er eigenlijk op die Tupolev stond, die ik twee stukjes geleden als afbeelding gebruikte. Adri doet veel zaken met de voormalige Sovjet-Unie en spreekt een aardig woordje Russisch. Het was zoiets als ‘Russische Vliegopleiding met de Naam Yuri Gagarin’, als ik me goed herinner. Maar er waren al een paar pils door, dus helemaal zuiver heb ik het niet meer.
Dat maakt ‘m nog iets bijzonderder, die merkwaardige Open Skies-bijeenkomst waar ik de foto maakte.
Het was in 2004 dat ik een uitnodiging kreeg voor een persconferentie onder de naam Open Skies. Met een Luftwaffe Transall werden we op parachutistenstoeltjes naar Nordholz gevlogen om plaats te nemen in een nogal armoedig zaaltje. Mijn indruk was dat er voornamelijk spotters waren komen opdagen. Niet één journalist van een serieus medium, zeg maar.
Terwijl wat er gepresenteerd werd bepaald geen flauwekul was.
In de jaren vijftig probeerde president Eisenhower met de Russische president Bulganin af te spreken om elkaar vanuit de lucht constant te observeren, om de angel uit de Koude Oorlog te halen. De Russen wilden niet, maar toen George Bush senior het veertig jaar later nog eens probeerde opeens wèl.
Een enorme operatie kwam op gang. Vliegtuigen van elkaar niet echt lekker liggende naties overvlogen jarenlang volkomen ongestoord mekaars territorium, lekker fotograferend en afluisterend. De presentatie was min of meer de aftrap.
Recentelijk is het verdrag al een paar keer op ruzie uitgelopen, onder meer omdat Turkije weigert om Rusland toegang tot Syrië te verschaffen. Een teken dat de verhoudingen weer veel meer gespannen liggen dan rond de eeuwwisseling.
Het stukje ging trouwens over iets anders: mooi en lelijk. Een andere vaste gast vond de Tu-154 maar mager jatwerk van de Boeing 727. Maar als drie motoren in de staart het criterium is, zijn alle tri-jets kopieën van de Hawker Siddeley Trident, want die vloog het eerst. Maar daar gaat het natuurlijk niet om.
De B727 is veel lelijker, door de verhouding tussen de ietwat pafferige romp en de kleine motortjes. Dat is bij de Tupolev veel mooier. En die staart wint het van iedereen. Evenals die goddelijke neus, die wonderschone ovale inlaat en dat prachtige landing gear. Dat is geen kwestie van smaak, dat ìs gewoon zo.
Bewijs het tegendeel maar eens.
Goof Bakker
PS/NB Open Skies is toevallig ook de naam van een burgerluchtvaart-overeenkomst, maar daar gaat dit niet over.
Uddel
MBO