Ik had haar nog nooit anders dan in een overall gezien. Sjouwend met een doos onderdelen, of aan het werk met een staalborstel of een slijpschijf. Martine Verbruggen. Technisch vrijwilliger bij het Team Catalina. Gisteren nam ze afscheid van haar PBY, op een welhaast ongepast-zonnig vliegveld Lelystad.
Een jaar of twee geleden vertelde ze me dat ze voor haar PPL aan het trainen was. En toen maakte ik een zogeheten ‘Solo Mio’ over haar, voor het prachtblad Piloot & Vliegtuig.
Ach, dit stukje moet helaas een eerbetoontje zijn aan de tientallen vrijwilligers die de Catalina twee decennia lang in de Nederlandse hemel gehouden hebben. Wat er aan classics ooit nog zal (blijven) vliegen: zonder vrijwilligers gaat het niet.
Hieronder nogmaals die bewuste ‘Solo Mio’. Let wel: geschreven toen het nog niet duidelijk was of de Catalina zou blijven of niet…
Naam: Martine Verbruggen. Beroep: medisch analiste. Leeftijd: 65. Toestel: Piper Warrior. Aantal uren tot solo: dertig.
Met een sappig Amsterdams accent staat ze me te woord. “Bij Schiphol opgegroeid zeker?”, vraag ik.
“Nou en of. Dakota’s, Electra’s, Super Connies, alles zagen we over komen. Prachtig.”
Daar is de passie voor de luchtvaart dus vandaan gekomen… Vandaar ook je activiteiten bij de Catalina-club?
“Jazeker, ik loop mee met de monteurs, en sta ze terzijde bij het werk aan het onderstel, en in het interieur. Daarbij komt mijn MTS-Werktuigbouwkunde-opleiding me goed van pas. Ben altijd medisch analiste geweest, maar toen opeens ge-outsourced, en toen heb ik in drie jaar een vierjarige MTS-opleiding voltooid. Die komt me nu goed van pas. Het is een geweldige club, en de mensen zijn allemaal erg betrokken. We mòeten dat prachtige vliegtuig voor Nederland behouden!”
Mooi, allemaal, maar zèlf vliegen is toch een ander verhaal…
“Het begon een jaar of vier geleden te kriebelen, en ik ben verleden jaar lid geworden van de VCF, de Flevo Vliegclub. Ik ben gaan sparen, en gaan vliegen. Achttien uur had ik in december, en mijn instructeur zei dat ik wel zo’n beetje klaar was voor de solo. Maar toen sloeg het weer helemaal om. Mist en lage stratus. In de winter heb ik daardoor helaas heel weinig gevlogen. In maart moest ik het weer helemaal opnieuw oppakken, maar afgelopen mei was het toch zo ver.”
Nerveus?
“Nou, eigenlijk wel, ja! Echt wel. Charles had het min of meer aangekondigd. Maar ik zei tegen hem: ‘Laten we eerst maar eens een bakkie koffie doen. Effe babbelen’. Toch bleven de zenuwen wel een beetje. Maar opeens zei ik: ‘Vul dat formulier nou maar in, ik ga!’ Zelfs daarna bleef het wat ongemakkelijk. Toen ik eenmaal in de kist zat kon ik m’n eigen call sign zelfs niet meer goed uit m’n mond krijgen. Maar het gekke was dat ik opeens zei: ‘lining up’, en toen vielen alle zenuwen plotseling van me af! Opeens was de spanning weg en vloog ik, heel rustig. Ik kwam los, en hoe moet ik het zeggen: een explosie. Wat een gevoel! De landingen waren daarna heel rustig, heel gewoon eigenlijk. En toch was het was fantastisch!”
OK, dus binnenkort vlieg je de Catalina?
“Ha, dat is wel even een treetje te hoog. ‘Multi-engine’ zit er voorlopig niet in. Nee, ik wil gewoon leuke recreatieve vluchten maken. Binnen Nederland, eerst. Maar bij de VCF maken we ook langere buitenlandvluchten, naar de Alpen, en naar Oostenrijk. Vijf of zes dagen van huis. Daar wil ik ook graag aan mee gaan doen.
Mooi, Martine, werken aan die prachtige Catalina, en zèlf vliegen, dat zouden meer mensen moeten doen!
Goof Bakker
Lees meer in Piloot&Vliegtuig, op www.goofbakker.nl, www.upinthesky.nl, en binnenkort ook weer NRC/Handelsblad.
Unieke kans: win een proefles elektrisch vliegen!
Kom op 5 april langs bij E-Flight Academy op Teuge Airport en maak kans op een proefles elektrisch vliegen.
Verschillend
VWO