Precies vandaag, maar dan in 2014, vloog ik een stukkie mee in een Junkers 52 boven Amsterdam. Het was een feestje van Lufthansa. Ze vierden hiermee dat ze op dat moment vijftig jaar lang op Schiphol vlogen.
De PR-mevrouw van Der Kranich had lukraak wat journalisten uitgenodigd. Maar er waren er nauwelijks voldoende op komen dagen voor de twee geplande vluchten.
Ik sprak een paar van die meiden en jongens, die van toeten noch blazen bleken te weten. Pas toen ik vertelde dat met dit zelfde type vliegtuig in mei 1940 de parachutisten boven Den Haag waren uitgeworpen werd het even stil. Ja, dat zwart-wit filmpje hadden ze wel eens gezien. Van die mannetjes die uit zo’n oud vliegtuig kwamen tuimelen.
De vlucht zelf deed ze weinig. De journalisten waren al snel vergeten dat ze in een vliegtuig uit 1936 vlogen. De meesten zaten al na een paar minuten verveeld in hun rundlederen Gispen-stoeltjes hun eerder gemaakte foto’s te bekijken. Of door de grote, vierkante ramen Amsterdam te bewonderen, zoals dat lag te bakken in de zomerzon.
Een groot compliment aan Alte Tante, al werd het geheel onbewust verleend.
Goof Bakker
PS Met dit soort pretvluchten in klassieke vliegtuigen zal het wel afgelopen zijn. ‘Die Entscheidung ist gefallen, für die Lufthansa Ju 52 D-AQUI wird eine angemessene museale Lösung entwickelt’, lees ik op de site. Dat zal ermee te maken hebben dat onlangs een Ju-52 in Zwitserland verticaal in de grond is geslagen, met een twintigtal vlieg-enthousiastelingen aan boord. Corrosie, bleek later. De Zwitserse Constellation is ook al grounded door corrosie, en sponsor Breitling is niet meer bereid er geld in te steken. Ik vrees dat ik tot de laatsten behoor die nog kunnen melden dat ze in beide vliegtuigen gevlogen hebben.