Precies vandaag liet iemand me het filmpje zien van de gillende vrouw. U weet wel. Het was geloof ik ook op het Journaal.
Sommige mensen vinden het filmpje amusant, maar ik vind het bloedstollend. Zo klinkt een mens in doodsangst.
Dat het gillen onterecht is, doet niet ter zake.
Ik heb de mening van een heel stel vrienden en bekenden gevraagd, via de bcc-mail. Bijna iedereen reageert. Het houdt de mensen wel bezig. Vooral de piloten. Dat pleit voor ze.
“Een emotie is altijd oké. De achterliggende gedachte, daar gaat het om”, meldt een psychologe me. Erg waar.
Twee professionele vliegers, waaronder één militaire, wijzen op het enorme verschil tussen de cockpit en de cabine: voor piloten is dit their finest hour! Ze genieten in zekere zin, terwijl iemand tien meter achter ze een absoluut dieptepunt doormaakt.
Iemand – geen professional – suggereert: de crew zou in dit geval tranquilizers bij zich moeten hebben, en deze met enige dwang moeten mogen toedienen. Een flinke borrel geven helpt ook, zegt iemand anders.
“Het maakt enorm uit waar je zit”, vertelde gisterenavond nog een gewezen verkeersvlieger aan de bar: “Boven de vleugel merk je weinig, maar achterin maak je zwiepers van meters”.
Iemand anders zegt: “Dat je veilig kunt vliegen op dit soort momenten wil niet zeggen dat je het ook moet doen. De hockeywedstrijd van mijn dochter wordt uitgesteld, maar met driehonderd man door een orkaan vliegen kan en mag wel. Misschien ligt de limiet te laag?”
Spreekt mij aan, deze redenatie.
Voor de discussie nog deze. Stel dat een captain voor de start zou zeggen: “Beste mensen, het zal stevig waaien straks in Amsterdam. Het vliegtuig gaat dan flink bokken, maar het blijft volkomen veilig. Maar wie er problemen mee heeft kan nu nog uitstappen.”
Wat dunkt u?
Goof Bakker
Additional facts
Velen in mijn kleine survey zijn het er over eens dat van tevoren ‘iets’ melden goed zou zijn. Benno Baksteen schijnt dat ook op TV gezegd te hebben.
Een professional uit de industrie denkt dat het voor de vlucht de mogelijkheid geven om uit te stappen onwerkbaar is. Maar voor de landing een kort verhaaltje houden lijkt haar goed. Ik weet zelf nooit of het helpt, als de verpleegster voor de prik zegt: “Dit gaat even pijn doen.”
Een mooie nuchter-Friese reactie is: gillen doen mensen ook in de eerste de beste achtbaan. Bovendien is het ook nog eens zo dat je mag vliegen en niet moet vliegen.
De Queen of the Skies is terug!
Dertig jaar lang vloog de PH-BFG in het KLM-blauw de wereld over. In 2019 ging ze met pensioen, maar nu is ze terug..
Een uniek stukje luchtvaartgeschiedenis. Bestel nu in de webshop van Up in the Sky - gratis verzonden!