Op bol.com kun je een wereldkaart kopen voor boven je driezitsbank Sven. Het is een soort kraskaart. Je kunt de gouden coating wegkrabben, om te laten zien waar je allemaal geweest bent.
Ik weet het niet. Waar eindigt de welverdiende vakantie, en waar begint de abjecte decadentie?
Kennissen van me gaan elk jaar in Thailand op vakantie. Tien uur heen en tien uur terug. Ze liggen er op een stretcher en sloffen door het zand naar de strandbar. Een bord heerlijke vis in kokossaus kost daar twee euro. Dat vertellen ze elke keer. Ze zijn één keer een lokale tempel gaan bekijken, in een soort van carnavalesk uitgedoste Jeep. Ik zag er een foto van.
Goed, slecht, sober of overdreven? Oké of fout? Dat Thaise moedertje met haar zelfgemaakte bedelkettinkjes kijkt momenteel tegen duizend lege stretchers aan. Dat is zeker niet goed. En de bromfietsverhuurder staart zuchtend naar zijn rijtje roestige Honda’s.
Je komt er gewoon niet uit. Vorig jaar hoorde ik iemand vertellen dat zijn voetbalclub geregeld een halve Boeing afhuurt om een weekend in Barcelona te gaan stappen. Dat kost per persoon nog geen tweehonderd euro, om te vliegen èn te slapen. De andere tweehonderd euro gaan op aan pils. Best oké of zwaar overdreven?
Misschien moeten we op zoek naar Toerisme Twee Punt Nul. Wie heeft er goeie ideeën?
Goof Bakker
Additional facts
Massa maakt toerisme goedkoper. Maar ook minder leuk. In de VS vermijd ik al jarenlang de toeristische highlights. Als ik een bord met een pijl naar rechts zie met de tekst: VISIT… dan sla ik automatisch af naar links. Daardoor lukt het me vrij goed om wekenlang geen Nederlands te horen. Want aan de rand van de Grand Canyon staan ze camper-aan-camper, dat weet u waarschijnlijk wel ;-). Het eerste Nederlands hoor je dan weer aan de gate, op de terugreis, en dat is niet altijd een prettige ervaring. Dat betreft meestal een dertiger met een zwaar Randstedelijk accent die grappig probeert te zijn. Steeds weer een koude douche.
Misschien dat we (intercontinentaal) reizen (weer) wat meer zouden kunnen gaan beschouwen als het wonder dat het is. Verre reizen weer wat bijzonderder gaan vinden. Ga er maar aan staan.
Een vriendin van me is wèg van Brazilië, en ooit, na een gezellig etentje, vouwde zij op tafel een kaart uit om aan te duiden waar ze allemaal geweest was. Ze wees alle highlights aan. Watervallen, regenwouden, carnaval, Manaüs, Brasilia, the works. Omdat ik er een paar keer geweest was, en zelfs een beetje Portugees spreek, zag ze me als een kenner. “Waar ìk dan allemaal wel geweest was?” Ik kon slechts een cirkeltje van twee centimeter trekken rond de industriestad Sao José dos Campos. Ik kreeg ooit een trip aangeboden door vliegtuigfabriek Embraer, die daar gevestigd is. Ben er drie keer geweest, in twintig jaar. Heb er mensen leren kennen met wie ik nog steeds contact onderhoud. Maar ik was nooit verder dan vijftien kilometer van Sao José. Ik ben nog nooit in Rio geweest, bijvoorbeeld. Ook de lokalen vonden dat wat vreemd.
Proeflezer Bert Smidt: “Voor die landkaart bestaat natuurlijk ook een app: Been. Mijn buurman liet mij daarmee vol trots zien waar hij allemaal geweest was… Uiteraard zijn wij ook de hele wereld rondgevlogen om bijvoorbeeld in Cuba de snackbareigenaar van bij ons op de hoek tegen te komen. En in Budapest de achterbuurvrouw. En toen collega Frits in Vietnam na een lange en moeilijke tocht door de jungle met een klein bootje naar de overkant van de rivier voer, stond daar een andere Rotterdamse reclamedirecteur (van BVH) op datzelfde bootje te wachten. Allemaal heel exclusieve reizen dus…
De leukste trips waren meestal de totaal onvoorbereide reizen: bijvoorbeeld met een huurauto maar wat rijden door Amerika, van de ene Motel6 naar de volgende.”
Proeflezer Ralph: “Alleenstaande moeder met twee kleine kinderen, uitkering, kan zich nu een eindelijk een buitenlandvakantie permitteren. In plaats van weer naar de camping op de Veluwe.
Voor 25 euro per persoon met een nachtvlucht naar Praag. Waarom niet? Voor haar en haar kinderen is het een wonder, dat vliegen. Verder vallen er veel minder doden door vakantiereizen per vliegtuig dan met elk ander vervoermiddel. Plus de al eerder door jouw aangehaalde verbroedering der volkeren, die door de vele en goedkope vliegreizen bevorderd worden. Minder oorlogen dus. Terug na het elitaire sfeertje dat tot ca.1980 in de burgerluchtvaart heerste is voor de beter gesitueerden natuurlijk heerlijk. Maar er blijft genoeg over om exclusief van te genieten, denk ik.”
Proeflezer Annaliza: “Niet een stuk wat mij aan het denken zet of zo. Wel heb ik zo’n kraskaart in de kast liggen. Cadeau gekregen, en ik snap wel wat je zegt. Wat mag ik nou openkrassen? Mag ik heel India openen, ook al ben ik alleen maar op het vliegveld geweest?”.
Proeflezer Bert: “Venetië overweegt entreeheffing. Een Amerikaanse toerist schijnt ooit gevraagd te hebben naar de sluitingstijd. Past mooi.”
Proeflezer Jaap: “Een van de problemen van de mens, en daarmee een bron van conflicten, is dat we onze eigen normen en waarden graag opleggen aan de rest van de mensheid. En dan de ander direct veroordelen omdat hij/zij anders in de wereld staat. Ik zelf mag er niet aan denken om na tien uur vliegen een week op een stretcher aan het strand te liggen. Moet het daarom verboden worden? Lijkt me niet. En bedenk: omdat zovelen alleen de highlights bezoeken, blijft er daarbuiten heel veel ruimte voor toeristen met een andere smaak over.”