Afgelopen week mocht ik voor mijn werk voor het eerst naar Vancouver. Vancouver is de grootste stad van de provincie British Columbia, maar is qua inwonertal slechts de op zeven na grootste stad van Canada.
‘Ter zee en in de lucht’ is geschreven door Daan van der Heijden.
Naast de prachtige omgeving waar Vancouver zich in bevindt en de relaxte sfeer die er heerst heeft deze stad nog iets bijzonders te bieden. Het is namelijk de ‘home turf’ voor de grootste Noord-Amerikaanse luchtvaartmaatschappij die louter gebruik maakt van watervliegtuigen.
Harbour Air
Het in 1982 opgerichte Windoak Air Service diende primair als vervoer voor de houtindustrie in British Columbia. Al snel daarna werden meerdere kleine luchtvaartmaatschappijen opgekocht en ontstond Harbour Air. Momenteel bedient Harbour Air 10 verschillende bestemmingen in British Columbia door middel van 12 routes. De focus voor Harbour Air ligt op vervoer tussen het Canadese vasteland en Vancouver Island, waar met name – de hoofdstad van British Columbia – Victoria en de oostelijk gelegen stad Nanaimo de grootste bestemmingen zijn. De vloot bestaat uit zo’n 40 toestellen waaronder een aantal DeHavilland Canada 6 Twin Otters, Turbo Otters en Beavers.
Rondvlucht bij Vancouver
Naast het verzorgen van lijnvluchten is het bij Harbour Air ook mogelijk om een rondvlucht rond Vancouver te boeken. Nadat ik veel foto’s hiervan heb gezien en verhalen hierover heb gehoord was het tijd om deze ervaring van mijn bucketlist af te strepen. Voorafgaand aan de vlucht heb ik contact gehad met de uiterst behulpzame en vriendelijke staff van Harbour Air om dit mogelijk te maken en afgelopen donderdag om 08:15 was het zover!
Een halfuurtje voor de vlucht werden we verwacht om in te checken bij het Vancouver Harbour Flight Centre. Dit ging – ondanks de regionale coronamaatregelen – uiterst vlotjes, waarna we nog een gratis kopje koffie aangeboden kregen voor het wachten.
Het toestel in kwestie – de Havilland Canada DHC-2 Beaver – werd in de tussentijd onderworpen aan een pre-flight check, het toestel werd afgetekend en het was boardingtijd.
Normaliter mag één passagier plaatsnemen naast de piloot, maar vanwege de coronamaatregelen was dit helaas niet mogelijk. Anders dan in een conventioneel lijntoestel kregen we uitleg over de werking van de deuren en een korte safety video gepresenteerd op een iPad. De totale vluchtduur zou zo’n 20 minuten bedragen waarbij we een stukje Noord Vancouver, Stanley Park en Downtown Vancouver te zien zouden krijgen.
We stegen na een gebruikelijke engine run-up op in oostelijke richting om gelijk richting het westen te draaien en koers te zetten naar de Lion’s Gate Bridge (de verbinding tussen Stanley Park en Noord Vancouver).
Boven Noord Vancouver hing aardig wat laaghangende bewolking. We draaiden gauw richting Downtown.
Daar aangekomen gunde de zon ons een glimp van de stad, met een prachtig uitzicht tot gevolg.
Na een ruim rondje over de stad was het alweer tijd om de nadering in te zetten voor het Vancouver Harbour Flight Centre.
Met een keurige landing zette de piloot het toestel weer aan de grond op het water, waar vlak na het uitstappen een Twin Otter vertrok voor een lijnvlucht richting Victoria.
Een geweldige, niet alledaagse ervaring die ik in de toekomst graag nog een keer zou willen meemaken en iedereen kan aanbevelen!
Voor meer informatie kijk op: https://www.harbourair.com/
Met speciale dank voor de foto’s en het verhaal aan Daan van der Heijden.
Verschillend
VWO