Precies vandaag, maar dan in 1912, werd Francis Rogallo geboren. Hij betekent veel voor me. Want hij is de uitvinder van de hang glider.
Zie me daar staan, in 1994. Een berghelling niet ver van Grenoble, Frankrijk. Dertig kilo delta op mijn schouders. Knikkende knieën. Not fit to fly, want ik heb geen oog dicht gedaan, de nacht ervoor.
Vijf meter voor me: een soort duikplank, die onder een hoek van een graad of twintig het ravijn in steekt. De camping waar ik verblijf zie ik beneden liggen. Ik kan er mijn duim overheen leggen.
Instructeur Ralf drentelt quasi-ongeïnteresseerd langs de rand van de afgrond. Hij wijst af-en-toe op wapperend geel lint, dat telkens een paar seconden lang horizontaal staat. Hét moment om te gaan.
Maar ik ga niet. Ik ga niet.
Twee knappe, Franse meisjes komen aanwandelen. Gaan op een grote steen zitten om het tafereeltje te bekijken. Ze hebben volledig door wat er aan de hand is. “La première fois, evidemment”, denk ik ze te horen zeggen.
Geen weg terug nu, zonder gezichtsverlies.
Ik ren. En ik spring. En ik vlieg.
Dank meiden, wie jullie ook waren.
Goof Bakker
Additional facts
Rogallo werkte voor de NASA, maar deed al het ontwikkelwerk aan de delta in zijn eigen tijd, samen met zijn vrouw. Tijdelijk zag de NASA er wel wat in als systeem voor de terugkeer van ruimtecapsules, maar koos uiteindelijk toch voor de standaard-parachutes die we al zo vaak hebben zien dwarrelen op de TV.
Andere manier van starten dan ‘van de berg’:
Deltavliegen brengt de menselijke droom om te vliegen het dichtst bij: dìt is wat lieden als Icarus en Lilienthal eigenlijk wilden. Een droom die beiden met de dood betaalden. Fly like an eagle, zoals in het liedje. Intuïtief bestuurd met het hele lichaam, en niet via kunstmatige hulpmiddelen als een knuppel of – erger nog – een stuur. Eerlijk is eerlijk: theoretisch gezien bestuurt een vogel zijn lichaam ook aerodynamisch, door verandering van de vorm van zijn vleugels, al zal ook gewicht een rol spelen? Wie weet hier het fijne van?
Commentator Erik: “Het vleugelprincipe bij vogels is volgens mij precies hetzelfde als bij vliegtuigen (= bovenkant van de vleugel meer bol dan de onderkant -> lift naar de bolle kant); ze hebben een duim-vleugeltje zoals veel vliegtuigen een soortgelijke anti-stalling rand aan de voorrand van de vleugel hebben (weet de naam even niet). Natuurlijk speelt bij vogels gewicht ook een grote rol, maar vooral omdat alles op lichtheid is gemaakt: holle botten, direct alles uitpissen/poepen (geen blaas), etc. Maar ‘gewicht verschuiven’, zoals je lijkt te bedoelen, lijkt me voor een vogel niet mogelijk. Wel vind ik het ‘whiffling’ altijd prachtig waarbij vogels, voor een fractie van een seconde, hun lijf ondersteboven draaien terwijl de kop rechtop blijft (!), en daarmee de vleugellift naar beneden, of naar opzij gebruiken om te manoeuvreren. Ik zie het vrijwel dagelijks, vooral in grotere groepen vogels, om elkaar niet in de weg te vliegen bij landing. Vogels, breek me de bek niet open;)”
Commentator Rob: “Mooie meisjes geven held op sokken vleugels :)”
Commentator Ron: “Wanneer het twee kerels waren geweest was je niet gegaan, evidemment.”
Commentator Jaap: “Je beschrijft hier exact mijn ultieme angst: vanaf een grote hoogte in het niets springen. Ik droom er regelmatig van.”
De Queen of the Skies is terug!
Dertig jaar lang vloog de PH-BFG in het KLM-blauw de wereld over. In 2019 ging ze met pensioen, maar nu is ze terug..
Een uniek stukje luchtvaartgeschiedenis. Bestel nu in de webshop van Up in the Sky - gratis verzonden!