De Chance-Vought F4U Corsair werd rond de Tweede Wereldoorlog gebouwd als jachtvliegtuig. Het toestel staat voornamelijk bekend om haar opvallende vleugels.
Ontwikkeling
In het voorjaar van 1940 maakte de Corsair haar eerste vlucht na ruim twee jaar ontwikkeling. De eerste vlucht van het jachtvliegtuig belandde al snel in de geschiedenisboeken, nadat het propellervliegtuig een snelheidsrecord neerzette van bijna 650 kilometer per uur. Het was het eerste éénzits jachtvliegtuig waarbij deze snelheid werd behaald.
Inzet
In 1943 werd de Corsair voor het eerst operationeel ingezet. De US Navy en US Marine Corps gebruikten de Corsair voornamelijk in de Pacific, in de strijd tegen Japan. Het was geen makkelijk te hanteren toestel, waardoor het aanvankelijk alleen vanaf landbases mocht vliegen. Vanaf april 1944 mocht het toestel ook vliegen vanaf vliegdekschepen. Na de Tweede Wereldoorlog bleef de Corsair nog in gebruik bij de Amerikaanse marine en werd zelf nog ingezet tijdens de Korea-oorlog. Eén US Navy Corsair wist zelfs een MiG-15 straaljager neer te schieten. In 1952 eindigde de productie van de F4U.
Vleugel
De ‘Bent-wing Bird’ werd voorzien van een zogenoemde ‘inverted gull wing’. Dit vleugelontwerp is geïnspireerd door de vorm van een meeuwenvleugel. Bij de Corsair maakte het mogelijk om met een grote propeller te vliegen. Daarnaast kon het ontwerp van het landingsgestel zo klein mogelijk blijven.
Verschillend
