Vanaf het moment dat ik P40 op rijd dringt het voor de zoveelste keer weer tot mij door, de corona pandemie is echt en is helaas geen slechte film waar wij met z’n allen in beland zijn. P40 is nagenoeg leeg en ik ben de enige passagier in de bus op weg naar het bemanningscentrum. Op het bemanningscentrum zelf is het niet anders. Waar normaal iedereen gezellig met elkaar koffie drinkt en bijpraat, worden we nu zoals de RIVM-richtlijnen voorschrijven geacht om een mondkapje te dragen en 1,5 meter afstand van elkaar te houden. Nadat ik mij heb aangemeld word ik verzocht om een aantal mondkapjes op te halen bij een hiervoor speciaal ingerichte balie. Voor iedere vlucht krijgen wij mondkapjes mee voor aan boord, voor op de luchthaven en voor in het hotel.
Ontmoeting
Normaal gesproken geef ik mijn collega’s een hand bij de eerste ontmoeting, maar nu gebruiken wij onze elleboog of zwaaien wij naar elkaar. Dit is nodig, maar het voelt als heel onpersoonlijk.
Bemanning
Normaal zouden wij met drie cockpit collega’s vliegen. Nu gaan wij met vier vliegers op pad omdat wij maar kort op de plaats van bestemming zullen verblijven. Ook gaan er, om de vliegveiligheid te waarborgen, zes cabine collega’s mee. De 747 is, nadat er eerder in maart afscheid was genomen, weer teruggekeerd voor de uitvoer van een bijzondere missie namelijk het vervoeren van medische hulpmiddelen. Passagiers zullen er niet meer vervoerd worden. Op de heenvlucht met als bestemming Shanghai vervoeren wij dit keer lithium batterijen. Op de terugvlucht zal het gehele vliegtuig geladen worden met dozen vol mondkapjes.
Na de vluchtvoorbereiding informeren wij de cabinebemanning over de vlucht en vertrekken wij vervolgens naar het vliegtuig.
Gesprek
Dit keer vertrekken wij niet aan een gate, maar vanaf een zogenaamde bufferpositie. Daar staat een crew bus klaar die ons naar het vliegtuig zal brengen. Onderweg wordt er over niets anders dan corona gesproken; over angsten, onzekerheden en onze persoonlijke ervaringen. Sommige collega’s maken na weken thuis gezeten te hebben weer hun eerste vlucht. Het is wel even schrikken; het grote Schiphol zonder rondlopende passagiers. Ook de winkels en de horeca zijn dicht. De security checkpoints zijn met witte doeken ingepakt. Niets wijst erop dat hier snel verandering in zal komen. Een beeld dat ook voor mij maar niet wil wennen. Keer op keer worden wij er aan herinnerd hoe de wereld veranderd is.
Sneller
Het vliegen zelf, en daarmee onze werkzaamheden zijn niet veel anders dan voor het coronatijdperk. Wel gaat het vertrekproces veel sneller dan normaal. Daar waar we nu niet op het instappen van de passagiers hoeven te wachten vertrekken wij wanneer wij daar klaar voor zijn. Omdat er nauwelijks ander vliegverkeer op de luchthaven is taxiën wij zonder oponthoud naar de startbaan.
Afstand
De komende tien uur zitten we bij elkaar in het vliegtuig op weg naar China om de genoemde mondkapjes op te halen. Direct vanaf de start voelt het al anders. Er is afstand, een afstand veroorzaakt door een voor velen levensbedreigend virus.
Routes
Als 747 vlieger heb ik het geluk gehad de afgelopen tijd gewoon te kunnen vliegen. In ons geval hebben wij de afgelopen maanden een aantal nieuwe bestemmingen aan mogen vliegen. Peking, Shanghai en Bangkok zijn sinds eind april nieuw in het 747 netwerk. Voor mij onbekende luchthavens en dus een nieuwe uitdaging. Iets dat opvallend anders is tijdens de vlucht is de heersende stilte in de lucht. Voorheen was er een constante communicatie tussen het vele vliegverkeer en de verkeersleiding. Nu is het angstig stil. Net zoals aan boord van het vliegtuig. Het is een bijzonder, maar ook een eng beeld. Daar waar normaal honderden passagiers zitten, zijn nu alle stoelen leeg en slechts voorzien van gele straps. Deze straps zullen op de terugvlucht gebuikt worden om de dozen met mondkapjes op de stoel vast te kunnen binden.
Realiteit
Ondanks alles lijken we hoog in de lucht even te kunnen vergeten wat er zich 11 km onder ons afspeelt, maar als wij na ongeveer 10 uur landen, keren wij letterlijk weer terug in de realiteit. Op alle taxi- en landingsbanen die wij passeren staan honderden vliegtuigen geparkeerd. Dicht getapet en beschermd tegen weersinvloeden, wachtend om weer de lucht in te mogen.
Controles
Eenmaal aangekomen op onze parkeerpositie wordt de deur geopend door de Chinese afhandeling. Volledig gekleed in witte pakken komen zij binnen. Met alleen de ogen door de beschermde kleding nog zichtbaar meten zij onze temperatuur op en controleren zij onze paspoorten. In de bus naar de luchthaven krijgen wij een pakketje met water, fruit en nog iets om te snacken. Vervolgens lopen wij twee aan twee als een blauwe eenheid achter de lokale autoriteiten aan naar het hotel. Onderweg passeren wij verschillende controles. Voorafgaand aan de vlucht hebben wij allemaal online een formulier voor de Chinese autoriteiten in moeten vullen. Het controleren van dit document is een eerste van nog vele controles die zullen volgen; onze temperatuur wordt gecontroleerd en het vooraf ingevulde document wordt nogmaals gecheckt.
Hotel
Het hotel bevindt zich op de luchthaven en is 10 minuten lopen. Door alle controles duurt het bijna 2,5 uur voordat wij bij het hotel aankomen. Het hotel is in handen van de Chinese overheid. Op deze manier kan er gewaarborgd worden dat wij in quarantaine verblijven. Via de achteringang, tussen alle vuile hotel was in, worden wij eindelijk ingecheckt. Net zoals bij alle controlepunten draagt iedereen ook hier beschermde kleding en gezichtsbescherming. Na het inchecken worden wij een voor een, via een naar chloor en ontsmettingsmiddel ruikende goederenlift, naar onze kamer begeleid. Eenmaal aangekomen in de kamer controleert men of de kamerdeur inderdaad gesloten is. De komende 18 uur mogen wij de kamer niet verlaten. Wij krijgen daarom dan ook geen kamer sleutel. Drie keer per dag wordt er een maaltijd voor mijn kamerdeur gezet. Dit zijn de enige momenten dat mijn kamerdeur open mag. De volgende ochtend wordt er op mijn deur geklopt. Het is tijd om weer naar huis te gaan.
Leeg
Op weg naar het vliegtuig volgen opnieuw een aantal document- en temperatuurcontroles. Op de luchthaven van Shanghai is het beeld dat wij zien helaas niet anders dan op Schiphol. Normaal gesproken is dit een van de drukste luchthavens ter wereld. Nu is er geen enkele passagier en zijn alle winkels dicht.
Coördinatoren
Wanneer wij aankomen bij het vliegtuig is de afhandeling al begonnen met het beladen van de mondkapjes. Binnen afzienbare tijd zit het vliegtuig vol met honderden dozen. Niet alleen in de belly en het vrachtruim staan dozen met mondkapjes, maar ook op alle stoelen. Vooral dit laatste is een nieuw en hopelijk tijdelijk concept genaamd “cargo in cabin.” Het vervoeren van vracht op deze manier wordt begeleid door drie cargo-in-cabin- coördinatoren. Zij zijn met het vliegtuig gekomen waar mij mee terug zullen gaan en vliegen direct weer met ons mee naar Amsterdam. Alle cargo-in-cabin- coördinatoren zijn collega’s van verschillende afdelingen binnen KLM. Zij zijn verantwoordelijk voor de juiste belading van de dozen en managen het gehele proces. Nadat de laatste doos gecontroleerd is en veilig is vastgebonden, vertrekken wij richting Amsterdam.
Gevoel
Het zien van alle dozen zorgt voor een apart gevoel. Het is een indrukwekkend en bijzonder gezicht. Ik besef hoeveel gevolgen dit virus wereldwijd voor miljoenen mensen heeft en zal gaan hebben. Gevolgen die mogelijk nog verder gaan dan tot nu toe ingeschat wordt. Tegelijkertijd ben ik ook op een bepaalde manier dankbaar. Dankbaar dat wij, samen met de 747, op deze manier een bijdrage hebben kunnen leveren aan de veiligheid van de wereld en de mensen die keihard werken in de zorg.
Laatste keer
Voor de laatste keer loop ik de trap af en werp nog snel een blik op de cockpit, voorlopig heb ook ik mijn laatste vlucht gehad. Ik waardeer heel erg dat ik de laatste maanden nog heb kunnen vliegen, iets dat niet voor iedereen was weggelegd helaas. Ik hoop dat als alles snel weer normaal wordt, we wereldwijd steeds meer gaan vliegen en iedereen gezond blijft zodat wij deze, voor een ieder moeilijke periode, snel achter ons kunnen laten.
Deze bijdrage is aan Up in the Sky geleverd door Talissa de Jong