Beter laat dan nooit moet er gedacht zijn. De bouw van een Dakota DC-3 vlucht simulator, 85 jaar na de eerste vlucht. Deze simulator is de enige gecertificeerde DC-3 vluchtnabootser in de wereld. Hij staat bij EPST (European Pilot Selection & Training) in Utrecht.
Simulator
Van de 16.000 ooit gebouwde DC-3-toestellen, vliegen er nog altijd wereldwijd zo’n 300. Deze simulator werd gebouwd met gebruik making van een echte DC-3-cockpit. Het resultaat is geweldig. Van buiten ziet hij er heel modern uit en staat tussen simulators van onder andere de Airbus 220 en Boeing 737.
Waarom ga je een kostbare simulator bouwen voor een vliegtuig dat straks vrijwel niet meer vliegt? Welnu overal in de wereld vliegt de DC-3 nog bij vliegclubs rond en willen hun bemanningen goed kunnen trainen, zo voldoet het aan de vraag. Daarbij is het super om te kunnen vliegen in een vliegtuig dat straks alleen nog in een museum staat. Ik denk dat het een goede beslissing was om deze simulator te bouwen. Ook particulieren kunnen hier gebruik van maken, of gepensioneerde piloten die na hun werkzame leven in moderne vliegtuigen, toch nog willen meemaken hoe het echte vliegen was in zo’n oude kist.
Samen met een vriend, heb ik een paar uurtjes les gekregen in deze simulator. Ik moet zeggen dat ondanks dat het een niet bewegende simulator is je de indruk hebt daadwerkelijk te vliegen. Het geluid en het uitzicht is zeer realistisch. Mijn complimenten voor de programmeurs, in één woord geweldig.
De vlucht
Na een korte inleiding waarvoor al die schakelaars, hendels en instrumenten waren, begonnen we aan een vlucht. Opvallend dat in die tijd er geen logica zat in de hele opzet. In een B737 staan schakelaars in principe naar voren wanneer je vliegt en na achteren wanneer ze uit geschakeld staan. Niet in de Dakota, je moet steeds goed in de gaten houden, staat het aan of uit.
Het starten van de motoren is al een belevenis. De propellers gingen draaien en een oorverdovend lawaai in de cockpit bevestigde dat de motoren keurig hun werk deden. Netjes de checklist afwerken en daarna mochten we gaan taxiën. Zonder stuurwiel is dat al een belevenis. Vergeet niet het staartwieltje van zijn lock af te halen, want als je dat vergeet beland je bij de eerste bocht al in het gras.
Voor de baan is het natuurlijk weer tijd voor de checklist, want alles moet goed staan voor de vlucht. Dan de baan op en na toestemming van de verkeerstoren op Schiphol gaat het gas vol open. Met brullende motoren zet dit mooie toestel zich in beweging. Netjes het midden op de baan houdend, wachten we tot de staart omhoog komt, zo krijgen we in de cockpit ook een beter uitzicht.
Bij 80 knopen de hand van het gas en even later halen we de stick naar ons toe. Verbazend realistisch is alles. Na een paar bochten, om even aan het toestel te wennen, vliegen we terug naar Schiphol. Van de verkeersleiding kregen we het verzoek om even langs de toren te komen. Normaal als je dat hoort kan je je voorbereiden op een rapportje, nee, we mochten even laag langs de toren vliegen. Dat hebben we dan ook gedaan, even rekening houden met de vleugel lengte, vlogen we langs de ramen, in de toren doken ze onder de tafels. Weer opgetrokken vlogen we naar Zandvoort, maar door de Corona was er niet veel te zien.
Vervolgens terug naar Schiphol voor onze eerste landing op baan 27. De procedures doorgenomen met heel veel hulp van de instructeur, begonnen we aan de daling. Boven het Amsterdamse bos werd onze aandacht getrokken zoals gewoonlijk, door de schoonheden van Amsterdam in het gras. Streng corrigeerde de instructeur dit onprofessionele gedrag. Tijdens de nadering blijft je aandacht bij die nadering, laat je nooit afleiden!
De eerste landing was er een met een paar sprongetjes, je moet gewoon nog even aan dit toestel wennen. Na nog een paar landingen gingen we ons bekwamen in de ellende die ook tijdens de vlucht kan voorkomen, het uitvallen van een motor en hoe je de propeller in vaanstand moet krijgen om zo de weerstand te verminderen.
Meer uitdaging
Dan het moeilijkste, met een zware DC-3, dat houdt in, maximale belading, een start maken en net als je los van de grond komt, valt een van de motoren uit. Een slechter moment kan je niet bedenken. Snel de wielen optrekken en zo snel mogelijk de kapotte motor afzetten en vooral de propeller in de vaan stand zetten om zo de weerstand te verminderen. De marges zijn klein, een heel klein klimmetje blijft over en goed opletten dat de snelheid constant blijft, niet te snel, want dan ben je aan het dalen en niet te laag want dan gaat hij overtrekken, zoals dat heet en valt het toestel uit de lucht. Langzaam krijg je wat meer hoogte en kan je de voorbereidingen gaan maken voor de noodlanding. Van de verkeersleiding krijg je de koers op naar de baan en begin je aan de nadering gevolgd door een landing. Dat was het einde van de training. Dit was een van de leukste sim sessies, gegeven door een fantastisch instructeur, Harry Haas.
Nu zult u zich afvragen, waarom nog een simulator bouwen voor een vliegtuigtype wat allang in het museum staat? Welnu, er zijn nog veel vliegclubs die nog vliegen met de Dakota. Tijdens de vliegtrainingen voor piloten van de Dutch Dakota Association (DDA) kwam de noodzaak van het hebben van een simulator geregeld ter sprake. Trainen op het vliegtuig is goed mogelijk, echter een aantal probleem scenario’s zijn in het echte vliegtuig te gevaarlijk om te doen. Ik denk hierbij aan een motorstoring op het moment dat het vliegtuig net los is van de grond. Ook het in vaanstand zetten van een van de propellers.
De toenmalige eigenaar van het simulator ontwikkelingsbedrijf MPS, Dick Verburg, wist raad. Hij kocht een DC-3-cockpit en bouwde die met zijn geweldige staf om tot een volwaardige DC-3-simulator. Uiteindelijk kreeg deze simulator van de EASA een officiële trainingserkenning in de vorm van een FTD2 certificaat.
Al met al een super ervaring, wij gaan zeker door met deze opleiding. Voor de leek of sportvlieger een pracht kans om ook op een DC-3 te vliegen, of om dit te ervaren. Een DC-3-certificaat en een stempel in het logboek is altijd leuk.
Meer informatie kunt u vinden op www.dakotasim.com. Ik wens u alvast een goede vlucht. Deze bijdrage is voor Up in the Sky geschreven door Paul Grove.