De Douglas DC-8 is tegenwoordig een ongelooflijk zeldzaam vliegtuig om te zien in het luchtruim. Maar er is er ook nog een die belangrijke missies uitvoert met NASA. Dit vliegtuig is meer dan vijf decennia oud, maar er wordt nog steeds veel gebruik van gemaakt.
Het DC-8 Airborne Science Laboratory vliegt drie primaire missies. Dit zijn de ontwikkeling van sensoren, de verificatie van satellietsensoren en fundamenteel onderzoek van het aardoppervlak en de atmosfeer.
De gegevens die door het vliegtuig worden verzameld, zijn gebruikt voor wetenschappelijke studies in vele vakgebieden. Deze omvatten archeologie, ecologie, geografie, hydrologie, meteorologie, oceanografie, vulkanologie, atmosferische chemie, bodemkunde, en biologie. Over het geheel genomen is de NASA DC-8-72 een quadjet die sterk is aangepast om te helpen bij de Airborne Science missie. Het vliegtuig werd geproduceerd in 1969 en aangekocht door NASA in 1985. Volgens Planespotters.net kwam het toestel in februari 1986 bij NASA aan met registratie N801BN. Quiet Nacelle Corporation had het vliegtuig vanaf september 1984 in bezit nadat Alitalia en Braniff International Airways het hadden gebruikt.
Deze DC-8 is uitgerust met een reeks sensoren en datasystemen. Deze kunnen ook worden aangepast aan bepaalde missies of instrumenten. Bovendien beschikt het vliegtuig over Iridium en Inmarsat satellietcommunicatiemogelijkheden. Het heeft een op Iridium gebaseerd communicatiesysteem voor communicatie met de bemanning en een ander voor communicatie met het wetenschapsteam. Het meerkanalensysteem uploadt meteorologische berichten.
Missies
Ontwikkeling van de sensor Aangezien de DC-8 in de atmosfeer van de aarde vliegt, is het een relatief kosteneffectieve methode om prototypes van ruimteveer- of satellietinstrumenten te testen en te valideren. Deze factor levert aanzienlijke besparingen op tijdens de operaties. In januari en februari 2005 waren er bijna-recordniveaus van chemische ozonvernietiging in het Noordpoolgebied.
Waarnemingen van de Aura-satelliet toonden echter aan dat andere atmosferische processen de ozonniveaus herstelden tot bijna gemiddelde niveaus. Deze missies hebben voorkomen dat grote hoeveelheden gevaarlijke UV-straling het aardoppervlak konden bereiken. Instrumenten die op de DC-8 zaten tijdens NASA’s Polar Aura Validation Experiment in 2005 bevestigde deze satellietgegevens. Er waren 10 instrumenten aan boord om de temperatuur, aërosols, ozon, salpeterzuur en andere gassen te meten, terwijl de DC-8 onder Aura vloog terwijl hij over de polaire vortex vloog.
SimFlying gaat crowdfunden! Doe je mee?
Investeer in de nieuwe B737NG-simulator van SimFlying!
Je kan SimFlying helpen door mee te investeren via de gelanceerde crowdfundingcampagne. Leen geld en ontvang het binnen 5 jaar terug met mooie kortingen, of koop alvast een tegoedbon voor de nieuwe simulator.
