Doemdenkers, daar heb ik niet zoveel mee. En al helemaal niet als het over de wederopstanding van de luchtvaart na Corona gaat. Waarom toch zo negatief allemaal?
Opeens werden alle langlopende discussies over de luchtvaart in Nederland nog straffer opgepakt dan pre-Corona. Gelukkig hebben we verkiezingen gehad en die zijn voor de luchtvaart genuanceerder uitgevallen dan wat de tegenstanders van luchtvaart hadden gehoopt. Blijkbaar vindt de Nederlander het wel genoeg, dat anti-vlieg-gedoe.
Ik werd wel blij van het bericht dat Transavia een vlucht naar Rhodos gaat uitvoeren op initiatief van Sunweb en dat daar een kleine 25.000 (misschien wel meer, ondertussen) mensen op mee willen. Dat is voor mij de eerste meting en het eerste signaal dat we wél weer willen reizen. Daarmee de verhalen dat het allemaal nog wel jaren gaat duren, op de tocht zettend. Gelukkig.
Dat de Jonge die tochtdeur toch weer open lijkt te wrikken met zijn quarantainebeleid en al eerder met zijn dubbele testen, vind ik dan weer jammer. Dat gedrag kost de Nederlandse luchtvaart steeds meer klanten en als hij nou eens aan kon geven wat het oplevert? Het doet mij ernstig denken aan Cleander die als hulpje van keizer Commodus de graanoogst van Egypte liet tegenhouden om het volk van Rome eronder te houden. Ik word daar, om het maar populair te zeggen, niet vrolijk van.
Wel vrolijk word ik van al die landen die hard werken om geteste of ingeënte gasten weer te willen ontvangen. Natuurlijk zijn er dan weer zuurpruimen die roepen dat “Ze dat alleen maar uit eigenbelang doen”. Ja? En? Wat is daar mis mee? De beste manier om alle landen er weer bovenop te krijgen is de passagiersstroom weer op gang te brengen. Dat zorgt er voor dat half Griekenland weer brood op de plank heeft en ons weer kan verwennen met hun heerlijke klimaat en dito mensen.
En die mensen, daar gaat het over in de luchtvaart. Want wij brengen toevallig (of niet, zuurpruim!) jouw vakantieliefde uit Bogota naar je toe en als je wil weten waarom die liefde is zoals ze is, dan reis je zelf naar Bogota om het land te voelen, te proeven en te ruiken. Dat doen we ontzettend veilig. Veel veiliger dan jij op je groene bakfiets met je grut en vooral jijzelf, zonder helm, ooit zult zijn.
De ervaringen die je als kind al opdoet in een ver buitenland, neem je je hele leven mee. Je ontwikkelt je anders als je een paar weken door Rusland reist en de gastvrijheid ervaart. Veel beter dan de krant pakken en oordelen over dat land met de mening van een ander. Ga eens in China kijken, waar ze echt niet begrijpen wat wij hier ‘Chinees eten” noemen. Als je maar wel van bepaalde wilde dieren afblijft. Want dat schijnt niet zo goed voor je te zijn.
Maar ook dichter bij huis. Een lang weekend Barcelona, het proeven van het temperament aldaar en het ontmoeten van Ieren, die daar toevallig ook langskomen. “Kom eens kijken bij ons in Dublin”. Dat heb je niet als je in Barneveld blijft zitten of in Dubbeldam.
Iemand die gereisd heeft, kan veel verhalen. En als je je openstelt om naar die verhalen te luisteren dan zul je ontdekken dat de wereld niet zwart-wit is, dat er voor elk wat wils is en dat de waarde van jezelf als mens enorm toeneemt als je de stap neemt naar buiten. Eerst op je step (link, hoor), dan met de fiets (erg risicovol), dan de EV (nog meer risico), dan de trein (veilig) en tenslotte het vliegtuig (hyper-veilig).
Een beetje meer waardering voor de luchtvaart, vind ik wel op zijn plaats. Natuurlijk kun je zeggen dat sommige goederen ook best wel wat later aan kunnen komen en dat die niet per se met luchtvracht gestuurd hoeven te worden. Maar geloof mij, al is de perceptie misschien niet zo, dat gebeurt al volop. Wat overblijft zijn grotendeels artikelen die vanwege hun aard het beste maar snel vervoerd kunnen worden. Levende have, kuikens voor nieuwe vrije-uitloopfarms in Ghana, mishandelde honden op weg naar een beter leven, vaccins, medische hulpmiddelen, snuffelhonden voor aardbevingsslachtoffers, onderdelen voor sleepboten die een vastgelopen containerschip in het Suezkanaal moeten vlottrekken, zodat wij geen 3 Euro voor onze benzine hoeven te betalen, zalm voor bij de kerstdis. Rozen voor je vriendin-to-be op Valentijndag. Sportartikelen naar de Olympische spelen.
En dat kun je wel allemaal afdoen met “de luchtvaart vervuilt, punt”. Stop dan ook maar met ademen, want vervuilen, dat doet jouw lijf namelijk ook. Punt.
Ik heb hierover eens een heel raar maar verrassend rekensommetje gemaakt. De gemiddelde westerse mens stoot ongeveer 25 kilo kooldioxide per dag uit. Als je alles meerekent wat hij/zij gebruikt. Auto, boot, vliegtuig, composthoop, fiets bouwen, batiksokken, (vega)eten etc. Als je alles weglaat en alleen je eigen ademuitstoot meeneemt, dan stoot ieder mens, arm of rijk, op aarde ruwweg 1 kilo per dag uit. Da’s dus 365 kilo per jaar per persoon door een beetje gehijg. Maal 7.8 miljard mensen is 2.847.000.000 ton CO2 per jaar. Of dat veel is weet ik niet, maar het lijkt me aardig wat.
Een boom kan ongeveer 20 kg CO2 opnemen, per jaar. Een eik kan wat meer, een populier minder. Dus als ik in mijn achtertuin 11-18 bomen plant, dan compenseer ik mijzelf. Met een beetje passen en meten kan ik 4 eiken op mijn eigen erf kwijt. Meer niet. Nou, dan beloof ik verder dat ik niet meer ga fietsen, niet te hard zal bewegen, ga fluisteren en weinig eten. Dat zou al moeten helpen.
Even een zijspoor: waarom gooien veel mensen hun tuin vol met klinkers? In dit verband bijna misdadig te noemen. Plant een boom!
Dan de luchtvaart: die veroorzaakt ongeveer 2% van alle CO2-uitstoot in de wereld, melden diverse bronnen en dat is gelijk aan zo’n 915.000.000 ton CO2. En dat is dan weer 32% van wat alle mensen op de wereld aan ademhaling produceren. Of anders gezegd; door te ademen levert de mensheid 3x meer broeikasgas op dan de gehele luchtvaart. En o, ja, van de andere 98% heb ik geen verstand. Misschien valt daar nog (sneller) wat winst te behalen, je weet het niet..
Dan zou je dus kunnen zeggen dat geboortebeperking prioriteit geven beter helpt tegen opbouw van CO2 dan de luchtvaart ‘bashen’. Bovendien doet de luchtvaartindustrie erg veel aan het steeds zuiniger maken van vliegtuigen en zie ik het nog niet gebeuren dat ouders een “laag-CO2-kindje” weten te produceren.
Ik laat mij daarom niet meer aanpraten dat luchtvaart alleen maar slecht is. De aandacht mag best een beetje afgebogen worden naar andere onderwerpen die meer kunnen doen voor het milieu. Vliegen brengt ook zoveel moois. En als we gewoon door blijven ontwikkelen en wellicht daardoor een nieuwe energiebron kunnen vinden die ons gaat helpen die 2% nog verder te verlagen dan vind ik dat al heel netjes.
Beste mensen, luchtvaart is ook emotie. Voor U, voor mij, voor ons allemaal. Eens komt de dag dat je niet meer twijfelt waarom vliegen belangrijk is. Dan ben jij namelijk aan de beurt. Niet?
En dat jongetje dan van 7 uit Zuid-Afrika dat een leukemiebehandeling moet ondergaan in het LUMC in Leiden? Moet hij dan met de postboot uit Kaapstad die hem na 6 weken te laat aflevert in Rotterdam? Nu ken je hem misschien niet, maar morgen is het jouw kind.
En Opa wil graag begraven worden in zijn geboorteland Suriname. En dat is misschien niet milieuvriendelijk, maar wel heel erg menselijk. Ik ben blij dat de luchtvaart alleen al deze duizenden laatste wensen kan vervullen. Ieder jaar weer. De bron is verdriet, de troost die dat brengt groot.
Op slanke vleugels, gedragen door 78% stikstof, 21% zuurstof en 1% CO2, wat waterdamp en een beetje andere stoffen. Voor je laatste reis. Hoe mooi is dat?
Dankzij de luchtvaart komt opa snel weer thuis.
Jan Morren
Verschillend
VWO