Waaraan herken je Nederlanders in het buitenland? Op buitenlandse luchthavens met name?
Allereerst: meetbare decibels. Bij Gate-12 hoor je het gebrul bij Gate-17 al. Met, geen kwetsing van bevolkingsgroepen beoogd, vaak een Gordonees accent.
Daar aangekomen zie je meestal iemand met een raar hoedje. Dat is de Nederlander. Die heeft namelijk een raar hoedje op. Een raar hoedje!
Waar moeilijker overheen te stappen is: het maken van grapjes in slecht Engels.
Een Fransman spreekt geen Engels en wil dat ook niet. Andere Latijns-taligen willen wel, maar kunnen het niet. Scandinaviërs, Belgen en Duitsers accepteren dat ze geen native Engels spreken. Accepteren dat ze niet in staat zijn om nuances in een verhaal aan te brengen. Laat staan zich van Engelse of Amerikaanse humor te bedienen.
De Nederlander denkt op basis wat popsongs en een paar honderd Netflix piefpafpoef-films dat hij de Jack Nicholson uit kan gaan hangen tegen de stewardess. Of de man die hem moet fouilleren bij de security. Stompzinnig om zich heen grijnzend, of wel voldoende duidelijk is wat een Soepele Sjonnie, een Jofele Jopie en een Getapte Max hij is.
Ikzelf let dan altijd, inwendig huilend van plaatsvervangende schaamte èn schaamte voor mijn Nederlanderschap, op de getergde blik van de official die dit allemaal moet ondergaan.
Let wel: het betreft hier een puur en exclusief Nederlands product. Zo Nederlands als tulpen, kaas en klompen.
De patroonheilige van al deze jokers, paljassen en potsierlijke idioten is voormalig minister Udink. Die had ooit in de VS een zwaar pakket bij zich in de cabine. De stewardess wilde het in de overhead locker leggen, en vroeg wat er in zat. “A bomb!”, zei hij.
Ze hebben hem, na tussenkomst van de NL-ambassade, duizend dollar boete gegeven, en dat vind ik nog coulant.
Twee jaar detentie leek me passender, en dan terug naar Nederland en nooit meer in een vliegtuig.
Goof Bakker
[email protected]
Proeflezer Jaap: “Herkenbaar, helaas. Ook niet te missen gedrag van landgenoten in het buitenland is onbescheidenheid, voordringen en luidkeels commentaar geven op bedienend personeel. Dit vaak dan nog in de meest afzichtelijke vrijetijdskleding. Grappig dat dit in Nederland dus allemaal niet opvalt.”
Proeflezeres Anne complimenteert me met de leuke kopregel: helaas die is gejat van Herman Finkers.
Proeflezer Geert: “Ik mis nog de korte broek en de teenslippers. Aan de andere kant: heen en weer naar Londen met een mooi leren (merk) koffertje hebben mensen ook een uniform aan. ;-)”
Proeflezer Gustaaf spreekt uit ervaring: “Zo zitten Duitsers altijd op de plaats die op hun boarding pass staat waardoor je trimsetting niet aangepast hoeft te worden. Maken Italianen nog veel meer herrie dan Nederlanders en gebaren daar ook ruimhartig bij. Willen Scandinaviërs op de vroege morgenvlucht al meteen sterke drank. En is 90% van de Nederlandse passagiers op Nice-vluchten van kaliber onuitstaanbaar arrogant, waardoor alle cabin crew een hekel heeft aan een Nice-vlucht. En Aziaten, ach schatjes zijn het, netjes in de rij, rustig enzovoorts en antwoorden op alles ja met een glimlach ook al begrijpen ze de vraag totaal niet.”
Proeflezer Bert: “Geen kwetsing van bevolkingsgroepen beoogd? Juist wél kwetsen! Amsterdammers zijn grenzeloos arrogant. Wanneer zet iemand ze eens op hun plaats? Heel de Nederlandse media draaien om Amsterdam. Terwijl het geld toch echt elders wordt verdiend (op de Zuidas wordt het slechts verschoven/ verdonkeremaand).”
Nu te bestellen: Diecast Exclusive Martinair MD-11 PH-MCP Schaalmodel (1:200)
De PH-MCP was zowel de eerste als de laatste MD-11 die in de vloot van Martinair opereerde. Via onze partner Diecast Trading kunt u dit exclusieve, kleurrijke stukje luchtvaarthistorie in huis halen!
