De piloot van de recent goed afgelopen crash van een Cessna Caravan voelde tijdens zijn noodlanding de sturende hand van de Schepper.
Dat zegt hij zelf in een interview: “Het was niet uitsluitend mijn stuurmanskunst”, voegt de piloot nog toe.
Ik weet dat dit soort dingen al vaker betoogd is, maar ik zet toch vraagtekens bij de prioriteiten van déze schepper. Afgelopen week nog sloeg een zesjarig jongetje in een Antonov-26, waarschijnlijk met zijn vader en/of moeder, te pletter op de rotsen van Kamtsjatka. Maar schepper van de onderhavige piloot gaf er blijkbaar de voorkeur aan om achttien parachutisten te redden, op Vliegveld Teuge.
Een nogal naïeve vorm van religieus-denken: als het in je voordeel is val je op je knieën van dankbaarheid. En als het onlogisch is, of zelfs ronduit onrechtvaardig, zijn de wegen van de Here duister, en zal je in het hiernamaals meer duidelijkheid verschaft worden. De Islam is er ook sterk in. Overal de hand van Allah zien. Vooral als het goed uitkomt.
Ik hou het met uw welnemen liever op mijn eigen ervaringen als piloot. Toen op final van baan 06 van EHHV een achteropkomend toestel in 1989 mijn elevator er plotseling afhakte, voelde ik geen sturende hand van God, helaas. Ik voelde slechts dat mijn stuurknuppel niks meer deed, en vervolgens een hele harde klap. En erg veel pijn.
Goof Bakker
Additional facts
Reactie van de piloot: “Ik heb dat met de nodige slagen om de arm genoemd, omdat je anders inderdaad vrij snel terecht komt in oordelen en voordelen, die niet uit te leggen zijn. Vooral niet aan de mensen, die het minder getroffen hebben.
Maar toch beleef ik een stukje ‘zegen’. Ik heb het niet alleen gedaan. Om een voorbeeld te noemen: gister vloog ik voor het eerst weer met de para’s op baan 26. Eerder al had ik met de para’s op baan 08 gevlogen. Dat deed me niet zoveel. Daarom werd ik gister overvallen door een spanning, die ik niet meer had verwacht. Op 300 voet kijk ik dan voor me en ik ril bij wat ik zie.
Even een zijstapje: als ik in een wedstrijd zit en ik heb een punt tegen, dan kan het gebeuren dat ik de moed verlies. Dat kan ertoe leiden dat mijn prestaties daarna minder dan gemiddeld zijn. Door die mindset roep je dan soms verlies over je af, terwijl dat eigenlijk niet nodig is.
Welnu: toen de motor ermee stopte had ik van de get go de overtuiging dat het goed zou komen. Zo kwam ik terecht in een ‘ik heb dit nu al jaren droog geoefend en nu mag ik het eens in de praktijk toepassen’ en ‘hoe vaak geeft je baas je een vliegtuig mee met een carte blanche en de boodschap: maak er wat moois van maar zorg in elk geval dat iedereen blijft leven’? Zo zat ik die 30 seconden met een grijns op mijn toet te sturen.
Daarnaast realiseerde ik me dat dit mooie veldje alleen op precies 300 voet motorstoring bruikbaar was. Iets eerder en we hadden in de bomen gehangen en dan had het er minder mooi uitgezien. Niet alleen voor ons maar mogelijk ook voor mensen op de grond. Op grotere hoogte was er natuurlijk meer mogelijk geweest.
In kaartspeltermen: mij werd een goede kaart gedeeld en ik kreeg de bemoediging mee dat ik er wel wat van kon maken.
En dat wijt ik dan toch aan de invloed van God, mijn gidsen of hoe je het maar noemen wil.
Ik ben in ieder geval onder mijn paniekdrempel uitgedaagd. Ik ben meermalen boven mijn paniekdrempel uitgedaagd en dan bevries ik.”
Proeflezer Piet: “Je redenering kan ik helemaal volgen. Hij is niet nieuw, wel logisch. Laat iemand zijn ervaring. Houwen zo. Mijn vader voelde bij een zeer zware operatie dat God hem had geholpen. Houwen zo.”
Proeflezer Wim: “Toen ik door de instructeur solo werd gelaten kwam hij bij me staan, legde zijn hand op mijn schouder en zei tegen mij: ‘Wim, maak je geen zorgen, boven ben je niet alleen, het komt goed’. Waarop ik hem antwoordde: ‘Sorry, maar ik ga er van uit dat ik het zelf moet doen, als ik niet precies doe wat mij is geleerd denk ik dat het fout afloopt. Gelukkig weet ik dat ik het wel kan.’ Ik had niet het idee dat hij het waardeerde dat ik dat zei. Mij eerste vlucht ging helemaal goed, helemaal zelf gedaan, wat was ik trots.”
Proeflezer Goof: “Ik ben zelf ook gelovig. Twee minuten naar een koolmees kijken en je bent het. Maar de schepper reduceren tot een soort sinterklaas, die cadeautjes uitdeelt aan de brave kinderen?”
Proeflezer William: “Prikkelend stukje Goof. Vooral natuurlijk voor de religieuze lezer. De niet religieuze lezer zal meewarig met je mee glimlachen over die domme bijgelovige gristenen. Die wordt dan ook niet geprikkeld in dit stuk. Gemiste kans?
Inhoudelijk… ik weet het niet hoor. Wat ik in het artikel lees is: geëmotioneerd. ‘Het is geluk … of God. Of beide. Het is niet alleen mijn stuurmanskunst, maar ook besturing van bovenaf. En daarna iets over dat de piloot ook niet snapt waarom God hem wél geholpen zou hebben en anderen niet. De nuance en twijfel uit het artikel komen niet terug in jouw stukje. Daarin pretendeer je de enige te zijn die een kritische noot stelt tegenover de zogenaamde stelligheid waarmee de piloot poneert dat God met hem aan de knuppel was.
Je kritiek over hoe religieuzen te pas en te onpas hun schepper credits geven voor hun geluk en ook het tegenovergestelde daarvan vind ik goed beschreven. Ook hoe je je eigen situatie ervoer.
Maar om nou meteen piloot (…) z’n emotionele reactie te gebruiken om je punt ff flink thuis te brengen vind ik wat goedkoop. Met of zonder God, met (…) aan de knuppel is het goed gekomen. En dat is iets wat 90% van je lezers zich zelf af zullen vragen: ‘Wat was er gebeurd als ik gevlogen had?’ Godzijdank leven ze alle 18 nog.”
Proeflezer Couvée haalt Jim Morrison aan: “When I was back there in seminary school
There was a person there Who put forth the proposition That you can petition the Lord with prayer. Petition the lord with prayer…YOU CANNOT PETITION THE LORD WITH PRAYER!”
Proeflezer Willem: “Tsja, wat is dan een volwassen vorm van religieus denken? Die, waarbij God alom aanwezig is? Zowel in wat wij als ‘het Goede’ en in wat wij als ‘het Kwade’ beoordelen?
Misschien eerder inderdaad, dan het meer subjectief beperkte perspectief.
Job had daar, gelukkig, een uitgebreidere blik op. Anders was zijn lijden misschien helemaal niet te dragen geweest. De meesten van ons hebben toch wel iets nodig om met wat we in het leven tegenkomen, om te gaan.
Die Chinese boer wist dat ook al wel. Toen zijn eerste kind geboren werd en iedereen hem feliciteerde met een zoon, schudde hij de handen al mompelend: ‘’Misschien, misschien ook niet.”
Toen de jongen op vijftienjarige leeftijd van een paard viel en zijn been brak, en iedereen zei hoe erg ze dit toch voor hen vonden, mompelde hij wederom: “”Misschien, misschien ook niet.””
En vijf jaar later, toen alle gezonde jongemannen onder de wapenen geroepen werden om ten oorlog te trekken tegen de Mantsjoerijse stammen, kon zijn zoon, vanwege zijn manke been, thuis blijven.
Iedereen feliciteerde hem met dit gelukkig toeval. De wijze vader mompelde weer: “Misschien, misschien ook niet.”
Kortom: kunnen wij zien wat ‘gelukkig’ of ‘ongelukkig toeval’ is? Of is het enige wat we daadwerkelijk in de hand hebben, onze reactie op de gebeurtenissen, die ons overkomen?
Er is net een goed boek verschenen, waarin zo’n beetje alle psychotherapeutische methodieken op een rijtje gezet zijn. En wat min of meer tot deze conclusie komt: het verhaal dat wij onszelf vertellen over ons leven, dat doet ertoe. Daarmee kleur je de ervaringen. En die kleur, daar kun je het over hebben. Hoe die te kleuren in de kleur die jou aanstaat, en die effectief is voor jou. De titel: Leven. Auteur: Frank Tallis. Dus: wat heeft jouw ongeval in 1998 je, achteraf bezien, gebracht?”
Naschrift Goof: “Interessant. Een ongeval kan een blessing in disguise zijn. Zoals in het geval van de Chinees. Maar bij die negentien treinen naar Sobibor moet je wel èrg lang nadenken om daar nog iets goeds voor de betrokkenen uit te halen.”
Proeflezer Jaap: “Sja Goof, het is onrechtvaardig verdeeld in de wereld en met name daarboven. Dat geldt voor piloten, maar ook voor voetballers, denk aan de Hand van God van Madonna. Misschien moet je wat meer je best doen om ook voor steun in aanmerking te komen. Hoewel ik toch liever op mezelf vertrouw.”
Proeflezer Leo: “Bennuboos? Snap ik. Maar (…) is zo’n lieverd. Hij vloog in de missie, offerde daar een paar jaar aan op. Naïef, dat “geloven”… toch?”
Proeflezer Henry: “Alweer ben ik het met je eens. Als je je realiseert hoeveel moois onze schepper gemaakte heeft in een prachtige natuur dan kan ik mij niet voorstellen dat hij enige waardering kan hebben voor sporters die de meest vervuilende sport ooit bedrijven op nog geen 20 centimeter van elkaar in een natuurvernietiger par excellence. HIJ had beter moeten weten. Pijnlijke verwondingen en blauwe ogen zou een aanmoediging voor een betere wereld zijn geweest.”
Proeflezer Harry: “Ik denk dat de storing door God veroorzaakt is, om vervolgens voor een goede afloop te zorgen. Zo komt je naam weer positief in het nieuws.”
Proeflezer Paul: “Als ik dit lees steek ik spoedig weer een kaarsje op voor een batch veilige landingen. Alle kleine beetjes helpen, toch?”
Proeflezer Renske: “Naar mijn idee zullen mensen altijd in ’the divine’ blijven geloven. Ik vul ‘m even in: als een piloot (en als man) bekijk je de wereld wellicht liever zwart-wit. Ik vind het -als vrouw zonder nader te omschrijven werk- dat grijze vlak juist bere-interessant! Waaróm denken mensen dit? Waar is deze behoefte op gefundeerd? Zijn het altijd ‘major events’ wanneer het goddelijke erbij gehaald wordt? De mens…..zó’n fantastisch stukje werk……
Proeflezer Ron: “Ik vermoed dat vele gelovigen denken (misschien niet hardop willen zeggen) dat er verschil is omdat (…) Schepper alleen degenen helpt die in hem geloven, en daar horen Goof en ook die vader en moeder en jongetje niet bij, dat zijn geen gelovigen dus kun je ook geen reddende of sturende hand verwachten. (Zoals gezegd, ik denk daar anders over, maar dat lijkt me de uitleg van vele gelovigen).”
Proeflezer Wim: “Ik heb het stukje over de sturende hand niet gelezen maar op basis van jouw rapportage kan ik onderschrijven dat de mystiek van hogere machten je reinste flauwekul is. Hogere machten bestaan niet en hij heeft gewoon veel mazzel gehad.”
Proeflezer Menno: “Of iemand daadwerkelijk iets meer voelt dan alleen een chemische reactie door stoffen die je lichaam op dat moment maakt…? Mensen die wel in iets meer geloven zullen altijd gesteund worden door confirmation bias, dat is blijkbaar menselijk. Welke goden het ook zijn er komt altijd bevestiging.
Ik denk dat het vooral belangrijk is dat wij als mensen zelf de knuppel in onze handen nemen en zelf sturen, dat maakt van mensen ook goden. Als je de bekende verhalen moet geloven stammen wij van god af, dus waarom kunnen we dat niet ook worden, we doen ook al aan DNA wijzigen en we vliegen ook in de lucht hoog boven het gewone volk.
Maar we moeten niet allemaal tegelijk sturen want die schaapjes zijn ook hard nodig, zoals die 18 die achterin die kist gaan zitten.”
De nieuwe Bose A30-pilotenheadset: beter dan ooit?
Bestel nu in de webshop van Bose Aviation!
