Curaçao en Toewie | Column Goof
Als je van spotten houdt, heb je overal ter wereld vrienden. Dus ook op Hato, Curaçao, een van de mooiste spottersplaatsen ter wereld waar men helemaal gek is van Toewie.
Maar Antillianen zijn luie spotters. Ze blijven gewoon in de auto zitten. Liefst met boemboemmuziek aan. Soms komen ze om te vrijen, of eindeloos in de auto te kakelen of te telefoneren.
Laatst was er wel een héle echte. Een Creools ventje van een jaar of zeven, met een enorme verrekijker, waar hij zowat krom van liep. “Wat voor vliegtuigen komen hier zoal?”, wilde ik weten. Het kereltje deed meteen verslag met zijn mooie, langgetrokken Antilliaanse accent: “Je hebt kleeine vliegtuigen en grrooote. Maar ook leelijke. En ook vliegtuigen die naar Bonaire gaan.” Dat die categorieën elkaar flink overlapten maakte hem niet uit. ‘Toewie’, dat was zijn favoriet. “Die gaat om half zes”, wist hij precies. Dat was bijna!
Bij de pushback raakte hij al helemaal in extase. De take-off maakte hem gek, en zijn opwinding steeg nog met het klimmen van het vliegtuig. Met twee voeten tegelijk kikkerde hij de lucht in, alsof hij het toestel wilde ontfutselen
aan de prachtig opbollende wolken. Waarom hij de Toewie zo interessant vond, vroeg ik hem, toen het toestel echt helemaal verdwenen was. “Laatst ging mijn grote zus naar Nederland. Met de Toewie. Toen moest ik heel erg huilen.”
Goof Bakker
