Living on the edge! | Een noodkreet

In de discussie over de rol van de luchtvaart wordt wel eens vergeten dat KLM, Transavia en de KLU het uitspansel delen met een heerlijke vrijbuiter, de meest vogelachtige onder de piloten en in feite de pionier van het vliegen überhaupt: de ZWEEFVLIEGER!

Af en toe komt die vrije jongen of meid in conflict met professionele gebruikers van het luchtruim. En delft dan maar al te vaak het onderspit. Up in the Sky wil daarom ook deze sympathieke groep vliegers de nodige aandacht geven. Vandaar deze uit het zweversleven gegrepen noodkreet van Camilla van der Zande, een zeer bekende en gewaardeerde verschijning op Vliegveld Teuge en omstreken. Als zweefvlieger, als SEP-vlieger èn als zweefinstructeur.

Geachte verkeersleider van de CTR Deelen!

In onze zweefsport is het vaak hard knokken om af en toe een stukje verder van je veld af te gaan dan die eeuwige vijftien vierkante kilometers. De uitdaging is dan om met een lage wolkenbasis onder wolkenstraten door te vliegen en daarna te kijken hoever je kunt komen.

Ik kan en hoef het niet uit te leggen: deze vorm van vliegen is fantastisch. Het vereist de uiterste concentratie met betrekking tot het thermieken, en nauwkeurig je strategie bepalen van wolk tot wolk. Dat je hierbij heel af en toe een heel klein stukje een CTR in waait? Nou ja, ik zeg het gewoon eerlijk: het is gewoon niet te voorkomen.

Voorbeeldje. Ik was met een leerling-zweefvlieger onderweg op een overlandvlucht en kon op dat moment de knaap in kwestie niet ook nog de frequentie van DutchMill erin laten schroeven. Ik liet hem dus heeeeeel eventjes begaan, in de wetenschap dat de ‘infringement’ minimaal was, en zou blijven. Maar na een heel klein ‘schampje’ zijn we meteen resoluut een andere kant op gevlogen, meer noordelijk, om daar ons geluk te gaan beproeven bij een andere wolkenstraat. Helaas: daar bevindt zich richting Elspeet ook weer een verboden gebied dat in feite vrijwel de hele Veluwe omvat. Dezelfde zenuwachtige verkeersleider riep mij nu weer op om te waarschuwen dit gebied niet binnen te gaan. Iets wat we ook helemaal niet van plan waren, en ook niet gedaan hebben. Blijkbaar wond de man in kwestie zich echter zó op, dat hij verdergaande maatregelen nam. Die resulteerden erin dat de havendienst Teuge mij opriep en sommeerde onmiddellijk terug te keren, om deze verkeersleider op te bellen. Jammer, jammer, jammer voor mijn leerling! We moesten we onze prachtige vlucht, met een zicht van hier tot Tokyo, vervroegd afbreken. De verkeersleider stelde dat ik had moeten oproepen als ik door de CTR wilde. Maar ik wilde er helemaal niet in! Alleen dus dat piepkleine deukje in de CTR… Gelukkig had ik mijn eigen ‘pilot log’ nog om te zien hoe erg ik fout was. Na ja, als ik terugkijk denk ik: wat een piepkleine overtreding! En: O Wat Errrrrug! (vrij naar M. Nijland).

Het is wel erg teleurstellend om te concluderen dat Nederland het digitale land van de thuisblijvers aan het worden is… Achter schermen gezeten duwen en trekken we met z’n allen aan dezelfde stukjes kostbaar luchtruim. Voor de kleine en o zo weldadige soepelheid in het menselijk contact is geen plek meer. Enfin, om de vrede te tekenen nodig ik de verkeersleiders van DutchMill, die volgens mij nog best iets kunnen leren over zweefvliegen, graag uit voor een vluchtje.

Camilla