Smoorverliefd zijn. En dan niet op een man of een vrouw maar op een vliegtuig. Michèle Köbke is het. Op een Boeing 737-800. Sandra, achternaam onbekend, is het ook. Maar dan op een Boeing 747. Schatz, noemt Michèle haar lieveling. Sandra gaat voor Luffrancs.
De 32-jarige Michèle vloog voor het eerst in november 2013. Zoals zo velen vond ze het helemaal leuk. Eenmaal thuis speurde ze het internet af voor vliegtuigfoto’s en luchtvaartgerelateerde video’s. Toen ze op 11 maart 2014 luchthaven Berlijn – Tegel bezocht om vliegtuigen te bekijken, kwam er een Boeing 737-800 haar kant op. Op slag voelde ze vlinders in haar buik. Ze viel op de vleugels, de winglets en de straalomkeerders, zoals anderen de geur en de billen van hun partner aantrekkelijk vinden.
Sandra houdt vooral van de ‘eindeloze mogelijkheden die vliegtuigen vertegenwoordigen’. Haar hart gaat sneller kloppen zodra ze de LX-UCV ziet, een Boeing 747-400F die deel uitmaakt van de vloot van Cargolux. De fascinatie voor vliegtuigen van de 28-jarige Sandra bestaat al sinds haar derde jaar.
Eindeloze mogelijkheden
In 2021 slaagden beide dames erin een baan in de luchtvaart te vinden, in beide gevallen op een luchthaven: Michèle ging aan de slag bij Swissport Berlin, waar Sandra werkzaam is wordt buiten de media gehouden. Voor Michèle duurde het feestje echter maar kort: na een maand vloog ze er al uit. Op Facebook geeft ze uiting aan haar ongenoegen hierover. Ze voelt zich ‘extreem onterecht’ behandeld, na bij Toronto Sun foto’s te hebben gezien van Sandra die net als zij het bed deelt met een schaalmodel van haar lieveling, grootte 1:35. Zonder in details te treden laten beide dames zich op soortgelijke wijze uit over hun bedavonturen met hun geliefden. ‘We knuffelen en zoenen de hele nacht en hebben seks’, vertelt Sandra over haar relatie met Luffrancs. ‘Wij knuffelen en vallen samen in slaap’, doet Michèle kond over haar belevenissen met haar Schatz.
Gebroken hart
Het is niet de eerste keer voor Michèle dat ze geweerd wordt in de luchtvaartwereld. Al eerder stak KLM een stokje voor het huwelijk dat ze in een van de hangars op Schiphol-Oost op 18 maart 2020 zou sluiten met een heuse Boeing 737-800 uit de blauwe vloot. Enige tijd daarvoor had de vrouw nog de kans gekregen om zich uitgebreid te laten fotograferen met haar aanstaande huwelijkspartner. Op foto’s was ze te zien in, naast en zelfs op haar grote liefde. Met haar wang tegen de yoke gevleid zat ze in de cockpit van het vliegtuig, dolgelukkig leunde ze tegen de vleugelkleppen en op een inmiddels verwijderde foto stond ze aan het uiteinde van een van de vleugels, vlak bij de winglet met het KLM-logo. Stickers met de tekst No step maakten duidelijk dat Michèle op een plek op de vleugel poseerde waar het verboden is om te staan. KLM nam het hoog op en trok haar bezoekerspas voor het volgende bezoek aan haar bruidegom in.
‘Ik heb het gevoel dat ik nooit meer bij hem zal zijn, behalve als ik vlieg’, schreef ze op haar Instagram-account. ‘Knuffelen, kussen en tijd met elkaar doorbrengen zal nooit meer hetzelfde zijn, omdat we niet langer samen zijn.’ Ze sloot het bericht af met een gebroken-hart-emoji. Alles wat met Amsterdam en KLM te maken heeft laat Michèle nu links liggen. Er zijn nog zat andere 737-800’s. In de online-serie Extreme Love gaat ze in een hangar van SAS op bezoek bij een volgende Schatz. Maar ook daar blijft het moment van afscheid nemen niet uit. Het valt haar zichtbaar zwaar.
Geen bedrog
Sandra heeft het duidelijk een stuk gemakkelijker. Tijdens haar werkzaamheden maakt ze geregeld kushandjes naar de vele vliegtuigen die allemaal zo hun eigen schoonheid en aantrekkelijkheid bezitten. ‘Ik raak ze aan en kus ze’, vertelt ze. ‘Maar ik zal Luffrancs niet bedriegen. Met hem heb ik iets speciaals en dat wil ik niet verpesten. Vliegtuigen zijn betrouwbaarder dan mensen. Ik weet dat ik hem altijd kan spreken. Als ik een weekend wegga, neem ik hem mee. Hij is er altijd voor mij.’ Ze beschouwt Luffrancs als haar soulmate. ‘Hij is het eerste wat ik zie als ik wakker word en het laatste wanneer ik ga slapen. Ik zou het niet anders willen.’ Over de opblaasbare Airbus A330 van Austrian Airlines waarmee ze ook liggend in bed en in een lieflijke omstrengeling verwikkeld op het internet te zien is, rept ze geen woord. Ze claimt dat Luffrancs de beste partner is die ze ooit heeft gehad, waarbij ze hem vergelijkt met haar ex-vriendjes. Opmerkelijk genoeg genoeg is Luffrancs niet voorzien van het kleurenschema van Cargolux maar gehuld in een Lufthansa-jas.
Michèle beschouwt iedere Boeing 737-800 als haar Schatz. Behalve het grote schaalmodel in Hapag-Lloyd-livery is ze niet alleen tientallen kleinere schaalmodellen van dit vliegtuigtype rijk, ook allerlei onderdelen van gesloopte 737-800’s die ze heeft aangeschaft behoren tot haar geliefden. ‘Als ik die aanraak en kus, raak ik opgewonden’, zegt ze erover, temeer omdat ze nog naar het betreffende vliegtuig ruiken.
Objectum-seksualiteit
De romantische liefde die Michèle en Sandra voor vliegtuigen voelen, is een vorm van objectofilie of objectum-seksualiteit. Het betreft een seksuele geaardheid die zich uit door romantische en seksuele gevoelens voor levenloze voorwerpen. De beide vrouwen zijn daarin geen uitzondering. Amy Wolfe heeft al drieduizend ritten lang verkering met een kermistrein. Lee Jin-guy heeft een kussen als huwelijkspartner. Marian Griffin werd de bruid van een Ford-truck. Erika Eiffel is getrouwd met de Eiffeltoren en draagt inmiddels ook zijn naam. Eija Rittia Berliner Mauer ging voor hetzelfde maar dan met de Berlijnse Muur. Marjanne van Helvert verklaarde haar liefde aan Christopher, een containerschip.
Was will das Ding?
Opvallend is dat objectum-seksualiteit vrijwel altijd gericht is op door mensen gemaakte dingen. Wat eveneens opvalt is dat de liefdesobjecten door al hun minnaressen als een hij worden beschouwd, alleen Lee Jin-guy nam het door hem geliefde kussen als zijn bruid. Opvallend is eveneens dat voor levenloze voorwerpen net als voor levende wezens geldt dat zij geen eeuwig leven hebben. Zo was Eija-Riita diep geschokt toen de Berlijnse Muur viel. De sloop voelde voor haar als een gewelddadige aanval op haar geliefde. ‘Als je ergens van houdt wil je ervoor zorgen’, zegt Marjanne van Helvert om zich vervolgens af te vragen: ‘Maar hoe zorg je eigenlijk voor een ding? Was will das Ding?’ Met die laatste vraag bewandelt Helvert tevens de weg van het antropomorfisme waarin aan dingen menselijke gevoelens en kenmerken worden toegekend. Juist dat is iets dat veel vaker voorkomt, zij het ook in relatie met dieren, bomen en planten. De kat wordt naar buiten gelaten omdat zij zich ‘verveelt’, Hawaiiaanse dolfijnen deponeerden hun ontlasting in het gezicht van prinses Irene van van Lippe Biesterfeld om haar duidelijk te maken dat ze ‘alles er moet uit gooien wat haar dwars zit’, de fuchsia bloeit uit dankbaarheid voor goede zorg en ach, vooruit, een van de 737-800-schaalmodellen knikt verlangend naar meer terwijl Michèle lieflijk onder ‘zijn kinnetje’ streelt.
Uddel
MBO
