“Wanneer we mét elkaar zouden praten, zouden we het hebben over de passie die gemoeid gaat met vliegen, de passie voor het reizen”, schrijft Renske Dragt. “Een passie die gemoeid gaat met vroeg opstaan, lichamelijke grenzen passeren, vermoeidheid overwinnen omdat je liefde hebt voor je werk! Datzelfde geldt voor de boer. De boer die naast zijn bed staat op onchristelijke tijden, die niet op vakantie gaat, die paraat staat voor zijn dieren en het bedrijf waaraan hij zich al jarenlang (generaties lang!) verbonden weet.”
We zien het overal mislopen: er is een draconisch tekort aan personeel. De lange rijen voor Schiphol waardoor het uren kan duren voordat je ook maar het gebouw binnenkomt zijn er een tekenend voorbeeld van. Schiphol staat hierin helaas niet meer alleen. Ook in omringende landen zijn de personeelstekorten goed zichtbaar, met de koffers soms opgestapeld tot aan het plafond.
Maar wat dacht u van bijvoorbeeld de enorme druk op de huisartsenzorg? De schrijnende tekorten bij de politie? De achterstanden in het onderwijs? Het gebrek aan personeel bij de horeca? ‘Waar we tot twee jaar terug honderd sollicitanten voor een vacature hadden, rapen we nu vier mensen bij elkaar, die nog niet eens aan de eisen voldoen’. Niemand die dit snapt.. hoezo?
In het kader van ‘waar een wil is, is een weg’, zijn piloten bereid gebleken de mouwen op te stropen en de koffers te gaan verplaatsen richting ‘de buik’ van het vliegtuig, dan wel plaats te gaan nemen bij de security afdeling, om de passagiersstroom te bevorderen. Voor wat betreft de ‘cirkel van invloed’ houd ik van dit soort initiatieven! Just lóvin’ it!
Het laat niet alleen een ongekende loyaliteit zien, maar ook de bereidheid om buiten geijkte kaders te denken, oplossingsgericht te willen aanpakken en vanuit een ivoren toren (noem dat de cockpit) plaats te willen nemen in een arena waar je met de laarzen in de modder zal staan. Want laten we wel wezen: de passagiers die je zal gaan treffen, die zijn niet blij, hè? Die zijn gestrest! Die zien hun reis, hun ontspanning – soms na jaren sparen – in duigen vallen, naast het feit dat ze al uren in de rij staan zonder te kunnen plassen, dan wel hun flesje water (want oh jee, water kan in de lucht zéér gevaarlijk zijn!) als brave burgers in de vuilnisbak te hebben gegooid en bij zomerse temperaturen nu behoorlijk staan uit te drogen. Haal die communicatie-skills dus maar uit de kast, want je mag aan de bak!
Heeft het dan zin om kennis van zaken te hebben wanneer je dat gesprek aangaat? Een gezegde popt op in mijn hoofd, een gezegde dat ik al jaren als een waarheid als een koe heb ervaren: ‘Nobody cares how much you know, if they don’t think you care’. Is dit niet een spreekwoordelijk gezegde die we met z’n allen breed kunnen omarmen? We zien het in onze huidige samenleving, waarin we vooral hebben geleerd óver elkaar te praten in plaats van mét elkaar. Het framen van de luchtvaart, het framen van de boeren, het framen van ieder anders denkende met blijkbaar daarbij horende labelende termen die een gesprek bijna onmogelijk lijken te maken, dat alles draagt alleen maar bij aan verdere verwijdering in plaats van toenadering.
Terwijl ik dit schrijf, realiseer ik me: waar komt dat gezegde ‘een waarheid als een koe’ eigenlijk vandaan? Even googelend: van de oude agrarische Nederlandse cultuur, waarin koeien een vanzelfsprekend (!) onderdeel van het leven vormden. Nota bene: een koe is ook door haar omvang een dier waar je niet omheen kan. En ineens zie ik daar een parallel. Ook de boeren hebben jarenlang geïnvesteerd in hun bedrijven om maar te kunnen blijven bestaan. Ze hebben continu moeten veranderen om te kunnen overleven, ze hebben aan een bak aan regelgeving moeten voldoen omdat ze anders zouden verzuipen, ze hebben moeten vergroten ook al hadden ze dat zelf graag anders gezien!
Zoals koeien, windmolens (van hout dan), klompen, XTC en tulpen de Nederlandse cultuur redelijk goed omschrijven, hoort daar ook de pionierende blauwe vogel van de KLM bij. Wanneer we óver elkaar zouden praten zou er al snel gemompeld worden dat de gemeenschappelijke deler de luchtvervuiling en een teloorgang van de samenleving is. Wanneer we mét elkaar zouden praten, zouden we het hebben over de passie die gemoeid gaat met vliegen, de passie voor het reizen, de passie voor omgangsvormen met mensen, de passie voor verbinding.
Een passie die gemoeid gaat met vroeg opstaan, lichamelijke grenzen passeren, vermoeidheid overwinnen omdat je liefde hebt voor je werk! Omdat je ervoor naast je bed gaat staan op onchristelijke tijden, alles voor de reisbeleving van de passagier.
Datzelfde geldt voor de boer. De boer die naast zijn bed staat op onchristelijke tijden, die overuren maakt die hij niet eens bijhoudt of gecompenseerd krijgt, de boer die niet op vakantie gaat, de boer die paraat staat voor zijn dieren en het bedrijf waaraan hij zich al jarenlang (generaties lang!) verbonden weet. Er zit hierin een ongekende passie! Een oprechte liefde! Een ‘job’ waar je je vrije tijd aan opgeeft, verjaardagen voor overslaat, voor dag en dauw opstaat, doorwerkt met kerstmis én met oud en nieuw.
Maar ja.. ga dát nu maar eens uitleggen aan een ambtenaar of de politicus.. Dus bij dezen: beste politicus, beste ambtenaar, laten we niet óver u praten, maar vooral mét u. Staat u, net als wij (piloten en boeren), óók voor dag en dauw op om uw passie te beoefenen? Bent u er ook wanneer het ertoe doet, met kerstmis en het afzwemmen van uw dochter bij diploma A? Namens de luchtvaart én de boerensector: ‘We really don’t care how much you know, we certainly wanna know that you care….‘
Renske Dragt is auteur van het boek ‘Love is in the air’. Via Up in the Sky kunt u haar boek met de code “upinthesky10” extra voordelig bestellen!
-
Boek Love is in the Air€15,00
E-Flight Academy Open Dag
Zaterdag 14 september, 10:00 - 15:00 uur
> Maak een voordelige proefvlucht
>Vlieg gratis in de simulator
> Kom alles te weten over elektrische vlieglessen en brevetten!