In 1978 begon Boeing met het ontwerpen van een nieuwe widebody, wat uiteindelijk de 767 zou worden. Tot die tijd was de 747 de enige widebody die de vliegtuigbouwer in productie had, naast de veel kleinere 727’s en 737’s. De druk werd echter opgevoerd voor Boeing, aangezien Airbus enkele jaren eerder al haar A300 in productie nam.
In 1982 werd de eerste 767-200 afgeleverd aan United Airlines. Het type werd voornamelijk ingezet op drukke routes die eerder werden bediend door 727’s of DC-8’s. De 767 was echter efficiënter dan deze toestellen en hoefde dankzij de twee gangpaden minder lang aan de gate te staan. Daarnaast was de 767 een van de eerste modellen die, dankzij haar moderne cockpit, geen boordwerktuigkundige meer nodig had.
In 1985 werd de Boeing 767 het eerste vliegtuig dat een 120-minuten ETOPS goedkeuring ontving. Waar de Airbus A300 eerder al een 90-minuten goedkeuring had ontvangen, was de 767 het eerste tweemotorige vliegtuig dat trans-Atlantisch werd ingezet.
Door de flexibiliteit van het toestel, dat zowel op korte als lange afstanden rendabel kon worden ingezet, nam de populariteit van het type toe. In 1986 kwam de eerste 767-300 in dienst en in 2000 volgde de -400ER. Er waren plannen om een nog grotere versie van de 767 te maken, eventueel met een bovendek, maar in plaats van de ‘767-X’ koos Boeing ervoor om de 777 te ontwikkelen.
Over de jaren heeft Boeing diverse varianten van de 767 ontwikkeld. Naast de ‘Extended Range’ versies werd de 767 ook een tankvliegtuig en vrachtvliegtuig. Het type is momenteel nog steeds in productie, maar niet meer als passagiersvliegtuig. Diverse maatschappijen hebben nog bestellingen bij Boeing open staan, net als de Amerikaanse luchtmacht.
Terwijl de Boeing 767 wordt uitgefaseerd als passagiersvliegtuig neemt de populariteit van het type bij vrachtmaatschappijen juist toe. Door een grote hoeveelheid reserveonderdelen zijn de toestellen relatief goedkoop te onderhouden. Daarnaast zijn de 767’s, vergeleken met andere vrachtvliegtuigen, zuinig en door hun grote vliegbereik flexibel inzetbaar.
Omdat de 767 relatief voordelig kan worden aangeschaft is het voor bedrijven makkelijker om hun investering terug te verdienen. Het is daardoor niet noodzakelijk om het vliegtuig erg frequent in te zetten, wat het aantrekkelijk maakt voor charter- en vrachtoperaties.
Momenteel bouwt Boeing grofweg drie 767’s per maand. Met nog 114 toestellen in bestelling zal het type waarschijnlijk nog minimaal drie jaar in productie blijven. Naar aanleiding van regels van de ICAO, de International Civil Aviation Organisation, met betrekking tot CO2-uitstoot, mag de 767 in haar huidige vorm vanaf 2028 niet meer worden gebouwd.
Boeing heeft enkele jaren geleden aangegeven dat het bedrijf onder deze regel uit hoopt te komen. Om dit te kunnen doen zal het type vermoedelijk moeten worden voorzien van nieuwe motoren, wat onwaarschijnlijk lijkt. De vliegtuigbouwer houdt zich al enige tijd stil over de toekomst van de 767 en lijkt zich momenteel te richten op het ontwikkelen van een vrachtversie van de 787.
Wanneer de productie van de 767 definitief zal stoppen is onbekend, maar het vliegtuig zal wereldwijd nog lang te zien zijn.
Verschillend
.jpg){kind=link}