Driemotorige jets: leuker dan de rest? | Interview

De video-opnames die Rudi van Goch van vliegtuigen maakt zijn goed voor veel bekijks. Hij is dan ook graag van de partij als zich op Schiphol een bijzondere machine aandient. Daar laat hij het niet bij want zowel het bezoeken van allerlei vliegvelden als het vliegen zelf als het sparen van schaalmodellen, maken deel uit van de hobby. Op het platform van Rotterdam The Hague Airport helpt hij mee bij de omdraai.

Het begon allemaal op de basisschool. ‘Een klasgenoot kon heel goed vliegtuigen tekenen’, vertelt Rudi. ‘Machines van Transavia tekende hij compleet na. Ik vond dat zo leuk dat ik hem heb gevraagd mij dat ook te leren. Dat was, zeg maar, het eerste zaadje. Enkele jaren later ontdekte ik YouTube. Ik ging op zoek naar compilaties van opstijgende vliegtuigen, maar in die tijd waren die er nog niet veel. Vandaar dat ik besloot zelf video’s te gaan maken. In 2013 startte ik met het digitale fotocameraatje van mijn ouders waar een filmoptie op zat en ik opende bij YouTube een account. In tien jaar tijd is er veel veranderd en verbeterd, dat geldt zowel voor de apparatuur als de bewerkingsprogramma’s. Het is niet meer met elkaar te vergelijken. Soms edit ik mijn beelden op muziek. Ik kies daarin de momenten waarop een ander vliegtuig in beeld komt bij het ritme van de muziek. Vliegtuiggeluid hoor je op mijn muziekvideo’s dus niet.’

Farewell-flights KLM MD-11

Vliegtuiggeluid is wel duidelijk te horen bij de opnames die Rudi maakte van de Farewell-flights die KLM uitvoerde op 11 november 2014 met de MD-11, registratie PH-KCD. ‘Turn up your volume’, nodigde Rudi de kijker zelfs uit bij de aankondiging van de derde vlucht. ‘Ik had de pech dat die vluchten precies in een toetsweek vielen’, zegt hij nu. ‘Tegen beter weten in heb ik wel geprobeerd tickets te krijgen, ik dacht: ik verzin wel een uitvlucht als het me lukt. Maar ja, die tickets waren heel snel weg en ik kon gewoon mijn toetsen maken. En wat zag ik overvliegen toen ik na afloop op weg was naar huis? De MD-11! Ik dacht: stel dat dat ook gebeurt tijdens de tweede en de laatste vlucht? Ik zette de vaart erin om zo snel mogelijk thuis te zijn. En ja hoor, de tweede en de derde vlucht kwamen mooi over ons huis. Tijdens die derde keer dacht Charley (Valette; LK) vast: weet je wat, ik geef effe een beetje extra gas, nog even beleven wat de MD-11 aan power bezit.’ Lachend voegt Rudi eraan toe: ‘Zo gaaf, dat geluid! En de buurt? Die werd natuurlijk even lekker wakker geschud.’

Eén keer een voet in de MD-11

Enthousiast vertelt hij verder: ‘Dat geluid van die GE’s (General Electric CF6; LK) onder de MD-11 was geweldig. Als je langs de baan stond en er kwam er één voorbij, hoorde je eerst het geluid van de motoren 1 en 3 en vervolgens dat van motor 2. Dat was zo’n unieke ervaring!’ Met enige weemoed vervolgt hij: ‘Die machine heeft een prachtig design, klassiek en modern tegelijk. Die split-tip winglets waarmee ze is uitgerust zie je nu op de Boeing 737 MAX. Helaas heb ik maar één keer een voet in de MD-11 kunnen zetten. Dat was tijdens mijn stage bij Swissport Cargo. De PH-MCW van Martinair stond op het platform. Hoewel Swissport de afhandeling van die machine niet deed, mocht ik toch even de cockpit in.’

Jacht geopend

Eigenlijk is Rudi gewoon te laat geboren. Maar wat graag had hij het tijdperk willen meemaken waarin de eerste jets het luchtruim kozen. Hij is ‘vooral een groot fan’ van driemotorige jets. ‘Ik geniet ook nog wel van de nieuwe generatie vliegtuigen. De Boeing 787 bijvoorbeeld vind ik prachtig, maar het geluid dat ze produceren is minder interessant. Ik jaag vooral op legendarische jets, onder meer op 727’s, die kisten heb ik tot nog toe enkel in de landing gezien’, zegt hij. ‘Lockheed L-1011 Tristars heb ik jammer genoeg nooit zien vliegen. In 2021 bezocht ik Bruntingthorpe, een voormalige luchtmachtbasis van de Royal Air Force. Het terrein is nu onderdeel van de auto-industrie, op de landingsbaan staan nu duizenden auto’s. Toen ik er was stonden er nog zes Lockheed L-1011 Tristars van de Royal Air Force, helaas zijn die inmiddels gesloopt.’ Zijn ogen lichten op bij de herinnering aan een DC-10 op Laurinburg – Maxton Airport, een in Amerika, North Carolina, gevestigd vliegveld waar tegenwoordig het United States Army Parachute Team “Golden Knights” is gebaseerd. ‘Er vliegt bijna niets’, zegt Rudi. ‘En al is het zeker geen Mojave of Victorville, er staat wel veel moois, onder andere een DC-10 van North West met het logo van de samenwerking met KLM er nog op. Van dezelfde maatschappij ook een 747-200. Verder in het zicht een 737-200 van Olympic, een 747-400 van United, een 757 van MyTravel Airways en een Airbus A300 van Korean Air.’

Landingsbaan op poten

Van de circa tachtig vluchten die Rudi tot op heden maakte, gingen er vier naar Madeira. De luchthaven op het Portugese eiland is onder verschillende namen bekend: Madeira Airport, Funchal International Airport en sinds 2016 ook als Aeroporta Nacional da Madeira Cristiano Ronaldo, vernoemd naar een Madeirese voetballer. ‘Het is een heel leuk veld’, meent Rudi. ‘De landingsbaan bevindt zich op een enorme brug, staat dus op poten, met bergen ernaast. Vliegtuigen moeten daarom vlak voor de landing een heel scherpe bocht maken. Omdat het er nogal eens flink wil waaien kunnen de vliegers hun kunnen hier volop tonen, best spannend. Het eiland zelf is ook mooi, dus ook als je meer wilt zien dan alleen het vliegveld, blijft het een aanrader.’

Achtervolgende vliegtuigen

‘Het computerprogramma PlaneBase geeft een goed beeld van wat ik waar en wanneer heb gezien’, zegt Rudi. Ik zoek vooral naar machines met een leuke historie, zoals het eerste prototype van de MD-11 dat lang voor FedEx vloog en nu helaas op Victorville staat. Sommige vliegtuigen blijven je achtervolgen, zoals de PH-BFW destijds. Maar er zijn er ook die ik steeds misloop.’ Onlangs maakte Rudi een tocht door België en Nederland, op zoek naar vliegtuigen en helikopters die niet meer in actieve dienst zijn. ‘Daarvoor gebruik ik Spottingmode, dan zie je waar wat staat. De precieze locatie van bijvoorbeeld de Corendon-747 is daarmee zo gevonden. Idem die van de KLM-747 die op Lelystad staat.’ In België leverde deze site voor Rudi een leuke oogst op. Het begon met een Mil Mi-26, die is opgeslagen bij de Antwerpse haven en nog eentje die te kijk staat in Kemzeke bij museum Verbeke Foundation. Bij een discotheek in Beke kwam hij oog in oog te staan met een Vickers Viscount. In Beervelde trof hij een Lockheed F-104G Starfighter aan. Op een parkeerterrein in Wetteren zag hij zowel een Lockheed T-33 als een Boeing 707. In Geraardsbergen liep hij – zij het niet letterlijk – tegen een Douglas DC-4 aan. Tot slot kwam hij in Mariekerke een Westland Lynx helikopter op het spoor.

Het vliegt gewoon als een modern vliegtuig

Als Rudi in een vliegtuig stapt is het hem niet alleen te doen om de ervaring van het vliegen zelf, hij probeert daarbij ook zoveel mogelijk vliegtuigtypes te scoren. Jet2 zet als enige Europese maatschappij de 737-300 nog in voor passagiersvervoer. De airline is voornemens afscheid te gaan nemen van deze Classic en ze te vervangen door de Airbus A321neo. Rudi was er als de kippen bij om nog even een vlucht met het toestel te boeken. ‘Tijdens de cruise is het net of je in een 800 zit’, zegt hij. ‘Het vliegt gewoon als een modern vliegtuig. Als je naar buiten kijkt zie je dat er andere motoren onder hangen en in de cabine zelf tref je wel retrodingetjes aan zoals slotjes op de bagagebakken. Echt heel luidruchtig tijdens de vlucht kan ik het vliegtuig ook niet noemen. Ach, zolang je een machine goed onderhoudt kan je er mee blijven vliegen, dat zie je wel aan de DC-3. Hier, op Rotterdam The Hague Airport, is de 300 niet meer welkom. Idem de 400 en 500. Ik vind dat de 300 en de 800 qua volume erg op elkaar lijken.’ Met een brede lach vervolgt hij: ‘Weet je wat zo bijzonder is? De Fokker 100 mag hier nog wel komen. Die is dus echt veel luidruchtiger. Voor de MD-80 is het klaar, maar ja, die kan er helemaal wat van!’

Flink wennen

Transavia, dat dagelijks vluchten verzorgt vanaf Rotterdam The Hague Airport, laat evenals Jet2 en KLM haar Boeing 737’s plaatsmaken voor Airbus A321neo’s. ‘Dat zal flink wennen zijn, A321’s in KLM- en Transavia-livery’, stelt Rudi. ‘Idem voor wat betreft de afhandeling. De A320-familie staat veel hoger op de poten dan de 737-familie. In plaats van er even gauw in klimmen zal ik een opstapje nodig hebben om erin te komen. Als de APU en alle systemen van een A320 aanstaan, gaat dat ook met veel meer herrie gepaard dan het geval is bij een 737.’

Veel met koffers bezig

Op zijn werk is Rudi heel veel met koffers bezig, vooral in het ruim met het opstapelen ervan. Last van zijn rug heeft hij niet. ‘Ik doe dit nu zes jaar en heb geleerd hoe ik dingen moet tillen zonder overbelast te raken’, zegt hij. ‘Niet echt heel leuk’ noemt hij het feit als er naar een koffer moet worden gezocht. ‘Dat gebeurt zo nu en dan na extra douanecontrole bij vluchten naar Marokko of Turkije, iemand mag niet mee en dan moet de koffer van boord. We krijgen een tagnummer door en dan is het zoeken geblazen. Soms blijkt die koffer net tegen het schot te liggen, dan ben je wel even bezig. Heel onhandig is het als mensen hun koffer inclusief handvat insealen. Koffers met een handgreep die niet kan worden ingeschoven zijn voor ons ook niet echt handig. Om maar te zwijgen over koffers die hun beste tijd hebben gehad. Die knallen open en soms verwonden wij ons er ook nog aan.’

Ondanks alle drukte en personeelsgebrek valt het op de Zuid-Hollandse luchthaven met het zoekraken van koffers nogal mee. Rudi: ‘Het komt wel eens voor dat enkele koffers achterblijven, maar doorgaans kunnen die op de eerstvolgende vlucht wel mee. Het kan altijd een keer gebeuren: iemand let niet op of er is een storing in de hal. Passagiers doen er sowieso goed aan hun koffer een opvallend kenmerk te geven. In de eerste plaats kunnen zij hem dan snel terugvinden op de band. Maar als een passagier goed weet aan te geven hoe hij er uitziet, vinden wij hem ook makkelijker als hij is zoekgeraakt er dus naar moet worden gezocht.’

Komkommer, sigarenbandjes en MD-11’s

Transavia opereert dusdanig frequent op Rotterdam The Hague Airport dat er dagen zijn dat je ‘alleen groen en wit ziet’. Dat is echter niet de reden waarom een plastic schaalmodel van een van de vliegtuigen van deze luchtvaartmaatschappij nog deel uitmaakt van Rudi’s verzameling. ‘De eerste vlucht die ik maakte was met Transavia in de komkommer-livery. Daarvan zou ik heel graag nog eens een schaalmodel van op de kop tikken, maar nee, geen plastic phantastic. Ik heb wel een dergelijk model van de sigarenbandjes-livery, door de jaren heen vergeeld. Hier op Rotterdam The Hague Airport zet de laatste die nog niet is overgespoten in het nieuwe kleurschema nog regelmatig de wielen op de grond, dat schept toch een band.’ Van de meeste plastic modellen heeft Rudi afscheid genomen, maar dus niet van het 73’tje met het sigarenbandje. Zijn verzameling bestaat voornamelijk uit 1:200-modellen van de MD-11, zo’n dertig stuks inmiddels. ‘Verreweg de meeste heb ik kunnen scoren bij de Luchtvaarthobbyshop, maar sommige zijn gekocht in het buitenland, waaronder China en de Filippijnen. Een klein aantal vond ik op Marktplaats.’ Waar Rudi al die modellen neerzet? ‘In een grote vitrinekast maar het begint daar dringen te worden. Het plan is de kelder geschikt te maken.’