Precies vandaag, maar dan in 1955, trad de legendarische B-52 in dienst bij de US Air Force. Fabrikant Boeing bouwde voort op een roemruchte traditie: van de B-17 Flying Fortress, die in de oorlogsjaren in enorme aantallen over ons land vloog, tot de B-29 Superfortress van Hiroshima en Nagasaki. Opvolger B-52 Stratofortress werd ontwikkeld tijdens de Koude Oorlog, met als doel kernbommen op het grondgebied van de USSR te af leveren. Het markante acht-motorige (!) vliegtuig staat bij de Amerikaanse luchtmacht bekend als ‘BUFF’, de Big Ugly Fat Fellow. Al staat die laatste ‘F’ volgens velen ergens anders voor.
De B52’s worden naast hun atoomtaak gebruikt om grote gebieden zonder hoge nauwkeurigheid te bestoken met ongeleide, conventionele bommen. Een omstreden wijze van oorlogvoeren die tapijt-bombarderen wordt genoemd. Â Hoewel het laadvermogen minder is dan dat van opvolger B-1B Lancer (ongeveer de helft), is het bereik iets groter.
Op 18 januari 1957 vlogen drie B-52B’s non-stop rond de wereld en vestigden daarmee een record. De vlucht duurde bijna vijftig uur, en er werd drie keer in de lucht bijgetankt. De vervanging van het oude toestel, evenals die van de al even archaïsche A-10, leidt telkens weer tot verhitte discussies in de Amerikaanse politieke arena.
Goof Bakker mijmert nog wat door over de B-52…
Desk Research: Han Gerritsen
Verschillend
VWO