Paramaribo, Suriname, 1982. We lagen met zijn drieën aan het zwembad van het Torarica Hotel en dronken loom, want het was vochtig en heet, wat Parbo’tjes, toen we de captain, volledig gekleed, op ons af zagen lopen. Hij kwam ons zeggen dat hij even de stad in ging, zodat we wisten waar hij was als hij niet meer terug zou komen. Hè? Hij sprak in raadsels: waarom zou hij niet meer terugkomen?
Nou, hij had bij de receptie van het hotel gehoord dat er vandaag een opstand tegen het militaire gezag zou uitbreken en hij ging even bij het KLM-kantoor informeren wat de procedure was, voor het geval dat… We wisten natuurlijk van de avondklok, waar we ons overigens keurig aan gehouden hadden, maar het waarom daarvan was ons niet helemaal duidelijk geweest.
Hoewel… bij mijn vorige reis naar Paramaribo had ik al gemerkt dat er onaangename spanningen bestonden tussen de bewoners en bepaalde militairen uit het leger van Bouterse.
De man van een van onze collega´s werkte in Paramaribo bij een groot bedrijf en had een uitnodiging gekregen voor een party bij Hindoestanen ergens in het oerwoud bij Saramacca, een gebied in het noorden van Suriname. Een feest! Daar waren we altijd wel voor in, dus propten we ons in een busje en reden een paar uur over een weg waar links en rechts alleen maar Surinaamse rimboe te zien was. Toen we aankwamen kregen we een hartelijk welkom en werd ons verzocht gebruik te maken van het overvloedige buffet, waar schalen met heerlijk voedsel en flessen drank klaarstonden. Na uren in de bus hadden we best wel honger en, vooral, dorst gekregen, dus deden we wat van ons verwacht werd. We zaten net gezellig aan tafel toen er een paar jeeps voor de tuin verschenen waaruit een stelletje mannen en vrouwen stapte. Onder begeleiding van lijfwachten met uzi’s in de aanslag, gingen ze aan een tafel zitten. Wie waren dat, vroegen we ons af.
Men fluisterde dat onder de mannen een beruchte sergeant uit het leger van Bouterse en de Surinaamse minister van Landbouw zaten. Het was wel duidelijk wat de vrouwen waren… Geen van deze personen was uitgenodigd! De indringers dronken pure whisky en werden alsmaar luidruchtiger; het was een sinister stelletje en er ging een zekere dreiging van uit. We voelden ons niet meer zo op ons gemak, zeker niet als een paar meter verderop een paar kerels met machinegeweren naar je staan te loeren. We besloten daarom het feest vroegtijdig te verlaten en we waren, helaas voor de gastheren, niet de enigen.
Daar moest ik aan denken, terwijl we op de terugkeer van de captain wachtten. Dat duurde niet lang. ‘Nou jongens, geen problemen hoor. De opstand is nog even uitgesteld vanwege de vele feesten die er de komende tijd gepland staan, maar daarna gaat het gebeuren. We gaan dus morgen gewoon naar huis.’
Oh, nou gelukkig dan maar. Daar namen we nog een biertje op en gingen ‘s avonds eten bij de Chinees aan de overkant van ons hotel. Nog even dansen bij de Diamond Club en netjes terug naar onze slaaplocatie voordat om 24.00 uur de avondklok inging.
Een paar maanden later vonden in Suriname de Decembermoorden (1982) plaats. Bouterse en zijn maten waren kennelijk iets eerder uitgefeest dan hun tegenstanders.
Amsterdammers: leer vliegen op Teuge!
Vanaf de A10 Zuid is het maar een dik uur rijden naar de zes (!) vliegscholen op vliegveld Teuge. Voor een enkele les is dat te veel. Maar als je bijvoorbeeld met twee personen twee lesvluchten van drie kwartier boekt, of twee lessen op één dag doet, loont het wél de moeite. En er zitten nog andere voordelen aan… Meer weten? Stuur een mail naar [email protected]. Doen!
Verschillend
.jpg){kind=link}