In het begin van de tachtiger jaren besloot KLM de Airbus A310 aan te schaffen voor de middellange afstanden, als vervanging, te zijner tijd, van de DC-8-63. Waar KLM niet op had gerekend was dat de vliegers eisten dat er een BWK in de cockpit te werk zou worden gesteld. Maar in de KLM-toestellen die in Toulouse klaar voor aflevering stonden, was er geen plaats meer voor een BWK.
Door het conflict dat om deze reden tussen de vliegers en KLM was ontstaan, verkommerden ergens in een hangar in Frankrijk een paar ongebruikte blauwe vogels. Maar daarvoor had Airbus Industries een oplossing. Ze stelde voor een KLM-cabinebemanning in te huren om het vliegtuig te demonstreren aan, hopelijk, toekomstige kopers over de hele wereld. Een aantal leden onder het cabinepersoneel, waaronder ik, kreeg snel een cursus, plus flight safety, voor de A310 en één crew ging naar Zuid-Amerika en de andere, die van mij, naar Afrika en India.
-
KLM Airbus A310-200 1:200€116,95
Vol verwachting vlogen we eind juli 1983 als passagiers via Parijs naar Toulouse. Daar aangekomen werden we gelijk naar de hangar gebracht waar onze Airbus werd klaargemaakt voor de promotiereis. We zagen het toestel voor de eerste keer van binnen en de indeling van het interieur deed me sterk denken aan de DC-10. Het was een komen en gaan van technici en cateraars, en een mevrouw van de KLM-catering die ons zou begeleiden op deze reis, legde ons uit wat we zo allemaal onderweg zouden gaan serveren aan de uitgenodigde gasten. Op het menu stonden exclusieve hapjes zoals paté, kreeft en kaviaar, begeleid door de beste Franse champagnes, rode en witte wijnen. Op kosten werd niet bespaard!
De volgende dag gingen we, met in de cockpit Airbus-testpiloten (plus een KLM-captain) en in de cabine een veertigtal technici en administratief personeel, op weg naar Harare in Zimbabwe, onze eerste promotiestop op het programma. Boven Afrika kwamen er steeds zorgelijker berichten uit de cockpit. We kregen namelijk op het laatste moment te horen dat de Zimbabwaanse minister van Verkeer uiteindelijk tóch de voorkeur wilde geven aan de Boeing 737, de concurrent van de A310. Daarom had hij zijn toestemming ingetrokken om op Harare te landen. Na veel contact met Airbus Industries werd besloten uit te wijken naar de Gabonese hoofdstad Libreville, voor de Fransen een bekend gebied, waar ze een hotel aan zee voor ons regelden.
Na een dagje luieren aan het strand vlogen we door naar Madagascar, waar we tegen de avond aankwamen. Op weg naar Antananarivo reden we door een golvend landschap op een smalle tweebaansweg, die ons langs oerwouden voerde, daartussen afgewisseld door terrasvormige velden en armoedige dorpjes. In de stad werden we ondergebracht in het Hilton Hotel, waar we die avond werden uitgenodigd deel te nemen aan een uitgebreid buffet. Een lokale dansgroep liet de typische dansen van het eiland zien terwijl wij konden kiezen uit de heerlijke lokale gerechten.
De volgende morgen moesten we al vroeg aantreden voor twee demonstratievluchten. Aan boord werden we geassisteerd door twee lokale stewardessen, die gekleed waren in Indiase sari’s. Alle passagiers kregen een tasje met cadeaus, dat ze allemaal op de grond voor zich neerzetten. Het publiek bestond voornamelijk uit families met kinderen, waarschijnlijk kwamen ze uit de elite van het eiland. In de cockpit was het een gedrang vanjewelste, want ook tijdens de start en landing stond het er altijd vol met invloedrijke mannen.
De testpiloten trokken zich niets aan van het feit dat wij met plateaus door de cabine liepen, want zonder dat ze ons vooraf waarschuwden werden er steile bochten gevlogen en spectaculaire duikvluchten uitgevoerd, met als gevolg dat het in de cabine en in de pantries één grote chaos was. Wel leuk natuurlijk voor de mannen in de cockpit, want aan hen moest het vliegtuig tenslotte verkocht worden. Tijdens de landing werd getest hoe hard het toestel kon remmen, zodat alle uitgedeelde tasjes voorin de pantry lagen.
Nadat we twee van die vluchten hadden gemaakt konden we vrijwillig meegaan met nog een testvlucht, maar daar bedankte ik hartelijk voor. Ze testten maar zonder mij. Had ik dan zo weinig vertrouwen in de capaciteiten van het vliegtuig? Nee, dat niet, maar wel in een Engelse testpiloot die, achter de stuurknuppel, als aperitief dubbele gin-tonic’s bestelde en bovendien nog een paar glazen wijn bij zijn maaltijd nam! De leden van de bemanning die wél mee waren gegaan, kwamen groen en geel van de misselijkheid terug, dus ik had de juiste beslissing genomen!
-
KLM Airbus A310-200 1:200€116,95
Na één dag werken mochten we een paar dagen gaan uitrusten op het eiland Mauritius in een luxe hotel aan zee. Airbus Industries betaalde alles en we werden getrakteerd op de heerlijkste lunches en diners. Het turquoise water van de zee was prachtig helder en het zand op het strand was oogverblindend wit. Een droombestemming! Helaas moesten we weer verder naar Bombay.
Ik kende Bombay, nu Mumbai, nog van twaalf jaar eerder, toen ik een half jaar door KLM uitgeleend was geweest aan de Indonesische luchtvaartmaatschappij Garuda. Toen was het winter, dus de droge tijd. Nu zaten we er echter midden in de zomer, in het moessonseizoen. We probeerden met een taxi een ritje door de gutsende regen te maken, maar de aanblik van het chaotische verkeer, de op kruispunten liggende herkauwende heilige koeien, de krioelende mensenmassa’s, waarbij velen op de grond zaten, was zo deprimerend dat we maar weer snel terugreden naar ons hotel.
Nadat we onze demonstratievluchten hadden afgewerkt vlogen we door naar New Delhi, waar we ‘s avonds uitgenodigd waren voor een afsluitend galadiner. Daar zouden alle belangrijke hoofdrolspelers aanwezig zijn, waaronder de president van Airbus Industries Bernard Lathière, ook wel bekend als “Mr. Airbus”, en J.R.D. Tata, de machtigste man van India en eigenaar van Air India. Terwijl de mannen elkaar de loef probeerden af te steken met geestige speeches, vloeide de drank rijkelijk. Het was interessant getuige te zijn van de manier waarop in de zakenwereld deals worden gesloten. Later bleek dat “Mr. Airbus” goede zaken had gedaan, want Air India zou vele Airbussen bestellen!
De volgende morgen vlogen we vroeg terug naar Toulouse. Aan het eind van de vlucht kregen we van Bernard Lathière een kleine toespraak waarin hij ons bedankte voor onze inspanningen. Daarna opende hij persoonlijk de champagneflessen. Hij bracht een toast uit op de geslaagde promotietoer en nodigde ons uit met hem een paar glaasjes te drinken.
Nadat het conflict met de vliegers was opgelost, vloog ik een paar maanden later vele malen naar LHR met de twee toestellen die het eerst aan KLM waren afgeleverd. Gelukkig werden er door onze vliegers geen vreemde capriolen uitgehaald en bleven de gin-tonics in de trolleys.
-
KLM Airbus A310-200 1:200€116,95
Verschillend
